UE i metamorfozy marksizmu (ochlokracja sterowana z tylnego siedzenia przez plutokratów)

Dlaczego w demokracji liberalnej restrykcjami objęte są tylko: komunizm, faszyzm i narodowy socjalizm a wyłączony jest z tego zbioru wyklętego „socjalizm”??

Być socjalistą w imię swojego narodu (Nationalsozialismus) – nie można, być socjalistą w imię beznarodowej masy – można? Czy za naród wybrany uważa się tych, którzy są jakiejś określonej nacji, czy też tych, którzy zgłoszą akces – cóż za różnica? Jedni i drudzy są niebezpieczni dla zwykłych ludzi. Być może nawet socjaliści międzynarodowi są większym zagrożeniem („Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle.”). Skąd ten parasol ochronny nad socjalizmem – wiodącą z dwóch najbardziej zbrodniczych ideologii w historii? Kto go rozpina? W jakim celu? Kto uczynił i czyni socjalizm nietykalnym? 

Dlaczego wszystkie organizacje wspierające nadmierną i niekontrolowaną imigrację do Europy od dziesiątek lat są tworzone tylko i wyłącznie przez socjalistów i komunistów lub przez socjalizujących finansistów? Dlaczego socjalizm w ramach mimikry udanie schronił się pod szyld demokracji liberalnej? Dlaczego prawica tak słabo rozpoznaje tę przebierankę?

Proletariusze wszystkich krajów łączcie się? Czyżby imigrant był proletariuszem dzisiejszego socjalizmu? Proletariusz, czyli legitymizacja jak najdłuższej władzy, władzy niekontrolowanej przez wyborców (większość imigrantów to osoby b.nisko wykształcone) oraz wierny, odtwarzający się elektorat, w podzięce za niezasłużone przywileje socjalne gwarantujący swoimi głosami rządy aż do końca świata i jeden dzień dłużej? Partie polityczne (w swej większości) panami życia i śmierci tego proletariatu, awangardą klasy imigrantów z trzeciego świata? Filantropijne organizacje pozarządowe propagandową obudową tych partii? Czyż nie taka jest obecna sytuacja dwóch hegemonów UE, czyli Niemiec i Francji? Kto wymyślił taki nowoczesny, sprytny socjalizm? Przetransformowany. I wprowadzany do krajów ościennych (nienormandzkich) wraz z transformacjami ustrojowymi. Zamiast dyktatury proletariatu – dyktatura imigrantów plus częściowo wolny rynek – i oto mamy nieśmiertelny twór Marksa po operacji plastycznej.

Dziś już nikt nie mówi o kapitale, walce klas, ucisku proletariatu, permanentnej rewolucji, nowym człowieku – pojęcia uległy podmianie, liftingowi, modernizacji, niektóre desygnaty pojęć lekko się przesunęły, zmieniły – ale duch, istota, sedno pozostały tożsame z tymi cechującymi socjalizm XIX i XX w. Utopia sprytnych elit opiekujących się masami, nieustannie pracująca nad kształtowaniem „nowego człowieka” i panująca nad tym zbiorowym elektoratem w sferze materialnej za pomocą „celowych dotacji”, dodruku banknotów, kreowania stóp procentowych, komunikowania o wzroście lub malejącym wzroście PKB, zaś w sferze psychicznej (duchowej) za pomocą kilku ckliwych mitów i odległej rajskiej wizji.

Socjalizm na miarę XXI w. Postmodernistyczny. Zdekonstruowany w postać bardziej impregnowaną na opór. W czapce-niewidce. Czerwona czapka-niewidka z niebieskimi (liberalizm) paskami. Wolność, równość, braterstwo. Wolna miłość, równość z najeźdźcą i braterstwo z politykami. Zbiorowe arcydzieło Freuda, Marcusego, Fromma, Rudiego Dutschke i Habermasa. Freuda „teologia” Seksu i Śmierci jako dwóch sił i osi ludzkiego życia 1) , Marcusego baśń o wielowymiarowości totalnie wyzwolonego człowieka 2) , Fromma legendy o wolności i przezwyciężeniu demona Autorytaryzmu 3)  oraz niemiecka jakość wskrzeszenia militarnej metodologii komunizmu Gramsciego doszlifowana przez Rudiego Dutschke 4)  oraz Habermasa teoria zakazu „wywyższania się” jako warunku dialogu, czyli zadekretowanie równości w głupocie i niekonkluzywności wszelkich dyskusj 5) . Kwintet rewolucji. Neo-rewolucji. Cichej rewolucji. Grający swoją odę do radości. Radości, która właśnie w Europie zaczyna się kończyć. Oda w tonacji dur przechodzi w requiem w tonacji mol…

Może hymnem wybudzonej z otępienia Europy ktoś za paręnaście lat zaproponuje by uczynić któryś z mazurków Chopina, sonat Liszta albo Smetany?

PRZYPISY

  1) Wariant marksistowskiej diady: Ruch i Materia.

  2) Czyli o zyskaniu świadomości klasowej.

  3) Kultura i praktyka socjalizacji, wspólnotowości.

   4 )Marsz przez instytucje jako odmiana edukacji społeczeństwa socjalizmem naukowym i zaprowadzaniem rewolucji obyczajowej wzbogacona przez leninowskie "Krok naprzód, dwa kroki wstecz".

   5) Wariant zasady; „pogadać możemy, ale partia i tak ma zawsze rację”.