Super para

Lata 80-te w muzyce „młodzieżowej”, to nie tylko Lady Pank, Republika czy Perfect. To sporo zespołów, które nie miały tyle szczęścia, by zapisać się w historii popkultury przez duże H czy duże P. Dziś wspomnę jedną z takich gwiazdek jednego przeboju – L4.

Kapela ujawniła się szerszej publiczności w 1984 roku. Trudno powiedzieć, kto pierwszy odkrył ich piosenkę „Super para” – radiowa trójka czy telewizyjna dwójka (Szewczyk). W każdym razie powodzenie miała straszliwe, wepchnęła się nawet na pierwsze miejsce LPP3 przeganiając „Obcego astronoma” Republiki. Zespół oczywiście zjeździł Polskę, grając nawet w największych salach (katowicki Spodek czy poznańska Arena). Zabrakło jednak następnych przebojów: grupa nie nagrała nawet dużej płyty, trafiła jedynie na składankę Savitoru „Sztuka latania”.

Dlaczego tak szybko się skończyło? Na pewno tryby machiny „szołbiznesowej” nie sprzyjały rozwijaniu warsztatu czy szukaniu nowych, lepszych pomysłów na kompozycje – zapotrzebowanie w kraju na rocka było tak wielkie, że można było organizować koncerty codziennie, a nawet częściej. Niełatwo było wykroić czas na twórczą pracę. Ale nawet gdyby inaczej: „Super para” to żart, zgrywa. I dlatego zdobyła taką popularność. Trudno zespołowi, który operuje pastiszem, dowcipem, parodią na dłużej zagościć w sercach fanów: Prędzej czy później pojawi się pytanie, czy oni grają naprawdę, a może to jacyś kabareciarze udający rockowców?

Ty masz dziesięć lat i ja mam dziesięć lat
I siedzimy ciągle w pierwszej klasie
O, rzućmy to i chodźmy stąd
Ty masz ręce dwie i ja mam ręce dwie
Ale Ty masz chyba obie lewe
O, zróbmy coś, by zabić nudę złą

Para mieszana, ledwie zakochana
Jutro powiem Ci, że kocham Cię
Para mieszana, chyba bardzo zgrana
Mam pierścionek, pewnie Ci go dam

W jednej ławce Ty, a obok czyli ja
Tak siedzimy trzeci rok w tej klasie
O, śmiej się proszę, nie załamuj się
Ty masz parę zet i ja mam parę zet
Tam za rogiem dzisiaj są lizaki
Wolisz uczyć się, czy lizać je?

Para mieszana…
(1984, Krzysztof Czarnecki - Jerzy Pajda)

W tekście nawiązanie do hitu „Dwudziestolatki” Czerwono-Czarnych („Ja mam 20 lat/Ty masz 20 lat,/ Przed nami siódme niebo”). Czyżby kolejne potwierdzenie spiralnej teorii popkultury? :)