Dziś wszyscy o nim gadamy, więc na deser mój stary wiersz.
STATKI Z PIASKU
Widzę bezbronnych stoczniowców –
Są częścią ulicy.
Czy przebierańcy, czy buntownicy?
Nie wołać milicji, pardon …policji,
Latarnik zasnął i bunt dryfuje bez kapoka.
Ich stocznię piraci przehandlowali –
Są częścią ulicy.
Premierze, wyborcze mam pytanie, kropka.
Czemu za burtę trwa balastu wyrzucanie?
Czemu nie ma rejsu na wyspę cudów?
Oni nie hołotą, to płyną pana wściekłe słowa.
Nie mają petard i opon nie palą. Marsz ludu –
Są częścią ulicy.
Chcę te wieczne polemiki sportretować,
Moje na trzepaku, a pana z piłką na murawie.
Zwodowano ich na wzburzone tonie.
Oni nie zadymiarze. Chcą do brzegu doholować
Polski kadłub co od korozji kona –
Są częścią ulicy.
Czekają na cud gospodarczy. Stocznia znika.
Widzę stoczniowców, stoją w pustych dokach.
Trwa zatapianie bez próby zrozumienia przeciwnika.
Płyną żagle buntu niesione wiatrem zdarzeń.
Gwiazda polarna śle promienie, aż do brzasku –
Są częścią ulicy.
Widzę ich, ci zadymiarze idą w szeregu na plażę
Budować statki z piasku.
Czy wracamy: ja na trzepak, a pan na murawę?
Szuflada 2009-11-26
