Polska Wolna i Ponętna vol. 3

 GOSPODARKA – 10% wzrostu PKB przez 10 kolejnych lat.

Ten rozdział powinien zajmować najmniej miejsca, gdyż sposób na szybki, trwały i powszechny rozwój gospodarczy jest znany i nie wymaga wyważania otwartych drzwi. Sposobem tym jest jak największa WOLNOŚĆ GOSPODARCZA przejawiająca się przede wszystkim swobodą przedsiębiorczości i niekrępowaniem ludzkiego działania. 

W warunkach Polski roku 2009 trudno mówić o radykalnym wprowadzeniu leseferyzmu, ale w perspektywie roku 2020 już o takiej polityce można mówić jak najbardziej. 

Hasło 10% wzrostu PKB co roku nie jest w żadnym wypadku mrzonką. Polska w roku 2007 i w roku 2008 była w stanie rozwijać się na poziomie ok. 5%. Nie wlicza się w te statystyki szarej strefy, którą możemy określić na poziomie 30% gospodarki. Te kilka procent wzrostu odbywa się pomimo szalenie opresyjnej polityki gospodarczej państwa, wysokich podatków, rozkładu sądownictwa gospodarczego, głębokiego i szkodliwego interwencjonizmu, rozrostu biurokracji oraz wprowadzania coraz bardziej idiotycznych norm unijnych, które branża po branży podrażają koszty wytwarzania i przyczyniają się do stagnacji ekonomicznej. 

W celu wyzwolenia olbrzymiej przedsiębiorczości Polaków, która jest naturalna, potwierdzona historycznie (lata 1988-1995) konieczne jest usunięcie chociażby tylko najbardziej szkodliwych barier i utrudnień leżących w gestii państwa polskiego. 

 Likwidacja jednym aktem prawnym 90% wszystkich zezwoleń, koncesji i licencji. Jest to operacja neutralna dla budżetu państwa, stosunkowo prosta pod względem prawnym i nie wymagająca konsultacji społecznych. Wystarczy sprzeciwić się rozmaitym grupom interesu, które w przypadku szybkiej ścieżki legislacyjnej i kompleksowości takiego zabiegu nie będą w stanie skutecznie się temu przeciwstawić. 

 Wzmocnienie pozycji sądów arbitrażowych i preferencje dla prawa prywatnego w tym zwłaszcza do swobody zawierania umów przez strony obrotu gospodarczego. Pozwoli to odciążyć Sądy Powszechne i doprowadzi do wzrostu znaczenia rozwiązań polubownych korzystnych dla obydwu stron. 

 W ciągu jednej kadencji likwidacja podatku dochodowego od osób fizycznych, jako niewydolnego i niesprawiedliwego haraczu na rzecz państwa, które poprzez ten podatek jest zmuszone de facto uczestniczyć w każdej transakcji na rynku jako świadek. Zastąpienie tego podatku podatkiem Osobistym (wersja radykalna i optymalna) lub podatkiem od funduszu wynagrodzeń (wersja Centrum A.Smitha umiarkowana). 

 Reforma ZUS i FUS i docelowa likwidacja państwowych emerytur oraz zastąpienie przymusowych wpłat na OFE indywidualnymi kontami emerytalnymi dostępnymi na wolnym rynku dla obywateli. Reforma finansowana byłaby z nadwyżki budżetowej, która pojawi się w dzięki wysokiemu wzrostowi gospodarczemu, jak również dzięki likwidacji koncesji i podatku PIT. 

Wprowadzanie tych zmian to właśnie polityka promowania Wolności. Z jednej strony pozwala stworzyć spójny i niezwykle precyzyjny program oparty na idei, z drugiej wprowadzenie chociażby jednego z wyżej wymienionych punktów da impuls rozwojowy widoczny w ciągu jednego roku i odczuwalny dla większości dorosłych Polaków. 

Szybki wzrost gospodarczy i ożywienie w wielu sektorach sprawi, że będzie potrzebny napływ siły roboczej, a to w dużym stopniu ograniczy i cofnie emigrację zarobkową młodych Polaków. Pozwoli to opóźnić o kilka lat dyskusję na temat sprowadzenia obcej imigracji do naszej gospodarki. 

Docelowo po wchłonięciu funduszy unijnych, które pomagają szybciej modernizować infrastrukturę, będzie można zastanowić się nad opuszczeniem niewydolnej i etatystycznej Unii Europejskiej podpisując jedynie umowę o wolnym handlu. W związku z tym nie należy również przyjmować waluty euro, gdyż wraz z postępującą recesją i stagnacją gospodarczą, pieniądz ten będzie coraz bardziej psuty przez EBC. 

Utrzymanie tempa wzrostu na poziomie 10% przez co najmniej 7 lat pozwoli polskiej gospodarce prześcignąć Hiszpanię i zbliżyć się rozwojem gospodarczym do takich krajów jak Wielka Brytania i Niemcy. 

Uwolniona przedsiębiorczość i pomysłowość Polaków bardzo szybko zaowocuje pojawieniem się ponadnarodowych polskich marek, promowanie tych sektorów gospodarki, które rynek uzna za najbardziej innowacyjne i zyskowne, ogólny wzrost poziomu życia w niewyobrażalnie szybkim czasie, odczuwalny zarówno przez mieszkańców wsi jak i miast. 

Niebagatelne znaczenie ma również wprzęgnięcie szarej strefy w oficjalny obieg wolnej gospodarki i skierowanie energii tego sektora nie na walkę z państwem i ukrywanie dochodów, lecz na bogacenie się w ramach tego państwa i razem z nim. 

Część gospodarcza wydaje się truizmem. Dostrzegam jednak niebezpieczeństwo szukania trzeciej drogi i nieustanny zachwyt dobrobytem europejskim, a przez to bezkrytyczne implementowanie rozwiązań skrajnie etatystycznych. Błąd polega na tym, że dobrobyt ten powstał gdy gospodarki europejskie nie były przeregulowane i utrzymuje się dzięki temu POMIMO socjalistycznych projektów UE. 

Niebezpieczeństwo polega również na tym, że większość tzw. Klasy politycznej zależy w jakimś stopniu od Brukseli, a zwłaszcza jej pieniędzy. Stąd ekwilibrystyczna argumentacja, która niejednokrotnie stoi w sprzeczności z elementarnymi prawami ekonomii, a która jest stosowana dla poparcia rozwiązań socjalistycznych promowanych przez administrację UE. 

Dla porządku, siły które mają w Polsce na sztandarach wypisaną walkę z postkomunizmem, na ogół zgadzają się, że po 1989 ustrój gospodarczy w Polsce zbudowany został przez służby specjalne na wzór mafijny. Pozorna (deklaratywna) równość szans jak i równość wobec prawa poparte przez mętne przepisy i uznaniowość od samego początku promowały przestępcze układy gospodarczo- polityczne. Układy te, które zbudowały fundamenty IIIRP promowały tzw. Socjalistyczną gospodarkę rynkową, gdyż to w niej robiły najlepsze interesy, zaniedbując olbrzymie obszary gospodarki, które są jej istotą – choćby rozwój małych firm i budowa infrastruktury. 

Oczywistym więc wydaje się być fakt, że likwidacja systemu gospodarczego tak wygodnego dla starych Układów, będzie impulsem rozwojowym. Odwrotnością zaś systemu socjalistycznego jest liberalny kapitalizm. Liberalny w sensie wolnościowym a nie obyczajowym. Tymczasem umacnianie euro-socjalizmu powoduje utrwalenie wszystkich patologii naszego życia gospodarczego i społecznego i sprawia, że problemy z definicji w socjalizmie nierozwiązywalne tylko się spiętrzają i powodują coraz większe koszty – polityczne, gospodarcze, społeczne, demograficzne, kulturowe, etc. 

Wolność, tak charakterystyczna dla Polaków, powinna być główną ideą, wokół której kształtować się powinno życie gospodarcze naszego kraju. 
Sukces przyjdzie szybciej niż się komukolwiek wydaje. Utrzymanie tego kursu przez tylko 10 lat da trwały dobrobyt następnym pokoleniom przez co najmniej lat 50.