Czasami ludziom się wydaje że wiedzą w czym rzecz. Rozumieją podstaw prawa i potrafią postępować w zgodzie z nim. Niuanse przepisów prawnych zbyt często czynią nas przestępcami. Dzieje się tak w wielu wymiarach naszego życia społecznego.
Zmiany społeczne oraz potrzeby ekonomiczne Państwa sprawiają że jesteśmy coraz częściej ofiarą oskarżeń. Efektem są nasze spory sądowe. Bardzo rzadko występujemy z wolnej stopy, bronimy się sami. Zawsze obok nas staje jakiś fachowiec.
Przedstawiam Państwu swoja Białą Księgę. Jako bloger prowadzący swoją działalność od 15 lipca 2009r w sektorze budownictwa mam prawo pokazać kilka spraw które wyjaśnia prawdę o wymiarze sprawiedliwości.
Po pierwsze obrazki przedstawiające prostą statystykę uzyskaną z Ministerstwa Sprawiedliwości wraz z pismem DSF-II-082-73/17 z dnia 17 marca 2017r
726x37326x373
Proszę zwrócić uwagę na pozycje - oddalenie kasacji i odrzucenie kasacji. Stosunek pomiędzy wyrokiem zmieniającym wyrok a oddaleniem kasacji jest "potężny". Wynosi około 2 %. Stosunek pomiędzy nakazaniem ponownego rozpatrzenia sprawy a oddaleniem to nawet 10 % rozstrzygnięć. Czyli w 12 przypadków mamy "racje". W pozostałych mylimy się. No ale przecież na tym poziomie to nie my mylimy się. W 12 -20 % mylą się nasi obrońcy - adwokaci, radcy prawni albo sędziowie. Proszę zawsze pamiętać że w sprawie są bardzo często co najmniej 2 strony. Jedna z nich się myli a druga skutecznie broni. Możliwe że obie strony się mylą.
Jak wygląda więc system prawa w którym adwokat, radca prawny, sędzia myli się.
Zacznijmy od podstaw - właściwość sądu powszechnego.
§ 2. Sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie nienależącym do sądów administracyjnych, sądów wojskowych oraz Sądu Najwyższego.
Pytanie obywatela - co w tym obszarze należy do właściwości sądu powszechnego? Czym się on zajmuje. Co oznacza wymiar sprawiedliwości, czego on dotyczy?
Czy mogę oskarżyć Pełniącą Obowiązki Prezesa Trybunału Konstytucyjnego o naruszenie prawa poprzez wybór siebie z naruszeniem podstaw prawnych aktu przyjętego przez nią pomimo braku kworum?
Czy mogę oskarżyć Prezydenta RP o mianowanie na podstawie takiego aktu jednego z sędziów TK na stanowisko Prezesa TK?
Na podstawie tych słów nie mogę tego zrobić.
Orzeczenie sądowe niewątpliwie nie stanowi ustawy w rozumieniu art. 58 § 1 KC. Przepis ten mówi bowiem o sprzeczności czynności z ustawą, a więc aktem normatywnym, a takiego charakteru nie można przypisać orzeczeniu sądowemu.( Patrz wyrok SN z dnia 10 sierpnia sygn. II KK 113/16 )
Niestety nie można znaleźć normy która odnosi się od podważania uchwał o wyborze jakich dokonują organy władzy ustawodawczej lub wykonawczej.
Powody reformy TK mogły być statystyczne lub co bardziej pewne "polityczne" gdyż linia wyroków TK znacząco odbiegała od oczekiwań obecnego obozu władzy. I tak w sprawie sędziów dublerów dokonano rozstrzygnięcia że 2 z 5 wybranych przez P.O. zostało wskazanych niezgodnie z konstytucją.
Pozostali zostali wskazani zgodnie z prawem i potrzebą zastępstwa. Czas ich wskazania był prawidłowy a prawo ich wyboru w chwili wskazania realizowała potrzebę ciągłości funkcjonowania organu.
Nie uzasadnia to natomiast prawa do wyboru sędziów dublerów przez obecny obóz władzy. Brak podstaw prawnych reasumpcji uchwały, brak podstaw prawnych zmiany uchwały o wyborze. Podjęcie równoległej uchwały w sprawie bez podjęcia się nawiązania. Uchwała w sprawie zmiany uchwały o ..... conajmniej.
Totalne bezprawie. Brak nawiązania do litery prawa. I to ma być podstawa wyboru sędziego TK w demokratycznym kraju?
Droga do uzyskania większości w składzie, paraliż Trybunału, nie opublikowanie wyroku, usunięcie wyroku z zbioru orzeczeń.
To jest barbarzyństwo które doprowadziło nasz kraj do upodlenia. . I nie ma w słowniku ludzi kulturalnych słów które mogłyby dostatecznie obelżywie określić takie postępowanie.
Pełzające przejęcie Trybunału Konstytucyjnego podważyło w społeczności wiarę w wymiar sprawiedliwości - dlaczego - wyjaśnię bardzo prostym przykładem.
W wyniku pracy sędziów TK powstają wiążące wszystkie organy rozstrzygnięcia które w istocie podlegają "ogłoszeniu" a ich istota ma charakter "doktryny" co czasu zmiany tego charakteru poprzez "zmianę litery prawa". Jeśli orzeczenie wiązało się tylko z danym stanem prawnym i stan ten uległ zmianie tak że obecna norma nie jest już "tożsama" - wtedy orzeczenie jest w istocie historyczne. Niemniej dla potrzeby potomności winno być "ogłoszone" i znajdować się w systemie prawnym na wypadek próby powrotu do niekonstytucyjnego rozwiązania przez władzę ustawodawczą.
Trybunał Konstytucyjny został przejęty. I jako jeden z dwóch organów stwierdzających zgodność z Konstytucją RP obsadzony ludźmi podległymi obecnym politykom. Może to wyglądać nawet tak że dzwonisz i Pierwsza Prezes przyjmuje cie lub przyjeżdża na spotkanie. Bardziej prawdopodobne to pierwsze gdy ona jest gospodarzem ale nie stwarza problemu żebyś przyszedł do niej i wyłożył potrzeby partii.
Drugim organem wymiaru sprawiedliwości jest Sąd Najwyższy. Organ, który jest powołany do nadzoru sądów powszechnych i który może zniweczyć największe nawet próby naruszania praw obywatela.
Sąd Najwyższy to organu do którego trafiają tony akt a których żaden sędzia nie jest w stanie przeczytać. Przegląda się tylko główne dokumenty sprawy o ile się je przegląda. Skutek powyższego jest taki.
Pozycja główna - odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania. W strukturze - gro postępowań. Drugą pozycją jest oddalenie skargi kasacyjnej. Mamy więc przypadki w których organ stwierdza że jedna ze stron się myliła w chwili kierowania do Sądu Najwyższego swojego wystąpienia. Strona - nie strona tylko jej obrońca.
To tylko jedna z tabel które pokazują, że mamy problem ale czy on naprawdę istnieje? W strukturze całości systemu prawnego poza skargą jest postępowanie w sprawie działalności prokuratur. I tu sprawa wygląda podobnie.
Liczba skarg na bezczynność prokuratora jest "potężna". Dlaczego tak się dzieje przedstawię Państwu dowód na prostym przypadku. Zgłosiłem kilka przestępstw. Kilka uzasadnionych i ..... jakie jest postanowienie sądu ? Nie chodzi o samo postanowienie ale o słowa jakimi obywatel jest "zbywany". Jedno zdanie bez odniesienia się do jakiegokolwiek jego argumentu. Żadnej analizy merytorycznej - spychologia. Pozbyć się sprawy. O skutku prawnym takiego działania nie wspomnę - takiego przestępstwa już ścigać się nie da tak łatwo.
Jak widzicie Państwo postanowienie dotyczy kilku spraw wrzuconych w jeden worek, pod jedną sygnaturę. To błąd kardynalny prokuratury gdyż każdą sprawę powinna zaewidencjonować odrębnie. Odrębne przedmioty, miejsca, odrębne paragrafy.
Zarzut nr. III potwierdził się a mimo to prokuratura po uzyskaniu dowodu nie podjęła się ścigania go z urzędu.
Zarzut nr. IV powtórzył się i sędzia sądu powszechnego w postanowieniu wyrażony w ostatnich jego słowach o innym obiekcie który powoduje obniżenie jakości powietrza.
https://orzeczenia.ms.gov.pl/details/$N/154510150001006_II_Kp_000429_2016_Uz_2017-03-08_001
Efekt - zażalenie jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.
Takie traktowanie obywatela prosi się o reformę sądownictwa. Pytanie tylko jak ją osiągnąć.
1. Jedna sprawa jeden numer. Sprawy tożsame - ten sam numer ( identyfikacja przedmiotu i podmiotu skargi ).
2. Redukcja treści skargi do ograniczonej liczby słów.
Skarga sformalizowana systemowo wygląda tak.
https://www.echr.coe.int/Documents/Application_Form_POL.pdf
Obrót elektroniczny lub w formie pdf do wypełnienia z ograniczoną liczbą znaków.
Najfajniejsze jest to, że do sporządzenie skargi stworzono cały przewodnik a formularz jest logicznie zbudowany wraz z wskazaniem kiedy jego braki skutkować będą odrzuceniem formalnym skargi.
http://echr.coe.int/Pages/home.aspx?p=applicants/forms/pol&c=
Efekt jest bardzo prosty. Powstaje kilka stron które każdy sędzia "przeczyta". Podane są podstawy prawne których sędzia nie musi się domyślać. Zarzut jest sformalizowany.
Czy mamy coś takiego? Nie mamy. I to podstawa Białej Księgi - formularz sądowy.
A co mamy.
Badając projekt ustawy o Sądzie Najwyższym stwierdziłem co następuje
§ 2. Ustawa powinna wyczerpująco regulować daną dziedzinę spraw, nie pozostawiając poza zakresem swego unormowania istotnych fragmentów tej dziedziny.
§ 3. 1. Ustawa powinna być tak skonstruowana, aby od przyjętych w niej zasad regulacji nie trzeba było wprowadzać licznych wyjątków.
Przepis kardynalny
2. W ustawie nie zamieszcza się przepisów, które regulowałyby sprawy wykraczające poza wyznaczony przez nią zakres przedmiotowy (stosunki, które reguluje) oraz podmiotowy (krąg podmiotów, do których się odnosi).
3. W ustawie można odsyłać do przepisów tej samej lub innej ustawy oraz do postanowień, o których mowa w ust. 2; nie odsyła się do przepisów innych aktów normatywnych.
Ale to odesłanie nie może być ogólne - czyli "bez podania w których ustawach jest regulacja".
Przepis kardynalny
§ 21. 1. W przepisach ogólnych zamieszcza się:
1) określenie zakresu spraw regulowanych ustawą i podmiotów, których ona dotyczy, lub spraw i podmiotów wyłączonych spod jej regulacji;
Zapis ten nie powinien być częściowy – a z pewnością nie „blankietowy”.
§ 6. Przepisy ustawy redaguje się tak, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w nich norm wyrażały intencje prawodawcy
Blankiety dotychczasowe zawierają się w słowach
„rozstrzyganie innych spraw określonych w ustawach”
„wykonywania innych czynności określonych w ustawach”.
Jako obywatel pytam więc – jakich czynności i jakich innych spraw dotyczą te zapisy prawa - bo w świetle tego jak powinien być wskazana właściwość Sądu Najwyższego
Co, jak i wobec kogo powinien rozstrzygać Sąd Najwyższy winno być opisane w treści ustawy regulującej jego zakresie „przedmiotowym i podmiotowym”.
Skreślenie zapisu „blankietowego” z treści projektu nic nie da gdyż prawo wymaga aby akt był poprawny a przez to wskazywał do czego organ jest powołany.
Zaczynając od Konstytucji RP
"Art. 10.
1. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej."
Sądy i Trybunały są władzą odrębną i niezależną od innych władz.
Art. 173.
Sądy i Trybunały są władzą odrębną i niezależną od innych władz.
Art. 174.
Sądy i Trybunały wydają wyroki w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 177.
Sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach z wyjątkiem spraw ustawowo zastrzeżonych dla właściwości innych sądów.
Art. 183.1. Sąd Najwyższy sprawuje nadzór nad działalnością sądów powszechnych i wojskowych w zakresie orzekania.
2. Sąd Najwyższy wykonuje także inne czynności określone w Konstytucji i ustawach.
3. Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego powołuje Prezydent Rzeczypospolitej na sześcioletnią kadencję spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego.
Jak widać zarówno właściwości opisane w ustawie o ustroju sądów powszechnych
§2.Sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie nienależącym do sądów administracyjnych, sądów wojskowych oraz Sądu Najwyższego.
Definicji wymiaru sprawiedliwości nie ma w żadnej ustawie wiec przytaczam.
Wymiar sprawiedliwości jest to funkcja działalności państwa polegającą na rozstrzyganiu sporów o prawo, w których przynajmniej jedną ze stron jest osoba fizyczna lub podmiot podobny (np. osoba prawna ).
Jak widać w ustawie o sądach powszechnych właściwość organu można sformułować w jednym zdaniu. W zakresie ustawy o Sądzie Najwyższym należy sformułować przepis tak aby było wiadomo jak powinien następować nadzór nad działalnością sądów „w zakresie” orzekania oraz jakie inne czynności wykonuje sąd spoza zakresu nadzoru nad orzekaniem sądów.
Do czynności takich należy rozpatrywanie protestów, stwierdzanie ważności wyboru, podejmowanie uchwał służących jednolitości prawa.
Jest oczywiste że właściwością Sądu Najwyższego jest ocena aktów stosowania prawa w zakresie nie zastrzeżonym dla Naczelnego Sądu Administracyjnego i Trybunału Stanu a w szczególności
- zapewnienie jednolitości orzecznictwa sądowego
- tworzenia w drodze uchwał zasad prawnych celem lepszego kształtowania prawa
- zapewnienie sprawiedliwości społecznej poprzez kasacje wadliwych orzeczeń sądów powszechnych i wojskowych
- kontrolę działania sądów w tym zapobieganie obrazie prawa oraz wykonywaniu powinności sędziego przez osoby które swoim działaniem w rażący sposób naruszyły zaufanie wobec organów sądowniczych
- zapewnienie kontroli praworządności wyborów powszechnych
- kontroli praworządności procesu tworzenia prawa w tym dokonywania w drodze aktów stosowania prawa w tym naruszeń powagi funkcji posła, senatora poprzez fałszerstwa legislacyjne, jawne łamanie zasad tworzenia prawa z szczególnym uwzględnieniem sposobu głosowania i wprowadzania zmian w treści projektów ustaw.
- kontroli praworządności wyboru na wysokie stanowiska lub funkcje państwowe pod kątem praworządności mianowania, powołania z szczególnym uwzględnieniem spełniania przez powołanych wymogów koniecznych do pełnienia powierzonego stanowiska.
- kontroli praworządności sposobu powoływanie i odwoływania sędziów sądów powszechnych, administracyjnych oraz osób powoływanych do Trybunału Stanu.
W sumie Sąd Najwyższy ma stać na straży w obszarze tego co nie znajduje się we właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego i Trybunału Stanu
