Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną». (Rdz 1, 28)
Pierwsze przykazanie Tory (w porządku chronologicznym) znajdujemy w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju. Jest nakazem rozmnażania się. Będzie dobrą ilustracją faktu, że Prawo Mojżeszowe nadal obowiązuje chrześcijan, ale w duchu i w prawdzie (por. J 4, 23).
Otóż w Starym Testamencie nie istniała instytucja dziewic konsekrowanych. Na przykład Maryja nie miała prawa poświęcić swojego życia na wyłączną służbę Bogu. Miała obowiązek wyjścia za mąż. Każda żydówka swoją płodnością pracowała na rzecz nadejścia oczekiwanego Mesjasza. Dlatego też Zachariasz i Elżbieta, rodzice Jana Chrzciciela, choć byli sprawiedliwymi, czyli skrupulatnie przestrzegali Prawo Mojżeszowe, za swoje największe nieszczęście mogli uważać własny brak potomstwa, bo przez to nie dane im było zachowywać pierwszego przykazania Tory.
Ale co ludźmi posiadającymi wady fizyczne, lub mającymi obiektywne przeszkody do posiadania prawowitego potomstwa, na przykład z powodu odejścia małżonka? Czy byli oni zwolnieni z przestrzegania tego przykazania? Otóż już w Starym Testamencie pojawiło się pojęcie duchowego rodzicielstwa, jak czytamy w Księdze Mądrości:
Błogosławiona niepłodna, ale nieskalana, która nie zaznała grzesznego współżycia, w czas nawiedzenia dusz wyda plon. I eunuch, co nie skalał swych rąk nieprawością ani nic złego nie myślał przeciw Bogu: za wierność otrzyma łaskę szczególną i dział pełen radości w Świątyni Pańskiej. Wspaniałe są owoce dobrych wysiłków, a korzeń mądrości nie usycha. (Mdr 3, 13-15)
Lepsza bezdzietność połączona z cnotą, nieśmiertelna jest bowiem jej pamięć, bo ma uznanie u Boga i ludzi: Gdy jest obecna, to ją naśladują, tęsknią, gdy odejdzie, a w wieczności triumfuje uwieńczona - zwyciężywszy w zawodach o nieskazitelną nagrodę. (Mdr 4, 1-2)
Te wersety mówią już w Starym Testamencie o duchowym rodzicielstwie. Natomiast od nadejścia Jezusa nakaz fizycznego rozmnażania stracił swój wymiar mesjański. Dlatego Jezus mógł zapoczątkować dobrowolne dziewictwo, jak czytamy w Ewangelii Mateusza:
Rzekli Mu uczniowie: «Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić». Lecz On im odpowiedział: «Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!» (Mt 19, 10-12)
Czy bezżenność w Nowym Testamencie znosi pierwsze przykazanie Tory? Nie znosi go, ale je wynosi na poziom duchowy. Bezżenni nadal mają obowiązek bycia płodnymi, ale w znaczeniu duchowym:
Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Wytrwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie - tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. (J 15, 1-6)
Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. (Mt 7, 19)
Wydawanie dobrych owoców nie jest luksusem. Jest obowiązkiem każdego chrześcijanina. Jak można wydawać dobre owoce? Jest ku temu jedna jedyna droga: droga posłuszeństwa Woli Bożej, która zawsze przechodzi przez Golgotę, gdzie każdy ma złożyć siebie w ofierze Bogu Ojcu:
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny? Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię!». (J 12, 24-28)
Na powyższym przykładzie wyraźnie widać, że choć Jezus otworzył drogę dziewictwa konsekrowanego, nie zniósł pierwszego przykazania Tory. Przykazanie Mojżeszowe nadal obowiązuje chrześcijan, ale w duchu i w prawdzie.
Na zakończenie proponuję wam cytat objawień prywatnych danych włoskiej mistyczce Marii Valtorcie:
Zaprawdę powiadam wam: Bóg ustanowił małżeństwo, by was wznieść jako Swoich naśladowców w prokreacji i jako współpracowników w zaludnianiu Nieba. Jest jednak stan jeszcze bardziej wzniosły, przed którym kłaniają się aniołowie, widząc w nim doskonałość, jakiej nie mogą naśladować. Ten stan może trwać, jeśli jest doskonały, od narodzenia aż do śmierci. Nie jest jednak zamknięty przed tymi, którzy – nie będąc już dziewicami – rezygnują ze swej płodności męskiej lub kobiecej, usuwają swą zwierzęcą żywotność, by stać się płodnymi lub żywotnymi jedynie w duchu. To stan jakby eunucha, ale bez niedoskonałości naturalnej ani bez okaleczenia dobrowolnego lub zadanego gwałtem. Stan, który nie zabrania zbliżania się do ołtarza. W wiekach przyszłych ci – którzy się do tego stanu zobowiążą – będą otaczać ołtarz i służyć przy nim. To stan najwznioślejszy, ze względu na który [człowiek] wyrzeka się wszystkiego, co nie jest przynależnością do jedynego Boga i zachowuje dla Niego samego czystość ciała i serca, aby posiadać na wieki olśniewającą biel, tak drogą Barankowi. (Maria Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, II.61)
