Jeśli macie chwilkę to zajrzyjcie tutaj...

                   Jakiś  czas temu przestałem pisać o naszej Córce... Nie dlatego , że przestałem wierzyć w pomoc blogerów Salonu.Wprost przeciwnie - wsparcie jakie otrzymało Stowarzyszenie "Uratujmy Życie" - a pośrednio również nasza Córka -  w ramach odpisu podatkowego  jak i bezpośrednie wpłaty na konto Stowarzyszenia  podbudowały moją wiarę w ludzi...  Straciłem jednakże przekonanie, iż w tak rozpolitykowanym miejscu pisanie o chorobie , o problemach jakie rodzą się gdy w rodzinie trzeba walczyć z jedną z tzw. chorób rzadkich i o uczuciach , które targają rodzicem gdy w walce z chorobą dziecka jest na przegranej pozycji, współgra z charakterem tego miejsca...Trudno mi było również pisać o tym jak czuje się rodzic chorego dziecka gdy jest zmuszony korzystać z różnych instytucji państwa – nie chciałem aby moje osobiste doświadczenia w wyniku  których  mogłem być nieobiektywny,  wpisywały się w naszą po-pisową nawalankę… 

              Z drugiej jednak strony coś, bardzo chyba ludzkiego, każe mi od czasu do czasu podzielić się z kimś wieściami co u nas nowego… Potrzeba ta jest tym większa iż postępująca nieuchronnie choroba Córki ogranicza nam możliwość spotykania się z ludźmi, rozmowy z nimi czy odwiedzania miejsc , w który jeszcze niedawno spędzaliśmy najsympatyczniejsze chwile…  Nawet jeśli nie zamieścicie komentarza to mam świadomość , że mnie wysłuchaliście… Wierzcie mi – świadomość , że jest się słuchanym bardzo w naszej sytuacji pomaga…

Zamierzam co jakiś czas zapraszać  Was na mój fotograficzny blog – tam oprócz możliwości   podziwiania (lub konstruktywnej krytyki) zdjęć mojego autorstwa znajdziecie ,  dokumentowane aparatem, historie z życia naszej Córki… Mam nadzieje, że Administracja nie potraktuje tego jako reklamy konkurencji – dalej zamierzam  tu pisać , dalej będę notki w miarę możliwości opatrywał zdjęciami ale na spotkanie z Córką będę zapraszał do nieco spokojniejszego miejsca…

Dziś premiera – fotograficzna relacja z lata w mieście…