VI Długoterminowy cel strategiczny, czyli „na kogo głosować?”
Na koniec pozostawiłem najmocniejszy motyw i argument dla niezdecydowanych. Jak wiadomo prof. Antoni Dudek trafnie odsłonił to, na co gra Trzaskowski. Trzaskowski po ewentualnie wygranych wyborach, korzystając z nieuniknionych konfliktów kohabitacji dążył będzie do rozwiązania Sejmu i przedterminowych wyborów. Teraz, kiedy mamy już kilka podstawowych pojęć „polityki bitewnej, męskiej”, widać jak na dłoni, że tenże sam scenariusz z nowym rozdaniem kart sejmowych byłby korzystny także dla Konfederacji, może nawet najbardziej ze wszystkich partii. Jest bowiem ona na trendzie wznoszącym. Przyspieszone wybory – które zawsze są jednym z wariantów rozwoju wydarzeń podczas kohabitacji – za 6-12 miesięcy dałyby jej zwiększenie liczby posłów minimum dwukrotne (bez D`Hondta 3-4 –krotne, lecz nie ma jak z niego zrezygnować). W każdym razie dopiero z tej perspektywy nowego rozdania sejmowego widać, że bitwa 12 lipca nie jest żadną ostateczną bitwą, lecz wyborcy Konfederacji mogą widzieć ją jako taktyczną rozgrywkę w drodze do strategicznego celu zwiększenia reprezentacji sejmowej („zwiększenia siły bojowej”). Głos na Dudę nic nie daje dobrego, głos na Trzaskowskiego nie wyklucza nowego sejmu, klubu parlamentarnego a może i udziału w rządzie koalicyjnym, jednym słowem progresja, nowe nadzieje i nowe sytuacje. nie mówiąc już o skutkach towarzyszących, jakimi mogą być rozproszenie potencjału bojowego przeciwnika, zakłócającego tempo i ciągłość natarcia. Może to spowodować lawinowo przyspieszoną dekonstrukcję pseudopolitycznej rzeczywistości pookrągłostołowej. Wszystko to są cele wysokoopłacalne! Dlatego dziwi, iż ta motywacja jest tak rzadko publicznie dyskutowana. Prawidłowo naświetlona mogłaby zadziałać na większą część elektoratu K.Bosaka. Tylko metodyczne rozważenie możliwych wariantów chroni przed uleganiem wzruszeniom wyborczym będącym na bakier ze strategią. Do podstawowych zasad politycznej sztuki wojennej należą: celowość działań, aktywność, ekonomia sił, manewrowość, zaskoczenie – także ze strony elektoratu.
Cel walki politycznej może być określony szczegółowo lub ogólnie, lecz musi być jednoznaczny i bezpośredni.
Ulegając emocjom gramy w komputerowej grze napisanej przez (dla) Jarosława Kaczyńskiego. Dajemy się targać wiatrom wzruszeń jak liście. Bierzmy przykład z niego, rasowego gracza politycznego, czującego całym sobą, że walka i odrębność są istotą polityki i zwyciężania w niej. Nie zawiedźmy go w tym, że wreszcie w każdym z nas ma rasowe zoon politikon, zwierzę polityczne. Tu trzeba metodycznego namysłu i zrealizowania go z pełnym przekonaniem. Na koniec warto zacytować podsumowującą dylematy wyborcy niepodległościowego i konserwatywnego – wypowiedź prof. Adama Wielomskiego: „Klasyczny realizm polityczny logicznie prowadzi do wniosku, że wyborcy Konfederacji powinni poprzeć Rafała Trzaskowskiego. Nie dlatego, że ma cokolwiek ciekawego do zaproponowania, lecz dlatego, że będzie wetował inicjatywy rządowe, prowadzące do fiskalizmu, inflacji i socjalizmu. Argument o szerzeniu przezeń LGBT jest nietrafiony, gdyż w tym Sejmie nie ma większości, która tego typu "reformy" by przegłosowała. W sumie argumenty racjonalne za Trzaskowskim sprowadzają się - ale to samo w sobie wiele znaczy - do zahamowania pisowskiej wszechwładzy i przemieniania Polski w sanację-bis, co zakończyć się może nową Berezą Kartuską. Kol. Przemysław Piasta słusznie zwraca uwagę, że największym problemem z zagłosowaniem na Trzaskowskiego jest kwestia estetyczna, gdyż reprezentuje on całkowicie obcy nam świat ideowy i trzeba na nos założyć nie jedną, ale ze trzy maseczki, aby pójść i oddać na niego głos. Sam nie wiem czy dam radę? Bo Andrzej Duda mojego głosu nigdy nie dostanie”. Natomiast Przemysław Piasta, po zwięzłej i trafnej analizie rządów PIS-u podsumowuje tak: „Wobec powyższego wybór, którego dokonamy za niespełna dwa tygodnie będzie sprowadzał się do referendum na temat zakresu władzy PiS. Powody by opowiedzieć się przeciwko obecnej władzy są tutaj aż nadto czytelne”.
Dodam, iż obok objętych afektem, takich, którzy „zostają w domu”, bo uwielbiają się wahać, są też tacy, którzy działanie zamieniają na pozorne działanie, zamiast zapisania swego głosu w historii wyborów – piszą... na płocie, czyli skreślają obydwu kandydatów lub bawią się w rysowanie na kartach wyborczych tatuaży swego niepozbierania. Niestety, ż żalem trzeba skonstatować, iż wśród ulegającym afektom i lubiących lot na straceńczym wahadłowcu wyborczym są także znani publicyści... Mają takie prawo. Jeszcze mają...
Drżenie, dreszcze, przyspieszone bicie serca, serdeczny śmiech, pisanie na płocie – przyjemne to uczucia i działania, lecz polityka to odwrotność impulsu, to namysł, czujność i wysiłek.
„Strategia to nauka o użyciu bitew do celów wojny”.
Wojny wygrywają mistrzowie strategii, a nie taktycy jednej bitwy. Walki w obrębie bitwy i bitwy w obrębie wojny muszą być spojone wspólnym celem.
KONIEC CZĘŚCI SZÓSTEJ I OSTATNIEJ
====================
PRZYPISY
*) Kilka istotniejszych uprawnień można wymienić:
1. prawo zarządzenia przeprowadzenia referendum za zgodą wyrażoną przez bezwzględną większość ustawowej liczby senatorów
2. prawo wnioskowania do Marszałka Sejmu o przeprowadzenie referendum zatwierdzającego ustawę o zmianie Konstytucjiuchwaloną przez parlament, jeżeli dotyczy ona zmiany przepisów rozdziału I, II lub XII Konstytucji
3.prawo zgłoszenia projektu ustawy o zmianie Konstytucji
4.prawo inicjatywy ustawodawczej
5.prawo weta ustawodawczego (bez kontrasygnaty) – art. 122 ust. 5 Konstytucji. Sejm może to weto odrzucić większością kwalifikowaną 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.
6. podpisuje ustawy (bez kontrasygnaty) – art. 122 ust. 2 Konstytucji; podpisanie ustawy przez Prezydenta oznacza jej dojście do skutku oraz zgodność sygnowanego tekstu z przyjętym przez parlament,
7.zarządza ogłoszenie ustawy w Dzienniku Ustaw
8. ma prawo zwrócić się z orędziem do Sejmu, Senatu lub Zgromadzenia Narodowego
9. jest najwyższym zwierzchnikiem sił zbrojnych – w czasie pokoju sprawuje zwierzchnictwo nad siłami zbrojnymi za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej (jest to zwierzchnictwo w zasadzie symboliczne li tylko, gdyż wszystkie uprawnienia względem sił zbrojnych oraz uprawnienia w stanach nadzwyczajnych mogą być realizowane tylko pod warunkiem kontrasygnaty premiera, Rady Ministrów lub Ministra Obrony Narodowej)
10.powołuje i odwołuje członków Rady Bezpieczeństwa Narodowego
11.ma prawo zlecać Najwyższej Izbie Kontroli przeprowadzenie kontroli
12. powołuje 2 członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
13. nadaje ordery i odznaczenia
Z nielicznymi uprawieniami wobec władzy sądowniczej nie wymagającymi kontrasygnaty można się zapoznać tutaj: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prezydent_Rzeczypospolitej_Polskiej
