Szykuje nam się nowy męczennik. Pierwsza ofiara odradzającego się z wyborczych popiołów upiora IV RP. Mąż co prawda rozwiedziony ale wymowny i wyrafinowanie inteligentny.
Janusz Palikot.
Człowiek, który nie boi się mówić głośno tego, o czym większość ledwie po cichu pomyśli.
Nie wierzycie? Wystarczy zajrzeć na niektóre fora, popatrzeć jakie wypowiedzi cieszą się poklaskiem internetowego tłumu lub prześledzić tok rozumowania części polityków partii rządzącej.
Być może zupełnie zdurniałem i z mozaiki faktów prasowych tworzę fałszywą układankę, ale wydaje mi się, że hasło “wykluczmy Palikota” to rodzaj przemyślanej akcji, która tak naprawdę ma na celu ostateczne rozwiązanie kwestii kaczyńskiej.
Kto zatem zyska na wygnaniu Janusza poza partyjne opłotki?
Sam pokrzywdzony, rzecz jasna. Wzmocni tylko swój status “walącego prawdę między oczy”; jako niezależny, aczkolwiek ustosunkowany komentator życia publicznego jeszcze jaśniej błyszczał będzie w mediach a jego krytyka kaczyzmu zabrzmi zwielokrotnionym głosem.
Na wykluczeniu posła z Biłgoraja zyska również Platforma, której oficjele będą mogli z czystym medialnym sumieniem odciąć się od kontrowersyjnych wypowiedzi swego “byłego” enfant terrible. Kontrowersyjnych co do formy, niekoniecznie co do niektórych treści.
Zyskają również nie do końca przekonani, wahający się zwolennicy ciepłej wody w kranie i wysportowanego premiera. Wyraziste słowa Janusza docierać będą ze zwiększoną mocą. Zniknie dysonans pomiędzy Lechem Kaczyńskim po 10 kwietnia a kartoflem z czasów poprzedzających katastrofę prezydenckiego Tupolewa. Wróci sapiący pijaczek i kłótliwy kurdupel z flagą Monaco. Rozwieją się wątpliwości, powróci pewność osądów i pogarda dla żyjącego klona, którego warto byłoby wypatroszyć. Gniewne słowa pisowskiej krytyki odebrane zostaną jako próba usprawiedliwiania podłych czynów wiejskich macherów od antyeuropejskiej polityki.
Janusz samotnie stawiający trudne pytania więcej będzie budził współczucia.
Bo nasz naród jak lawa, a on zstąpi do głębi.
