Zasada nieoznaczoności słów

Kiedy Werner Heinsenberg w 1927 roku, odkrył zasadę nieoznaczoności nie mógł oprzeć się wrażeniu, że poprzez jej istotę, świat w jakimś sensie wymyka się z możliwości poznania. To co do tej pory dawało się łatwo określić, w zakresie położenia i prędkości obiektów makro, lub ich energii i czasu, w świecie mikro okazało się rozmyte, lub inaczej - niewymierne.

Gdy ktoś chce zmierzyć jedną wielkość np. położenie elektronu, druga – prędkość – staje się „nieoznaczona”, czyli może przyjmować dowolne wartości ...

Kilkanaście lat później, Max Born zaproponował interpretację, która nieoznaczoność ujmowała w karby rachunku prawdopodobieństwa: kwadrat amplitudy prawdopodobieństwa był odpowiedzią na pytanie: gdzie jest elektron ...

Rozkład prawdopodobieństwa


W Teorii Słowa, odpowiedź na to pytanie, tkwi w - konstrukcji pytania. Czyli w słowach ...
To co Heisenberg uznał, za niemożliwe do określenia, ze względu na znikomość wymiarów świata atomów, można wyjaśnić poprzez przestrzeń słów, która dla małych – atomowych wymiarów – zaczyna odgrywać istotną rolę w opisie świata.

Interpretacje podręcznikowe mówią o oddziaływaniu fotonów światła, które uniemożliwiają, lub inaczej zakłócają obserwację mikroświata w ten sposób, że można określić tylko jedną z wielkości – albo położenie albo prędkość np. elektronu. Taki pogląd nie bierze pod uwagę innych sił np. grawitacji, ze względu na jej nieporównywalną znikomość w stosunku do oddziaływań elektromagnetycznych.

Zwróćmy jednak uwagę na skalę zjawiska: zasadę nieoznaczoności determinuje stała Plancka = 10 do potęgi – 34. Oddziaływanie grawitacyjne jest słabsze od elektromagnetycznego w skali = 10 do potęgi – 36. Różnice pomiędzy wielkością stałej Plancka a energią grawitacji są więc rzędu: 10 do potęgi 3 (według innych danych 10 do potęgi 6).

Jeżeli grawitacja – ta odbierana powszechnie i ta w świecie mikro – jest źródłem naszej świadomości, a co za tym idzie – języka – to zaglądając w mikroświat, musimy spotkać się ze słowami.

I tak jest w istocie. Rozkład słów dowolnego na Ziemi języka (według długości słów) jest identyczny. Jest obrazem świata mikro, w którym kolejne sekwencje naszych myśli są nieoznaczone:

przykłady:

Zbiór nazwisk polskich



Zbiór nazw miejscowości w Polsce:



Słownik zawierający 230 tys. wyrazów:



Stary Testament:



Wywiad z Barckiem Obamą: