O wojnie cz. 4
Ludzie dobrej woli z różnych krajów powinni współpracować i pomagać sobie nawzajem. Partykulalizmy, takie jak nacjonalizm, to znacznie utrudniają, a czasem wręcz uniemożliwiają. W przyszłości można by powołać „Międzynarodówkę” pomagającą koordynować działania, oraz wspierać współpracę i wspólne wysiłki ludzi z różnych krajów.
Wojnę wygrywa silniejszy, a nie ten kto ma rację. Dlatego trzeba dążyć do tego, żeby sprawiedliwi byli jak najsilniejsi.
Areną działań jest cały świat, celem działań jest jak najwięcej dobra i jak najmniej zła, działając w granicach prawa naturalnego. Przy podejmowaniu decyzji nad tym jakie działania podjąć, należy rozważyć 3 rzeczy:
Ryzyko – Koszt – Zysk
Ryzyko to szansa powodzenia działań, oraz szansa pojawienia się skutków ubocznych (negatywnych i pozytywnych).
Koszt obejmuje: czas, ludzkie życie, sprzęt, pieniądze, wpływ na wizerunek, wiarygodność, itd.
Zysk to: Ile dobra uda się uchronić, ilu złu da się zapobiec, ile nowych ludzi i środków materialnych da się uzyskać dla dalszej walki o dobro, jaki będzie miało to „efekt propagandowy”, itd.
Przykład: Wenezueli. Jest tam nieudolny, skorumpowany (i być może zbrodniczy, chociaż nie jestem wielkim znawcą tego regionu i być może wszystkie te złe informacje o Wenezuelskim rządzie to tylko „Imperialistyczna propaganda USA”) socjalistyczny rząd, wrzenie społeczne (w zamieszkach zginęło tam już ponad 100 osób), duże złoża ropy i korzystne położenie (daleko od zagrożenia ze strony ChRL, Federacji Rosyjskiej, czy potencjalnego kalifatu islamskich ekstremistów). Można by było ewentualnie dostać wsparcie ze strony USA, tylko że nie ma do tego obecnie kadr, materiałów, ani struktur na tamtym terenie. Cóż, Fidelowi Castro przejście, od ukrywającej się w górach Sierra Maestra, grupki 12 partyzantów, do władzy nad Kubą zajęło 3 lata.
Dlaczego bogactwo danego regionu jest takie ważne? Bo, jeśli obalisz zbrodnicze rządy w Arabii i przejmiesz tam władzę, to będziesz mógł wykorzystać jej gigantyczne dochody np.: do obalenia kilku kolejnych zbrodniczych rządów,( zamiast na złote toalety, zagraniczne prostytutki, oraz propagowanie radykalnego islamu, jak to się dzieje teraz) a jeśli wyzwolisz Erytreę (mającą porównywalnej wielkości armię, chociaż oczywiście mniej doinwestowaną i około 150 razy mniejsze PKB), to nie zyskasz tylu środków na dalsze czynienie dobra i w sumie, w dłuższej perspektywie, będzie mniej dobra i więcej zła, niż mogłoby być.
Czy walczyć, czy poddać się, lub uciekać?
Jeśli podjęcie walki dałoby więcej zła niż dobra, to należy nie podejmować walki i skapitulować, lub uciekać.
Jeśli najwięcej dobra i najmniej zła da walka do ostatniej kropli krwi, to należy walczyć do ostatniej kropli krwi.
Dla osób które mają problem z mówieniem, że są za wojną, (nawet sprawiedliwą wojną) istnieje alternatywa. Można określać pokój jako panowanie sprawiedliwości, wojnę jako naruszenie sprawiedliwości i wtedy każde naruszenie sprawiedliwości, to agresja i każda odpowiedź na tą agresję to obrona pokoju.
Najprawdopodobniej przez najbliższe lata większy nacisk będziemy kłaść na dobry pacyfizm, niż na dobry militaryzm, ponieważ obecnie trudno jest znaleźć wojnę, w której choć jedną stronę można określić jako sprawiedliwą, co najwyżej jako mniej zbrodniczą.
Ta część jest dość krótka, bo większość jej zawartości poszła do Aneksu. Twórca Blitzkriegu Heinz Guderian posiłkował się pracami Johna F. C. Fullera, B.H. Liddella Harta i Charles’a de Gaulle’a. Ich przywódcy zignorowali ich prace, ale przysłużyły się one ich przeciwnikom. Jeśli ten Aneks jest dobry, to wolałbym żeby pozostał w naszym środowisku. Jeśli jest słaby, to nie zaszkodzi, jeśli przeczyta go mało osób. Nie zmienia on niczego w tym co wcześniej napisałem, nie zmienia niczego w sferze moralnej, tylko porusza kwestie „techniczne”.
Ludzie dobrej woli wszystkich krajów, łączcie się!
Cz. 4 z 4
