Gdy została wystrzelona, wówczas złożyliśmy deklarację, że po udanym lądowaniu złożymy Izraelczykom gratulacje. Lądowanie nie było udane, ale gratulacje składamy i tak: To by ł sukces, co prawda częściowy, ale jednak.
Okolicznościowy tekst jaki napisaliśmy z okazji wysłania tej sondy jest do przeczytania tutaj.
Teraz kilka uwag w temacie „Słoń a sprawa polska”.
Dawno temu, w końcu lat 60 i początku 70 Polska miała własny program rakietowy. Budowano rakiety do badania atmosfery i odpalano je z poligonu nad Bałtykiem. Ostatnie loty przekroczyły pułap 100 kilometrów – co jest już granicą kosmosu. Czyli Polska była nie tak daleko od lotów suborbitalnych. Do wystrzelenie własnego satelity była jeszcze długa droga, ale kto wie. Gdyby program kontynuowano i gdyby nie było kryzysu gospodarki socjalizmu w latach 80 to możliwe, że do dzisiaj Polska by już była w stanie wysyłać swoje sztuczne satelity.
Niestety, program zarzucono. Ponoć na skutek telefonu z Moskwy. Nie znamy tła sprawy. A potem przyszedł wielki kryzys lat 80, kiedy pewnie i tak wszelka działalność w kosmosie została by zatrzymana, jako, że w kraju jakakolwiek produkcja stanęła a w sklepach pozostał tylko ocet.
No i jest tak jak jest.
A dzisiaj priorytety elit rządzących Polską są już inne. Uczelnie zamiast koncentrować się na kształceniu fizyków, chemików i inżynierów masowo produkują specjalistów od kierunków BiG (Bzdurologia i Głupotoznastwo) – i nikt nie ma odwagi powiedzieć głośno, że to nie ma sensu, że polskie uniwersytety to wielki worek bez dna przejadający potworne pieniądze – i nie dający nic w zamian. Kiedy ktoś wreszcie powie: Zamiast, jak UW, kształcić pięć tysięcy politologów i dziennikarzy lepiej jest wyszkolić pięćdziesięciu inżynierów?
