PiS przedstawiło Program 2014. Nawiasem mówiąc moment upublicznienia tegoż programu z datą 2014, choć przecież planowane wybory parlamentarne czekają nas za przeszło półtora roku, dla każdego analityka sceny politycznej powinien uruchamiać kontrolkę że coś się kroi. Tym bardziej że co najmniej od kilku miesięcy docierają do opinii publicznej bardziej lub mniej konkretne informacje o tym że badania poparcia politycznego zlecane przez partie polityczne przynoszą wyniki zgoła odmienne niż te publikowane w otwartym obiegu. Mało prawdopodobne też aby PiS decydował się na falstart swojego programu – dotyczącego nawet tak konkretnych zapisów jak propozycje nowej struktury organizacyjnej rządu, tylko z powodu majowych wyborów do Parlamentu Europejskiego.
Nieważne. Powstał więc Program.
Każdy kto pamięta treść esemesa jaki po katastrofie smoleńskiej mieli ponoć otrzymywać działacze PO może mieć dziś podobne skojarzenia. Wtedy – według nieżyjącego już generała Sławomira Petelickiego, rozsyłano instrukcję treści: „Katastrofę spowodowali piloci/.../. Do ustalenia pozostaje kto ich do tego skłonił.” Oglądając od dwóch dni programy telewizyjne i słuchając komentatorów mam nieodparte wrażenie że od wczoraj musi krążyć jakiś esemes w stylu: „Program PiS-u jest socjalistyczny – do ustalenia pozostaje w którym punkcie”.
Towarzyszy temu obligatoryjna – powtarzana jak mantra, narracja że w programie tym nic konkretnego nie ma, a całość jest wyłącznie negacją działania Donalda Tuska. Zajrzałem więc. I oniemiałem. Kiedy konfrontuję treść Programu z tym jak jest on komentowany to upewniam się tylko w przekonaniu, że dyskusja ze zwolennikami Platformy Obywatelskiej co najmniej dwa lata temu straciła sens. Owszem – całość jest podana w formie mocno publicystycznej – dokładnie tak jak każdy program, każdej partii politycznej od co najmniej kilkunastu lat. Dotychczas nikogo to rzecz jasna nie dziwiło. Szczególnie że pierwsze 44 strony to opis priorytetów programu i diagnoza obecnej sytuacji państwa oraz przyczyn jakie ją spowodowały. Na tym „beletrystyka” się jednak kończy.
Żeby odnieść się do wszystkich propozycji jakie przedstawiono w programie, trzeba by napisać referat. Począwszy od propozycji restrukturyzacji ministerstw (str. 49), pozostania przy narodowej walucie (str. 74), powołaniu Województwa Warszawskiego (str. 52), podziału kompetencji CBA i ABW (str.63), odejścia od polityki „lokomotyw” i systemu polaryzacyjno-dyfuzyjnego przy podziale środków unijnych (str.75), powołania spółki Inwestycje Polskie i poszerzeniu jej możliwości finansowych (str.76-77), czy stworzenie towarzystw funduszy inwestycyjnych przy spółkach Skarbu Państwa (str.77).
Spośród propozycji dotyczących małych i średnich przedsiębiorstw mnie zaciekawiła propozycja całkowitego przebudowania procesu zakładania firmy.(str.80)
„Rejestracja działalności będzie następowała w terminie wskazanym przez samego
zainteresowanego (6 miesięcy, 12 miesięcy od startu). Wzorem będzie rozwiązanie brytyjskie:
jeżeli działalność gospodarcza przynosi dochody, to jest rejestrowana w pełnym wymiarze
i dopiero po 18–24 miesiącach od jej podjęcia pojawia się obowiązek płacenia składek na
ubezpieczenie społeczne i płacenia podatków. Jeżeli dochodów nie ma, to działalność jest wy
gaszana w trybie uproszczonym, a przedsiębiorca pozostaje bez zobowiązań i szuka kolejnego
pomysłu na biznes.”
Jako osoba od niecałej dekady prowadząca działalność gospodarczą, ma pewne obawy przed wprowadzeniem tego rozwiązania. Tak funkcjonująca młoda firma będzie w stanie zaproponować na rynku ofertę na którą nie będzie sobie mógł pozwolić żaden z już funkcjonujących podmiotów. Być może termin 24 miesięcy od momentu powołania firmy do konieczności płacenia składek, narzuca niesprawiedliwe warunki konkurencji, być może termin ten jest zbyt długi. Niemniej jednak trudno o bardziej konkretną propozycję aktywizacji małego i średniego biznesu i lepszą motywację dla młodych ludzi chcących wrócić do kraju i tu płacić podatki.
Inne tematy w dziale Polityka
