alen alen
425
BLOG

Rok 12 w historii

alen alen Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 1

 

ROK DWUNASTY W DWUNASTU WIEKACH POLSKICH DZIEJÓW
Od najdawniejszych czasów starożytności liczba 12 miała szczególne znaczenie. Nie została ona wymyślona przez mędrców, lecz wynika z harmonii całego kosmosu, czasu obrotów „ciał niebieskich”, cyklów aktywności Słońca i wielu innych zjawisk, w znacznej mierze ciągle niezbadanych.
W licznych kulturach liczba ta wyraża dążenie do zachowania harmonii i osiągnięcia doskonałości. Stąd np. 12 znaków zodiaku w kalendarzach europejsko-semickich i chińskich, 12 bogów olimpijskich, Prawo dwunastu tablic (najstarsza kodyfikacja prawa rzymskiego z V w. p.n.e.), 12 miesięcy w kalendarzu, 12 imamów w najważniejszym odłamie islamu szyickiego, 12 gwiazdek na fladze europejskiej.
W Biblii liczba 12oznacza porządek Boży, doskonałość: 12 braci Józefa, 12 pokoleń Izraela, 12 apostołów i 12 gwiazd w wieńcu Matki Boskiej.
Przywołane poniżej daty to kamyki w mozaice dziejów Polski, która dwunasty już wiek zmaga się z potęgami sąsiadów o zachowanie własnej tożsamości. Zagrożeniem tych wartości były kolejne wcielenia Rzeszy Niemieckiej – Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego: I Rzeszy (962-1806), II Rzeszy (1871-1918) i III Rzeszy (1939-1945). Wschodnim państwem, usiłującym podporządkować sobie Polskę, było Księstwo Moskiewskie, którego władca Iwan IV Groźny, po upadku Bizancjum w r. 1453, ogłosił Moskwę Trzecim Rzymem i dążył do podporządkowania sobie wszystkich Słowian. Dążenia te realizowali kolejni carowie Rosji, a nie zrezygnowała z nich ani Rosja bolszewicka, ani Rosja współczesna pod rządami Putina.
Mam nadzieję, że przypomnienie zmienności losów w 12 wiekach naszej dramatycznej, a często także tragicznej historii, będzie nie tylko ciekawe, ale krzepiące dla świadomości narodowej.
Rok 912
Na podstawie niespornych już badań historycznych wiadomo, że w tym czasie w państwie Polan władzę sprawował Lestek vel Leszek. Urodził się ok. r. 870-880 i żył do roku ok. 930-940. Był synem Ziemowita (Siemowita), ojcem Ziemomysła (Siemomysła) i dziadkiem Mieszka I (930-992).
Rok 1012
Klęską zakończyła się wyprawa cesarza niemieckiego Henryka II na Polskę. Wojska Bolesława Chrobrego (967-1025) w odwecie zdobyły Lubuszę nad Łabą.
Rok 1112
Gall Anonim – kronikarz na dworze Bolesława Krzywoustego (1086-1138) rozpoczął pisanie Kroniki Polskiej. Była to pierwsza kronika, napisana w języku łacińskim, przedstawiająca obszernie okres rządów Krzywoustego, z uwzględnieniem zwięźle opisanych rządów wcześniej panujących Piastów.
Rok 1212
W latach rozdrobnienia dzielnicowego, które nastąpiło po śmierci Bolesława Krzywoustego w r. 1138, mimo że nie było koronowanego Piasta, nadal używano określenia Królestwo Polskie. W tym czasie seniorat sprawował Leszek Biały (1184-1227) – syn księcia krakowskiego, sandomierskiego i mazowieckiego Kazimierza II Sprawiedliwego, wnuk Krzywoustego. W polityce zagranicznej kontynuował linię ojca, przez wiele lat angażując się w sprawy ruskie. W r. 1212 powrócił do rozgrywki o Ruś Halicko-Włodzimierską. W wyniku interwencji zbrojnej zajął pograniczne grody: Stopie, Komow, Ugrowsk i Wereszczyn.
Rok 1312
Książę Władysław Łokietek (1260-1333) dążył do zjednoczenia ziem polskich i uzyskania korony królewskiej. W r. 1312 stłumił w Krakowie bunt wójta Alberta, który miał na celu usunięcie Łokietka i oddanie władzy w Polsce królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. Sprawcy buntu zostali surowo ukarani. Buntowników rozpoznawano, sprawdzając znajomość języka polskiego. Żądano między innymi wypowiedzenia słów: soczewica, koło miele i młyn.
Rok 1412
Po zwycięstwie pod Grunwaldem (1410 r.) panowie krakowscy, współdziałając z królem Władysławem Jagiełłą (1362-1434) i wielkim księciem litewskim Witoldem (1352-1430), prowadzili przygotowania do ściślejszego związku Polski i Litwy. Rok później, 2 października 1413 r. w Horodle nad Bugiem zawarta została kolejna (po unii w Krewie w 1385 r. i wileńsko-radomskiej w 1401 r.) unia polsko-litewska. Ustalono, że wielki książę będzie wybierany w porozumieniu z Polakami. 49 rodów litewskich otrzymało wszystkie przywileje polskiej szlachty.
Rok 1512
Rozpoczęła się, trwająca do r. 1522, tzw. II wojna litewsko-moskiewska, stoczona pomiędzy Polską, wspieraną przez Wielkie Księstwo Litewskie a Wielkim Księstwem Moskiewskim. Wasyl III Srogi, wspierany przez cesarza i Zakon Krzyżacki, najechał ziemie litewskie. W r. 1514 w walnej bitwie pod Orszą nad Dnieprem połączona armia polsko-litewska zadała klęskę liczniejszej armii moskiewskiej. W r. 1522 w Moskwie zawarty został 5-letni rozejm.
Rok 1612
Załoga wojsk polskich zdecydowała się opuścić Kreml. Współczesne władze Rosji (Putin) ustanowiły ten dzień (4 listopada) jako rosyjskie święto państwowe, podkreślając w ten sposób rzekomą polską zaborczość. Szerszy ogół Rosjan i Polaków ma znikomą wiedzę o tym, co działo się w r. 1612. 18 sierpnia 1610 r. zawarty został układ polsko-moskiewski, powołujący Władysława – syna Zygmunta III Wazy na tron carski. Król polski, jego syn, a także Sejm, mieli w tej sprawie poważne wątpliwości, które najzwięźlej wyraża fragment wystąpienia jednego z posłów: „Nie wolno oddać im królewicza, dlatego że, jak słychać, najpierw otruli swojego cara Iwana Wasiliewicza, później zadźgali Dymitra, następnie zabili Fiodora, chociaż mu krzyż na wierność całowali, potem Wasilija, któremu także przysięgali, zdradzili. Czyż można oddać królewicza narodowi, który tak często łamie przysięgi?” Polska załoga na Kremlu miała chronić Władysława, gdyby przybył on do Moskwy. Gdy w r. 1612 było już oczywiste, że Polska odrzuciła propozycję bojarów, wojska polskie musiały się z Kremla wycofać.
Rok 1712
Na podstawie układu w Ribinitz, 5 grudnia 1712 r. Stanisław Leszczyński (1677-1766) zrezygnował z prawa do korony polskiej. W r. 1697, przy użyciu wojsk rosyjskich, narzucony został Rzeczpospolitej, jako król polski, August II Wettyn. Trwała wojna Szwecji z Rosją i Saksonią. W r. 1704 ogłoszono detronizację Augusta II. W r. 1705 koronowany został Stanisław Leszczyński. Po klęsce wojsk szwedzkich pod Połtawą w r. 1709, August II, popierany przez Rosję i Sasów, odzyskał władzę w Polsce, a Stanisław Leszczyński zmuszony został do abdykacji. Porzekadło polskie „Od Sasa do Lasa” raz jeszcze było aktualne w r. 1733, gdy Leszczyński, z programem przedstawionym później w książce „Głos wolny wolność ubezpieczający”, został ponownie wybrany królem Rzeczpospolitej. Również wówczas siły zbrojne Rosji, Austrii i Saksonii uniemożliwiły mu sprawowanie władzy.
Rok 1812
Jedna z 12 ksiąg epopei narodowej Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” nosi tytuł „Rok 1812”. Wieszcz napisał: „O roku ów! kto ciebie widział w naszym kraju! Ciebie lud zowie dotąd rokiem urodzaju, a żołnierz rokiem wojny”. Wojna ta, którą przeciwko Rosji rozpoczął cesarz Napoleon I, była wojną o Polskę. 25% Wielkiej Armii stanowiły wojska Księstwa Warszawskiego. We wrześniu 1812 r. Napoleon wkroczył do Moskwy. Niestety, wojna została przegrana.
Rok 1912
Z inicjatywy Józefa Piłsudskiego, w końcu sierpnia 1912 r. doszło w Zakopanem do konferencji, w której wzięli udział działacze społeczno-polityczni różnych orientacji, partii i stronnictw. Wygłaszając programowy referat o stanie polskich przygotowań do walki zbrojnej, wypowiedział Piłsudski pod adresem rodaków wiele gorzkich słów, a między innymi cytowaną często myśl, że „Polacy chcą niepodległości, lecz pragną, aby ta niepodległość kosztowała 2 grosze i 2 krople krwi, a niepodległość jest dobrem nie tylko cennym, ale i bardzo kosztownym”. Na konferencji dokonano reorganizacji działającego od r. 1908 Związku Walki Czynnej, jednocząc ZWC ze Związkiem Strzeleckim oraz Polskimi Drużynami Strzeleckimi. Komendantem całości został Józef Piłsudski, szefem sztabu Kazimierz Sosnkowski.
Piłsudski był tym wizjonerem politycznym, który dokładnie przewidział przebieg zbliżającej się wojny: Zwycięstwo potoczy się z Zachodu na Wschód. Rosja będzie pobita przez Austrię i Niemcy, a te z kolei, będą pobite przez siły anglo-francuskie lub anglo-amerykańsko-francuskie. Europa Wschodnia będzie pobita przez Europę Środkową, a Środkowa przez Zachodnią. To wskazywało Polakom strategię i taktykę działań.
Rok 2012
Wkroczyliśmy w rok 2012. Jako państwo i naród nie mamy oczywiście decydującego wpływu na dzieje Europy i świata. Drugie z dwóch najważniejszych przykazań Chrystusa brzmi: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Wynika z niego jasno, że własne interesy nie są mniej ważne od cudzych. Podkreśla to polskie porzekadło: „Kijem tego, kto nie pilnuje swego”.
Paradoksem jest zachowanie rządu Tuska, który interesy bogatszych państw strefy euro przedkłada nad interesy Polski i Polaków. Wynika to niewątpliwie z mentalności Tuska, który wcześniej ogłaszał, że Polska to nienormalność, od której trzeba uciec. Mieliśmy aż nazbyt wiele czasu, aby uświadomić sobie, jak ta „ucieczka” wygląda i jak bardzo zagraża polskim interesom narodowym. W naszych wielowiekowych dziejach wielokrotnie zagrożenia takie istniały. Bywało tak, że musieliśmy się decydować na daleko idące kompromisy, wymuszane potęgą wrogich mocarstw, dążących do ograniczenia naszej suwerenności.
Perfidia i złowrogość sytuacji Polski w XXI wieku polega na tym, że premier i rządzące partie rezygnują z naszych niezbywalnych praw, z powodu ochotniczego zapału do służebnej roli i w interesie osobistych karier, lekceważąc dobro wspólne. Tusk, wbrew złożonej przysiędze, że „dobro ojczyzny i pomyślność obywateli będą zawsze dla mnie najwyższym nakazem”, wbrew zdrowemu rozsądkowi i elementarnej przyzwoitości, domaga się silnego kierownictwa Niemiec w UE.
Mimo sprzeciwu Wielkiej Brytanii i innych państw, które nie chcą przystąpić do tzw. unii fiskalnej i nie chcą zmian traktatowych UE, Tusk i jego współpracownicy sprawę polskich dopłat chcą załatwić umowami dwustronnymi. Polska szczęśliwie pozostała poza strefą euro i ma żadnych powodów, byśmy mieli ponosić koszty nieodpowiedzialnej polityki kredytowej, prowadzonej głównie przez niemieckie i francuskie banki.
Sprawy finansowe nie są jedyną dziedziną, w której rząd Tuska działa niezgodnie z polskimi interesami. Zasadniczym problemem jest traktowanie Unii Europejskiej nie jako związku suwerennych państw („Europa ojczyzn”), lecz jako powstającego supermocarstwa zdominowanego przez Niemcy – tworu, który niestety kojarzy się z IV Rzeszą Niemiecką.
Przytulenie się do Putina i niewyjaśnienie sprawy katastrofy smoleńskiej to kolejny, jeden z najbardziej oczywistych przykładów nieodpowiedzialności i uległości wobec Rosji. Trzeba wiedzieć i pamiętać, że porozumiewanie się Rosji i Niemiec było od wieków, i nadal jest, zagrożeniem interesów narodowych nie tylko w Polsce, ale również w Europie i świecie.
 
alen
O mnie alen

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura