Grzanki na zimno

Wojtek choruje mi już czwarty dzień. Niby nic poważnego - zapalenie gardła z jakimiś powikłaniami - ale mam z głowy trzecią noc i zaczynam podpierać oczy zapałkami. Dzisiaj pojechaliśmy na zastrzyk, wróciliśmy do domu i padłam. Zasnęłam z głowa na kuchennym stole. Obudziłam się po dłuższej chwili i zobaczyłam taki obrazek - mój syn w piżamce, owinięty moim kuchennym fartuchem, stał na niskim stołeczku przy szafce. Na blacie porozlewane były jakieś tajemnicze płyny, a Wojtek z zapałem smarował czymś kromki tostowego chleba, używajac w tym celu łyżki do zupy. Na głowie miał jakieś duże, czerwone krupy. Wszystkie szafki były pootwierane, a o czajnik elektryczny oparty był ukochany Puchatek Wojtka. Obok leżała „Książka Kucharska Kubusia Puchatka”, dzieło wiekopomne, szalenie przez mojego syna lubiane. Jak do tej pory nie miałam odwagi wykorzystać zawartych w niej przepisów, podanych w formie komiksu.

- Synku, co ty wyprawiasz? - zapytałam z lekka nieprzytomna

- Robię ci obiad - oznajmił Wojtek - Z Kubusiem! Tylko nie ma kilku rzeczy, no i nie wolno mi wziąć noża i włączyć piekarnika, i gazu, i otwieracza do puszek, i...

- A co ty właściwie gotujesz?

- Grzanki na zimno.

Po chwili grzanki na zimno były gotowe. O ile udało mi się zorientować, składały się z dżemu truskawkowego (część Wojtek miał na głowie), fasolki po bretońsku wyciągniętej z lodówki, miętowych Tic-Taców, serka danio, zielonego sera pleśniowego, wędliny i soku z malin. Całość przyozdobiona była rzeżuchą, wyrwaną razem z watą ma której rosła. W sumie wyglądało to dość malowniczo.

- Same ulubione rzeczy - oznajmił Wojtek – Twoje i moje razem. Nie było zupy pomidorowej i dlatego jest bez sosu. To teraz zjedz i połóż się spać, bo jesteś zmęczona, a ja zrobię kolację i się tobą zaopiekuję.

Udało nam się dogadać – domyliśmy głowę z dżemu, Wojtek poszedł do łóżeczka na popołudniową drzemkę, ja cichcem pozbyłam się obiadu i dosprzątałam kuchnię. Przysnęłam na chwilę w fotelu i obudziłam się po 20 minutach całkiem rześka. Kolację zrobiliśmy razem. Tym razem grzanki były na ciepło.

- Wiesz co? Mogłabyś dorzucić kawałek Milki... Ala da się zjeść.

Opiekujemy się sobą nawzajem. Poczytaliśmy książeczki, Wojtek opatulił mnie swoim ulubionym kocykiem. Jakoś razem przetrwamy to choróbsko. Wszystko razem przetrwamy.