Przerwana dekada pomyślności
Na zdjęciu Tchang Kai-chek i Sun Yat-sen podczas ceremonii w Akademii Wojskowej w maju 1924 roku.
Śmierć Sun Yat-sena nie przerwała automatycznie sojuszu Guomidangu z komunistami, którzy odgrywali istotną rolę w Marszu na Północ, który miał zjednoczyć Chiny. Ale powstania chłopskie w regionach wyzwolonych zaniepokoiły konserwatystów Guomindangu. Oni to skierowali swoje poparcie dla Tchang Kai-cheka, który reprezentował poglądy zmarłego Suna, uznawali go za gwaranta porządku społecznego. Tchang dostaje wsparcie tysięcy kapitalistów, dla których staje się wiarygodny poprzez małżeństwo z córką rodziny wywodzącej się z Dynastii Song. Dynastii w Europie znanej z wprowadzenia na uzbrojenie prochu strzelniczego.
Na zdjęciu książka Andre Malraux "Dola człowieka" zainspirowana walkami nacjonalistów i komunistów w latach dwudziestych, represjami antykomunistycznymi, szczególnie w Kantonie w 1927 roku.
W 1926 roku Tchang zaangażuje się w nieustępliwą walkę z komunistami, korzystając ze strategii sowieckiej, przechwytując Szanghaj masakruje tysiące związkowców i komunistów. Wywołuje komunistyczne powstanie w Kantonie, tzw. " Komuna Kantońska", 11 grudnia 1927 roku, które topi we krwi. Zdawałoby się, partia komunistyczna została wyeliminowana.
W 1928 roku Tchang Kai-chek, prezydent Republiki, przenosi stolicę do Nankin, mówi o "rekonstrukcji" Chin, chce wprowadzić "dyscyplinę moralną i obywatelską". Ten ruch sanacyjny ma spowodować odnowę życia, afirmację "walorów narodowych" i skupienie się narodu wokół Guomindangu. Konfucjanizm zostaje zrehabilitowany, w 1931 roku dzień urodzin Konfucjusza staje się świętem narodowym.
Na zdjęciu banknot z 1930 roku.
Dekada Nankin była okresem względnej pomyślności, pomimo wojny domowej i agresji japońskiej. Rząd zaczął stabilizować pobór podatków, ustanowił budżet krajowy, sponsorował budowę infrastruktury, takiej jak komunikacja i kolej, i sporządzał ambitne plany krajowe, z których niektóre zostały wdrożone po 1949r.
W polityce zagranicznej Tchang starał się renegocjować niesprawiedliwe traktaty, osiągając w tym jednak ograniczone rezultaty.
W czasie drugiej rewolucyjnej wojny domowej (1927–1934) Tchang rozpoczął cykl pięciu kampanii okrążających, mających za cel zniszczenie "czerwonych baz" Komunistycznej Partii Chin w prowincjach Jiangxi, Hunan, Fujian i Zhejiang, gdzie znaleźli się po upadku Powstania w Kantonie. Uciekający komuniści rozpoczęli marsz w kierunku północnych Chin, tzw. Długi Marsz, po drodze łącząc się z pozostałymi siłami komunistycznymi. Wybrano nowe kierownictwo KPCh, na czele z Mao, który w 1931 roku proklamuje Chińską Republikę Ludową a chcąc zyskać przychylność mieszkańców wsi, rozdziela im ziemię.
W 1931 roku Japonia zajęła Mandżurię, tu tworzy marionetkowe państwo Mandżukao, które staje się m.in. centrum narkotykowego handlu. Gdy Japońska Armia Kwantuńska zajęła Mandżurię dało to Japonii granicę lądową w Azji ze Związkiem Radzieckim, wcześniej Związek Radziecki i Japonia dzieliły tylko wyspę Sachalin. Stało się to polem przyszłego konfliktu.
Zgodnie z dokumentem znalezionym w 2007 r. Przez dziennikarza Reiji Yoshidę, Kōa-in (Agencja Rozwoju Azji Wschodniej ) zapewnia środki finansowe handlarzom narkotyków w Chinach, mając na celu wykorzystanie części zysków ze sprzedaży opium , heroiny i morfiny na rzecz okupacyjnych rządów Madżukao, Nanjing i Mongolii.
