ORAN 2009

 

Cenię i szanuję Rzecznika Praw Obywatelskich, który musiał wczoraj zmierzyć się ze zwykłym brakiem kultury, dziennikarskiego obiektywizmu i elementarnych zasad dobrego wychowania, szczególnie w stosunku do zapraszanych gości. Wielka kultura Janusza Kochanowskiego, merytoryczne argumenty i brak reakcji na pospolite insynuacje i zaczepki, pozwoliła mu zwyciężyć tę nierówną walkę  z dziennikarzami  „Teraz MY”.

 

Nie o grypę jednak chodzi, choć brak wyboru, przed którym postawiła Polaków minister zdrowia, jest złamaniem zasad demokracji i wolności człowieka. Insynuowanie więc RPO lobbingu na rzecz farmaceutycznych koncernów jest zwykłym draństwem.

 

Niebezpieczeństwo jednak jest większe, jakkolwiek go nazwiemy, symbolem medycznym czy nazwą obiegową; niektórzy nazywają to dżumą, cholerą czy innymi egipskimi plagami. A to plaga nasza, polska, socjalistyczna, z  którą przez 20 lat nie poradzili sobie rządzący, ustawodawcy, sądy. Odgrzewana co roku w połowie grudnia, wspominana z okazji ułaskawień zdrajców i morderców czy przedawnień ich okrutnych zbrodni. I później cisza.

 

A.Camus pisał, że „bakcyl dżumy jest uśpiony, nie umiera nigdy i nie znika, czeka cierpliwie na dzień, w którym obudzi swe szczury”.

 

Za wcześnie więc na kronikę zwycięstwa, odtrąbioną przez aktorkę i spisaną pod dyktando udających oddanie władzy. Na pochwały, nagrody dla budowniczych systemu, który sprawił, że szczurom żyje się świetnie, rosną, tuczą się i nie mają zamiaru zejść do piwnic:

 

 (…) „ujrzał, jak z ciemnej głębi wynurza się wielki szczur, o wilgotnej sierści, poruszający się niepewnym krokiem”. Jego ostre zęby gryzą  stołek deratyzatora, zwyciężają z każdym właścicielem miotły.

 

Szczury nie lubią światła, bieli chorągiew, białych kombinezonów i kitlów, szczególnie wrażliwe są na dym palonych opon; niechętne edukacji panicznie boją się też lekarzy, kupców, drobnych przedsiębiorców, ludzi pracy, biednych i bezrobotnych, by nie pozbawili ich chleba. Chronią się przed nimi w domach, gabinetach, piwnicach, gdzie pod osłoną nocy wydają obwieszczenia, rozporządzenia, uchwały chroniące ich piwnice i ich spocone ze strachu futra. Mobilizują się, zbroją, spiskują, wysyłają czołgi w imię mniejszego zła, wydają rozkazy użycia gazu i broni palnej, uderzają w chwili najmniej oczekiwanej, roznosząc zarazę.

 

Nie cieszmy się więc. Nasza radość jest zagrożona.