Strategicznym błędem to jest polski siarczysty foch, z którego nic nie wynika, i domalowywanie Rosji rogów i ogona. Polska polityka wobec Rosji zbudowana jest na resentymentach i urojeniach, wielkomocarstwowych pretensjach, które nie mają pokrycia w realnych stosunkach sił.
Histerie, napady manii wielkościowej i odmowa przyjęcia do wiadomości faktów - oto jak wygląda polska polityka.
Historia Nord Stream powinna być dla Polski wystarczająco pouczająca - a nie jest i wnioski nie potrafią się do świadomości politycznej przebić. Polska otrzymała propozycję poprowadzenia rurociągu omijającego terytorium Ukrainy - w imię solidarności z sąsiadem zrezygnowała, choć był to doskonały dla Polski interes. Ukraina nie miała nigdy oporów przed przyjęciem rosyjskich ofert i nie konsultowała się nigdy w sprawach gospodarczych i politycznych z Polską - bo i niby dlaczego?
Polska została zaproszona na korzystnych warunkach do współpracy w sprawie Nord Stream. Strzeliła focha i zaczęła projektowi szkodzić. Projekt powstał, bo dlaczego miał nie powstać, a Polska straciłą po raz kolejny okazję zrobić dobry interes.
Orban nie ma widać oporów przed robieniem interesów z Rosją, a Polska znowu wkręciła się w histerię antyrosyjską.
Pański wpis ilustruje dosadnie, choć bez takiej intencji, katalog wszystkich polskich lęków i resentymentów, który wiszą kulą u nogi polskiej polityki.
Potem znów jakiś z naszych projektów imperialnych pójdzie się kochać, a nad Wisłą zapanuje kolejne zdziwko, że sojusznicy nas opuszczają w imię własnych interesów.
Ocena, fałszywa ocena sytuacji to zdaje się historyczna specjalność polska, zawieranie egzotycznych sojuszy, zawierzanie własnym marzeniom, fochy i histerie, dziadowski romantyzm.
Inne tematy w dziale Polityka
