Najciekawszą konkluzją wynikającą z toczących się wciąż wyborów samorządowych jest to, że w zasadzie niezależnie od tego jak bardzo były by niewiarygodne to nie ma możliwości ich unieważnić.
Wszystko wskazuje bowiem na to, że nawet jeśli nie zdołamy sobie wszyscy wydrapać oczu i wyszarpać gardeł w kłótniach o to czy te wybory były sfałszowane, zafałszowane czy tylko lokalnie manipulowane to niewiele osób ma jeszcze wątpliwości że nie były adekwatne do woli wyborców.
Możemy oczywiście uznać że jeśli jedna piąta, czy, jak słyszymy, czasem nawet połowa oddanych głosów było głosami nieważnymi to stało się zadość woli ludu. Zależy kogo chcemy okłamać. Mówiąc kolokwialnie: ot, sorry, źle coś zorganizowaliśmy, kilka, albo kilkanaście milionów głosów nie ma znaczenia, no ale już trudno – niech cztery lata rządzą w samorządach ci którym się z tego powodu pofarciło. Co prawda nie mają faktycznej legitymacji społecznej no ale już trudno. Ważne że przeprowadziliśmy demokratyczne wybory i nie będziemy przecież podważać ich wiarygodności tylko dlatego że głosy jednej czwartej czy jednej piątej społeczeństwa nie były brane pod uwagę. A jakieś próby powtórzenia tej fikcji są absolutnie niedozwolone bo podważałyby zasady demokracji.
Możemy rzecz jasna uznać także że prawie trzy czwarte tych nieważnych głosów to wrzucone celowo puste karty – ot na przykład na znak protestu że nie było na kogo głosować. Bo do rad miast czy na burmistrzów albo prezydentów kandydaci się nadawali ale do sejmików to, panie kompetentnych nie było. I wracamy do pytania wcześniejszego zalezy kogo chcemy oszukać? Czy czasem nie samych siebie?
Wybory były więc podobno wiarygodne. Tyle że niemiarodajne.
Ot, taka demokracja po polsku. A może zamiast wyborów, wśród kandydatów przeprowadzać losowanie? Może wtedy łatwiej było by się pogodzić z wynikiem, a przy okazji nie ośmieszałoby to idei demokracji.
