PRAWDA TO NIE CIERŃ

PRAWDA TO NIE CIERŃ

 

On już zawsze będzie szedł

W miesięcznicę pamięci –

Niosąc w sobie sprawy ludzkie,

Ojczyzny i historii.

 

Niosąc na sobie obelgi

Głupców, pogardę i kpiny

Tych, co w zbrodni unurzani.

Czerwone wciąż mają dłonie.

 

Będzie szedł ku krzyżom –

W pamięć wbitych 96.

Nie zardzewieją we mgle

Zapomnienia i nienawiści.

 

Idzie odważnie ku tym,

Co wystawili na śmierć

Majestat Rzeczypospolitej.

Pałac głupców – drży osika,

Zdrada za szybą ma bladą twarz.

 

Idzie w paciorkach różańca,

Z nim tysiące modlitw a pieśń

Rozrywa pakty i układy.

To oszukani i zbuntowani.

Orzeł Biały ponad sztandary.

Na Prawdę już przyszła pora.