Jesteśmy świadkami niecodziennego spektaklu: koalicyjny PSL staje okoniem wobec sztandarowej reformy swojego rządu. Samo zjawisko niby nie nowe ale jest jeden wyróżnik: za bohaterstwem partii nie idzie ani wzrost poparcia ani oddolne ruchy "oburzonych". Czysto socjotechniczna ruchawka - oglądana przez społeczeństwo jak telewizyjny kryminał. Jak będą "szły litery" to przełączą na inny kanał.
Społeczeństwo się zmienia. Zmienia sie percepcja, punkty ciężkości haseł wywoławczych wspólnot (elektoratów), wreszcie szerokość horyzontów świadomości społecznej. Nie ma juz zapotrzebowania na partie "środowiskowe". Partie kobiet, przyjaciół piwa, rolników czy profesorów. Każda w takich reprezntacji w oczywisty sposób jest antypaństwowa bo broni wąskiego zakresu swojego elektoratu i coraz mniejszy procent jest skłonny oddać na nią swój głos. (vide Unia Demokratyczna, Demokraci) Wizerunek takiej partii jest dziś nie do obrony - nie ma atutów do przyciągania szerokiego elektoratu, a i ten dotychczas lojalny widzi że jego interesy mogą skutecznie reprezentować tylko silniejsi.
PSL miał zawsze gwarantowane poparcie bo mieszkańcy wsi podchodzili do wyborów z przeświadczeniem: " może on , panie, i cwaniak - ale chłop! - zawsze coś tam też i dla nas załatwi"
Sądzę że zapotrzebowanie na partię chłopską zamknęło się już tylko w arytmetyce parlamentarnej. Lecz nie wykracza już poza ściany Parlamentu. Nie ten etap zawirowań społecznych, nie ten bum migracji - nie te aspiracje.
Inne tematy w dziale Polityka
