Psalm głupiutkiej owcy

Na tegoroczną Niedzielę Dobrego Pasterza kładzie się cień smoleńskiej katastrofy. Właśnie w tę niedzielę zostanie zamknięty smutny korowód pogrzebów ofiar tej katastrofy. To także fakt symboliczny. Liturgia pogrzebowa zarówno katolików jak i protestantów przewiduje na tę uroczystość Psalm 23:

Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoje imię.
Chociażbym chodził ciemną doliną,
zła się nie ulęknę,
bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska
są tym, co mnie pociesza.
Stół dla mnie zastawiasz
wobec mych przeciwników;
namaszczasz mi głowę olejkiem;
mój kielich jest przeobfity.
Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pańskim
po najdłuższe czasy.

Daje on pokrzepienie i pocieszenie bliskim zmarłych, wiarę i nadzieję, że ci, którzy odchodzą, nie muszą lękać się ciemnej doliny śmierci, bo Dobry Pasterz prowadzi ich do Domu Pańskiego, gdzie zamieszkają po najdłuższe czasy.

Porównanie Jezusa do pasterza pochodzi od Niego samego. Nie dziwota, naród izraelski w tym właśnie zawodzie się „wyspecjalizował”. Mimo to uczniowie nie zrozumieli przypowieści o dobrym Pasterzu! Trzeba było bardziej dosłownie: „Ja jestem bramą owiec” (J 10,7).
Oznacza to również, że my jesteśmy owcami. Jak one po rozległych pastwiskach, tak my biegamy bezradnie po świecie, szukając swego Pana.

Niektóre owce zniechęciły się tymi poszukiwaniami i powiedziały, że pasterza nie ma. „Owca - to brzmi dumnie” - twierdzą.
Czy Pasterz jest naprawdę? Nie wiemy. Jesteśmy w końcu tylko głupiutkimi owcami. Lecz nawet używając niewielkiego owczego rozumu, możemy zauważyć, że ogromna większość owiec poszukuje swego pasterza. Fenomen religii towarzyszy rozwojowi każdej kultury, każdej cywilizacji. Od zarania dziejów owce białe, czarne, żółte, czerwone, wszystkie bez wyjątku, z dramatycznym wysiłkiem szukają swego Pasterza.
Gdyby Go nie było, dawno pożarłby nas wilk nienasyconej Materii.