Ostatni król dynastii Shang, Zhou (Zhou Wang,紂王), władał krajem w latach 1075 – 1046 p.n.e., w stolicy Yin. Pośmiertnym jego imieniem było Di Xin (帝辛), również znany był jako Zhou Xin (紂辛).
Na początku panowania dał się poznać jako człowiek błyskotliwy i inteligentny, ale również porywczy. Był na tyle silny, że mógł polować na dzikie zwierzęta gołymi rękami. W pierwszych latach walczył z okolicznymi plemionami jak Dongyi, czy Li.
W dziewiątym roku swego panowania, gdy wysłał wojska do Yousu, zdobył piękną kobietę Daji (o której więcej będzie można przeczytać w następnym wpisie), córkę tamtejszego władcy. Od tego momentu osobowość króla Zhou się zmieniła; gdy zaczął spełniać zachcianki nowej konkubiny uwydatniły się jego inklinacje do niegodziwości i luksusu. Zamiast sprawowania właściwych rządów w kraju oddawał się zbytkowi, piciu alkoholu oraz orgiom seksualnym. Aby mieć środki na swoje uciechy podnosił oczywiście podatki, a kraj popadał w biedę.
Szalony król Zhou, kochający piękne pałace i uwielbiający polować, zbudował letnią rezydencję Zhaoge (朝歌, Poranna Pieśń) lub inaczej nazywaną Chaoge (Królewska Pieśń), obecnie na terenie powiatu Qi, prowincji Henan. Kompleks pałacowy wyróżniał się dużą ilością ogrodów, różnorodnych pawilonów, sztucznych akwenów oraz lasów ze wspaniałymi tereny łowieckie, powstałe z nieużytków po wyrugowanych z tamtych terenów rolnikach.
Jedną z preferowanych form rozrywki króla i pięknej konkubiny Daji w Pałacu Zhaoge, była impreza „Alkoholowy staw z mięsnym lasem” (酒池肉林,jiuchi roulin). Na terenie pałacu królewskiego wybudowano duży basen wyłożony otoczakami, a następnie napełniono alkoholem. Wielkość akwenu umożliwiała dopływanie kilku łódkom do wyspy zbudowanej na środku basenu, gdzie posadzono drzewa, z gałęzi których zwisały kawałki upieczonego mięsa. Zhou z przyjaciółmi i konkubinami podpływali łódkami po mięsiwo, a gdy byli spragnieni, dłońmi nabierali wino i tak je pili. Przez historyków zachowanie królewskie zostało uznane za objaw dekadencji i korupcji władcy.
Król Zhou Xin, którego bawiło cierpienie innych ludzi, dał się poznać jako najbardziej okrutny i lubieżny władca w całej historii Chin, który zawsze przy swoim boku trzymał pochlebców i konkubiny. Współcześni mu porównywali go z królem Jie (桀), ostatnim władcą dynastii Xia. Jednak Zhou swoją pomysłowością w okrucieństwie przewyższał Jie wielokrotnie − karał okrutnie niepłacenie podatków, sprzeciwianie się jego woli, krytykowanie postępowania i porównywanie do króla Jie.
Jednym z jego wynalazków, często używanych do karania nieposłusznych poddanych, była kładka z brązu umieszczona nad ogniem, po której skazany był zmuszony boso przekroczyć na drugą stronę tego piekielnego mostu. Gorący metal tak bardzo parzył stopy, że człowiek najczęściej tracił równowagę, wpadał do ognia i palił się na śmierć. Obserwujący to król wraz z konkubinami śmieli się.
Na Bi Gan (比干), wuju króla Zhou, za notoryczne upominanie władcy oraz dawanie porad niezgodnych z linią jego zachowania, wykonano wyrok śmierci poprzez wyrwanie serca (比干 剖 心), pod makabrycznym pretekstem ciekawości „czy serce mędrca posiada siedem otworów”. W późniejszym okresie osoba mędrca Bi Gan została przeistoczona w taoistyczne bóstwo, boga dobrobytu i bogactwa, Cai Shen (财神).
Gdy o makabrycznym wyroku usłyszał drugi wujek władcy, Ji Zi (箕子), zaczął protestować, udając obłęd, za co został uwięziony. Obydwaj wujowie oraz wicehrabia Wei Zi ((微子), który zginął w więzieniu, zostali uhonorowani przez Kong Zi (Konfucjusz) jako „trzej cnotliwi mężczyźni” dynastii Shang (Lunyu – Dialogi konfucjańskie – rozdział 17).
Pewnego chłodnego ranku, z wieży pałacowej Zhou z Daji obserwowali brzeg pobliskiej rzeki. Bosy starzec wahał się czy wejść do zimnej wody. Na co konkubina Daji zasugerowała, że pewnie stary człowiek boi się przejść, bo będzie mu za zimno w nogi. Doszli oboje do wniosku, że pewnie starcze nogi już są zbyt słabe, bo mają zbyt mało szpiku. Król wysłał żołnierza, żeby przyprowadził starca, po czym mu obcięto nogi chcąc sprawdzić jak wyglądają w przekroju pocięte jego kości. Do dzisiaj jeszcze w pobliżu miasta Anyang (安阳), ten odcinek rzeki nazywany jest „rzeką zdejmowania nogi” (Zhe Jing On折胫河).
Jak można przewidzieć, sytuacja taka musiała prowadzić do chaosu w kraju i nieuniknionej rebelii, o czym napiszę w jednej z kolejnym notek, do przeczytania której zapraszam.
Dynastia Shang 13
Notki powiązane:
Dynastia Shang a odkrycia archeologiczne
Pierwsza stolica dynastii Shang
Zobacz galerię zdjęć:
Komentarze