Ale wkoło jest wesoło

W poprzedniej dekadzie wróciła moda na lata 80-te. Odbyło się nawet ileśtam imprez z "ejtisami" w tytule. W Sopocie śpiewał i Shakin Stevens i Sabrina. Reaktywowało się A-ha. Brzmienia tamtych lat skutecznie przypominali choćby The Killers.

To znane zjawisko, kultura popularna co 20 lat zatacza koło. W latach 80-tych wspominano legendę szalonych lat 60-tych, dekadę później rapowcy samplowali na potęgę dyskotekowe hity sprzed 20 lat i zachłystywali się funkiem.

Taka spiralna teoria podkultury ma swoje proste uzasadnienie: Ci, którzy osiągnęli stabilność materialną, wygrzebali się z pieluch czy otrząsnęli się z pracoholizmu, mają coraz więcej czasu, by spokojnie powspominać swój osobisty okres "burzy i naporu". Czterdziestolatki dokonują swoich pierwszych podsumowań. Choćby w księgarni z płytami czy innym Empiku.

Czas płynie nieubłaganie i za chwilę w latach nastych, które właśnie nastały nostalgia zwróci się w stronę lat 90-tych. Nowa generacja zdobywać zacznie świat i pewnie niedługo, z pewnym zdziwieniem zauważę, że młodsi ode mnie zaczną zajmować wyższe stanowiska od mojego. Na pocieszenie, zostanie mi fakt, że to ja i moi koledzy byliśmy przyczyną takiego zdziwienia parę lat temu.

Ale "Przy muzyce o termodynamice" to nie korpo-blog, więc dajmy spokój odniesieniom do zarobkowania, tym bardziej, że będąc nastolatkiem, na początku wspominanych lat 80-tych, zupełnie inne myśli krzątały się po głowie.

Komu auto, komu chatę
Komu awansować tatę
Komu nie podawać ręki
Komu słowa do piosenki

Ale wkoło jest wesoło
Człowiek w pracy, małpa w zoo
Puste pole za stodołą
Chłop zaprawia -  ale dżez
Jak naprawdę jest nikt nie wie
Kornik ryje dziurę w drzewie
Elektronik kradnie w Tewie
A chłop pije -  ale dżez

Z kim nie wolno pić, z kim gadać
Co we środy można jadać
O kim milczeć, o kim pisać
Kogo skarcić za Hołdysa

Ale wkoło jest wesoło...

Kto jest winien, kto nie winien
Kto na serce paść powinien
Kto za utwór zaś niniejszy
Zespół nasz uczyni mniejszym

Ale wkoło jest wesoło...
(1981, Z. Hołdys)

Pomimo, że muzyczne trąci myszką, to i tak się tego słucha. W 1981 roku, po latach propagandy sukcesu, w końcu można było podśmiewać się z rzeczywistości powiązanej sznurkiem. No i nikt nie myślał o awansowaniu, no chyba, że czyjegoś taty...