Komunizm w Polsce ma się dobrze. Niestety. Czego emanacją są ostatnie protesty pod sejmem. Komuniści protestują przeciwko krnąbrnej opozycji, która pokazała, że losem rewolucji nie bardzo się przejmuje. Analizując ostatnie wydarzenia pod kancelarią sejmu, można zauważyć, iż w ogólnej narracji medialnej przejawiają się dwa główne hasła mające identyfikować strony sporu. Po life i pro choice.
Żeby lepiej pokazać na czym polega absurd tej sytuacji warto jednak wskazać pewne punkty odniesienia. Po pierwsze, konserwatyzm to nurt myślowy, który pozostaje wierny semantyce podstawowych pojęć. Po drugie często konserwatyzmowi przeciwstawia się liberalizm. Jest to z natury błędne. Liberalizm jest przestrzenią w której wspominane pojęcia mogą być odczytywane tak jak ich sens powinien wybrzmieć, bowiem tylko przy założeniu, że pojawia się element dodatkowy w postaci wolności jesteśmy w stanie świadomie trwać przy określonych stanowiskach. Liberalizm pełni więc funkcję punktu odniesienia względem konserwatywnych poglądów. Jego całkowitym przeciwieństwem jest komunizm. Obecnie tytułowany lewicą, lewactwem, środowiskami postępowymi i szeregiem innych zaciemniających obraz zbitek pojęciowych.
Rzeczą charakterystyczna dla komunizmu jest to, że dla kwestii absolutnie pryncypalnych buduje supozycję. Należałoby tutaj postawić pytanie: co jest przeciwieństwem życia, i czy aby przypadkiem nie jest to śmierć? To oczywiście drobny wycinek ogólnie przyjętej narracji tworzoną przez rozmaite grupy wpływów, próbujące przekonać nas, że w zasadzie można trywializować wszystko co zostanie powiedziane lub napisane.
W ogólnym sporze społecznym określenie pro choice może wydawać się pozytywne. Każdy chciałby mieć prawo wyboru, a gdy jest go pozbawiony reaguje słusznym oburzeniem. Dlatego właśnie środowiska komunistyczne dokonują ciągłej reinterpretacji podstawowych pojęć próbując wmówić ludziom ze nie mają wyboru. Podczas gdy ten wybór, co wynika z ich intencji, sprowadza się wyłącznie do śmierci. Na pierwszy rzut oka tak postawiona teza może się wydać nieścisła. Bowiem walka o prawo wyboru ma sens wyłącznie wtedy kiedy wybór ten nie jest możliwy do przeprowadzenia. Podczas gdy środowiska feministyczne z uporem lepszej sprawy próbują przekazać społeczeństwu, iż tego wyboru nie ma. Natomiast w w dzisiejszych realiach prawnych każda kobieta może urodzić dziecko.
W Polsce nie ma kontroli urodzeń, nikt arbitralnie nie decyduje czy ktoś może mieć dzieci czy nie. Zatem nie jest tak, że wybór nie istnieje. Funkcjonuje i ma się całkiem dobrze. To co istotne to to, że fałszywy wybór którym epatują wspomniane wcześniej środowiska sprowadza się do śmierci. Jeżeli teraz możemy dokonać wyboru i zajść w ciążę to konsekwencją będzie urodzenie się dziecka. Za czym więc agitują komuniści? Nie można się oprzeć wrażeniu, że ich celem jest po prostu relatywizacja życia ludzkiego w odniesieniu do dzieci poczętych.
W ocenie komunistów matka może zabić swoje dziecko, bo tak będzie jej wygodniej. Czy to nie jest idealna paralela do czystek jakie komuniści robili w społeczeństwie? Komunizm w swej naturze ma wpisaną głęboką pogardę do życia, zwłaszcza do takiego, które utrudnia jego funkcjonowanie.
Pogląd ten jest charakterystyczny dla tych wszystkich ludzi, którzy niczym narkotykiem odurzyli się lewicowym bełkotem. Dlatego nie mówmy o pro life i pro choice. Nazwijmy rzeczy po imieniu. Pro life i pro death. Dopiero wtedy będziemy mogli spróbować przejść do jakiejś elementarnej dyskusji. Każda dyskusja bowiem prowadzona z komunistą wymusza wyprostowanie szeregu manipulacji, oszustw i kłamstw, tak przy przywrócić ja do punktu faktycznego.
