Polityka w Londynie

Jak sądzicie - gdzie mogłam polecieć w Londynie? Oczywiście do parlamentu:)

Nie ma problemu z dostaniem się na galerię - nie trzeba żadnych dokumentów (bo przecież dowodów nie mają). Zrobili mi tylko fotkę, przyczepili do zawieszki razem z kodem kreskowym - musiałam oddać przy wyjściu, pewnie sprawdzają czy ktoś im nie został w mrocznych korytarzach. Wczoraj byłam w Sejmie - jak zwykle na zaproszenie, ale zapytałam się jak to byłoby w Polsce. Otóż musiałabym na piśmie, na 24 godziny przed zgłosić do biura przepustek chęć udania się na galerię.

Oddałam plecaczek i telefon do szatni i już mogłam zasiąść na zielonych ławach - takich jak niżej, dla Izby Gmin.Trwała debata, każdy gada ze swojego miejsca, na galerii ekrany telewizji parlamentarnej i kanału BBC Parlament. Te drugie razem z wersją pisaną nie tylko mówioną.

W środę, kiedy byłam - coś co w Polsce bardzo by się przydalo - godzina pytań do premiera. W tej godzinie trzy pytania zarezerwowane dla lidera opozycji. Na pewno na początku byłyby popisy obustronne, ale po pewnym czasie chyba by z nich zrezygnowano - i wreszcie byśmy coś wiedzieli. Bo po konferencjach prasowych zwykle nie wiem nic - albo dziennikarze nie pytają, albo Tusk pływa, albo Graś mowi - pan Premier ma pilne spotkanie.

Podoba mi się też umocowanie Spikera. Wybrany musi złożyć legitymację partyjną i może być naprawdę apolityczny, bo następny wybór ma w kieszeni - w tradycji utarło się, że w okręgu spikera opozycja nie wystawia żadnego kandydata.

Więcej nie piszę, bo "polscy Anglicy" zabiją mnie śmiechem . Może tylko jeszcze o swoich wrażeniach - kiedy siedziałam w St Stephen's Hallu i patrzyłam na te freski, wiekowe posadzki, te rzeźby - to wiem, że jeszcze długa droga przed nami. Pewne rzeczy można przyspieszyć, ale obejść się nie da.