Dobrze się bawicie?

...Choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą. (Łk 16,31)

 

Czy to, że istnieję, żyję, jest dziełem przypadku? czy też raczej zamysłem Kogoś? Czy los miota mną jak wicher zeschłym liściem, czy też raczej kieruje mną Przeznaczenie?
Pytania stare jak ludzkość. Odpowiedzi też stare jak ludzkość, a z tego, że pytania owe ciągle są ponawiane wynika, iż tak naprawdę odpowiedzi brak.

„Trochę jedno, trochę drugie” - odpowiada na nie tytułowy bohater filmu Forest Gump. Choć zewnętrznie był „przygłupem”, trudno nie dojrzeć głębokiej mądrości płynącej z tej odpowiedzi. Bo przecież wierzymy, że zostaliśmy powołani do życia przez Boga, zatem istnieje jakieś Przeznaczenie. Ale z drugiej strony bierzemy udział w grze historii.

Dysponujemy wolną wolą, podejmujemy decyzje... a ich skutki są zwykle tak nieoczekiwane, iż gotowi jesteśmy ulec wizji zeschłych liści, trzciny na wietrze - jak mawiał Pascal.

Nie ulegajmy pozorom. Otrzymaliśmy dar życia. Otrzymaliśmy jakieś „warunki startowe”: jeden z biednej, inny z bogatej jest rodziny. Jeden ze wsi, inny z miasta. Jeden z uzdolnieniami do przedmiotów ścisłych, inny z duszą artysty... Co z nimi zrobiliśmy? Czy wykorzystaliśmy je tylko do tego, aby „świetnie się bawić” - jak bogacz z dzisiejszej przypowieści?

Łazarz, żebrak z tej przypowieści, otrzymał niewiele; niewiele też mógł zdziałać. Bogacz otrzymał dużo, mógł więc sporo, ale on tylko dzień w dzień świetnie się bawił.

Im więcej kto od Boga otrzymał, tym większa jego odpowiedzialność. Dlatego trudno bogatym wejść do Królestwa (nie jest to niemożliwe - powiada Chrystus - tylko trudne).

 

Tymczasem ludzie od wieków „dobrze się bawią” swymi talentami. Niby wierzą w niebo, lecz postępują tak, jak gdyby go nie było. Głusi na wezwania mędrców i proroków nie odpowiedzą wiarą nawet gdyby kto z umarłych przyszedł i dał świadectwo.

 

Dobrze się bawicie? Tak? No to nie przeszkadzam. Tylko pamiętajcie o małym drobiazgu: że już za życia otrzymaliście swoje dobra.