Bezrobocie, uczelnie, historia, bezrozum

Ostatnio w naszej prasie za bezrobocie wini się uczelnie wyższe, które, według krytyków, nie potrafią kształcić absolwentów dostosowanych do rynku pracy. Jak wiadomo, w roku 1933 w Niemczech było 6 milionów bezrobotnych, a w 1936 roku pracę w tym kraju mieli już wszyscy. Hitler, jak dotąd wydawało się, że słusznie, tłumaczył tą cudowną zmianę swoją działalnością. Jednak w świetle wspomnianych artykułów prasowych przyczyna zaniku bezrobocia w Niemczech była inna: po prostu w roku 1933 uczelnie niemieckie produkowały absolwentów niedostosowanych do rynku pracy, a potem błyskawicznie zreformowały się i już w roku 1936 kształciły absolwentów do rynku pracy dostosowanych. Podobne zjawisko zaszło także w USA, gdzie na początku lat trzydziestych bezrobocie było przerażające - około 13 milionów ludzi, ale potem - jak dawniej sądzono w wyniku działań Nowego Ładu Roosevelta - zmalało, z tym, że teraz, dzięki naszej prasie, wiemy, że zmalało ponieważ tamtejsze uczelnie zreformowały się i zamiast kształcić absolwentów niedostosowanych do rynku pracy, zaczęły kształcić absolwentów dostosowanych. Abstrahując od tego czy nasze uczelnie są dobre czy złe, teoria o wywoływaniu bezrobocia przez nie, jest, mówiąc łagodnie, niesłuszna. Jak dotąd żaden ekonomista nie tłumaczył w ten sposób przyczyn bezrobocia, raczej w tym kontekście przywoływano wpływ interwencjonizmu, cykli koniunkturalnych czy automatyzacji produkcji. Tymczasem nasze władze biorą omawianą teorię na serio i np Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego organizuje spotkania przedsiębiorców z rektorami uczelni, aby ci przedsiębiorcy nauczyli rektorów, jak mają zreformować swe uczelnie, aby Polska w walce z bezrobociem osiągnęła wyniki osiągnięte przez Hitlera i Roosevelta. Jakkolwiek wysłuchać kogoś i z kimś porozmawiać nigdy nie zaszkodzi, to jednak pomysł, by przedsiębiorcy nauczali rektorów, jak i czego uczyć, a rektorzy może przedsiębiorców, jak być przedsiębiorczym, pokazuje na wielką bezradność i pomieszanie pojęć.