Noc czerwcowa

Noce czerwcowe zawsze są niesamowite - ciepłe, z czystym niebem. Tak jak ta dzisiejsza. Siedzę sobie na werandzie, pod kaskadą dzikiego wina, z kotami na kolanach. Obok śpi Luna, na moich nogach zwinął się Reks. Jeżowaty - jak zwykle nieufny - czujnie patroluje okolicę. Wojtek już śpi.

Reksik, który przyszedł do nas po tragicznej śmierci Pućki, rośnie jak na drożdżach. Kiedy go przyniosłam, ważył ze dwa kilo i był wielkości tłustego kota. Teraz stracił już szczeniacki meszek, porósł jedwabistą sierścią i wazy około 15 kilogramów. Ma 4 miesiące, wiec sporo przed nami. To krzyżówka owczarka niemieckiego z bernardynem. Może być spory.

Pod płotem pojawia sie straszny wróg - jakaś wczasowiczka z trudem ciągnie na smyczy sznaucera olbrzyma. Widać, że kompletnie nie daje sobie z psem rady. Moje się budzą i idą pokazać obcemu, gdzie jego miejsce. Teraz ich nie odwołam - za chwilę same wrócą. Nie ma niebezpieczeństwa, bo nikomu nie chce się forsować płotu. Potężne ujadanie niesie się echem po uśpionej okolicy. Psy odpuszczają i wracają na drzemkę na werandzie. Zapada cisza.

W krzakach przekrzykują się słowiki, w bagienku rechocą kumaki. Psy posapują spokojnie, koty wlazły mi do kaptura swetra i mruczą przez sen. Przez liście dzikiego wina przesiewa sie zielonkawymi błyskami światło lampy, wokół której bezszelestnie latają ćmy. Reks podrapał się za uchem i niezbyt przytomny wlazł na ławkę obok mnie. Zwalił się z hukiem i natychmiast zasnął. Lunie śnią się jakieś polowania. Jeżowaty nie przerwał patrolu ani na moment. Koty na chwilę wytknęły łebki z kaptura, Rudek leniwie zamachał łapą na ćmy.

W kieliszku pokazało się dno. Nie chce mi się iść po kolejną lampkę wina. Wracam do domu, odurzona zapachem jaśminu. Mój syn śpi spokojnie, psy układają się na dalsza część drzemki przed kominkiem.

Dobranoc...