Poleciały głowy w resorcie sprawiedliwości. Nie przez Lecha, nie przez Jarosława ani nawet przez Ziobrę. Pospadały jak dojrzałe śliwki, po śmierci pospolitego bandyty. Ktoś mógłby się cieszyć. Ot, jednego chwasta mniej. Pozamiatne, sprawiedliwości stało się zadość. Sprawiedliwości może i tak, ale nie prawu. Śmierć dotknęła zabójcę jego własną prawicą. Mroku całemu wydarzeniu dodaje fakt, że posłancem śmierci był najprawdopodobnie brat desperata.
Nie cieszę się. Nie ma z czego. Do tej pory mamy śmierć młodego człowieka, który zginą przez finansowy sukces swego ojca. Mamy także trzy samobójstwa jego oprawców. W tle czają się domniemania politycznego kontekstu całej sprawy Olewników. Sprawy z szarj strefy powiązań polityki, biznesu, służb specjalnych i ... kogo jeszcze?
Nie cieszę się, a raczej martwię. Kto rządzi Polską? Kto, podobno w demokratycznym kraju, może zamknąć usta każdemu niewygodnemu? Kto nie ma skrupułów ani litości?
Czy nie istnieją analogie do PRLowskich nieznanych sprawców? czarnego, bezimiennego komanda śmierci, mordującego księży, studentów, niewygodnych ludzi. Czy ta kolejna śmierć doskonale nie komponuje się z tańcem śmierci Falzmana, Pańki, Kantona, Dębskiego, Baraniny...?
Słynna już, szeroko obśmiana i wyszydzona, teza J. Kaczyńskiego o tym, że Polską rządzi układ, znajduje kolejne dowody swojej prawdziwości. Mało kto jednak zdaje sobie sprawę z jego siły i możliwości.
Cenię sobie szczerych ludzi i prawdziwych przyjaciół. Lubię włoską kuchnię, szwajcarskie sery, polskie ogórki kiszone oraz czarny humor. Jestem miłośnikiem muzyki klasycznej, głosu Barbary Hendricks, oraz motocyklistą. Jestem wierzącym Chrześcijaninem wyznania rzymskokatolickiego a przy tym poszukującym sceptykiem. Zamieszkuję na stałe w Szwajcarii - mojej drugiej ojczyźnie z wyboru. Piszę (chwilowo do szuflady) mini powieści. Udzielam się społecznie. Czasem coś opublikuję w prasie polonijnej.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
