Wg Namiera w Monachium Polska oferowała pomoc Czechosłowacji

Wg Namiera w Monachium Polska oferowała pomoc Czechosłowacji

Nieupubliczniane kulisy Traktatu Monachijskiego

Putin:

"Co więcej, w1938 roku wiodące kraje zachodnie - zarówno Wielka Brytania, jak i Francja - spotkały się w Monachium z Hitlerem, z Mussolini i podpisały dokument, który zawsze nazywaliśmy Układem Monachijskim. Czechosłowacji przyniósł on rozerwanie na strzępy" - mówił Putin, oskarżając, że „Polska brała w tym udział, a ponadto zawiązała bezpośredni spisek z Hitlerem, osobiście z nim, zgadzając się, że Polska zabierze część Czechosłowacji, region Cieszyna i inny sąsiedni region”.

Ludwikowi Niemirowskiemu zarzuca się manipulowanie statystykami etnograficznymi na Kresach Wschodnich i w Galicji. Reprezentując stronę brytyjską podczas Konferencji Wersalskiej podawał fałszywe statystyki ludności polskiej zamieszkującej Małopolskę wschodnią, nie 2 mln a 600 tysięcy. Ważne było to, ze względu na wytyczanie granic na podstawie wilsonowskiej doktryny " samostanowienia narodów". Paderewski podaje, że był poddawany przez niego szantażowi. Namier sfałszował zapis linii demarkacyjnej zwanej linią Curzona, przypomnianej na konferencji w Spa w lipcu 1920 r. przez Philipa Kerra, który przekazano do akceptacji przedstawicielom dyplomacji sowieckiej. Przygotowany przez Namiera wariant linii, odcinał Lwów i Wilno od Polski. Stalin wytyczając polskie granice po II WŚ powoływał się na fałszywkę Lewisa Bernsteina Namiera.

Konstanty Skirmunt, minister spraw zagranicznych, rozsyłając 3 sierpnia 1921 roku instrukcję ogólną, zawierającą wytyczne polskiej polityki zagranicznej, tak ujął rolę Wielkiej Brytanii:

"Silny i bezpośredni wpływ sfer żydowskich i niemieckich na rząd Wielko-Brytyjski, obawa tegoż rządu przed hegemonią francuską na kontynencie i tradycyjna polityka łączenia się z pokonanym wrogiem, skłaniają Anglię do ciągłego niemal - od czasu podpisania traktatów - przeciwstawienia się interesom Polski..."

Rok później pismo ministra urzeczywistniło się w Rappallo, gdy ze strony Niemiec podpis pod dokumentem przygotowanym przez Karola Radka złożył Rathenau.

Karol Radek, który nie władał dobrze językiem rosyjskim. Radek tak tłumaczył później, gdy po rewolucji 1905 roku wrócił do Polski : „W 1905 wybuchła rewolucja rosyjska i bardzo chciałem wrócić do Polski carskiej na oddolną pracę partyjną. Zwróciłem się do Róży Luksemburg z propozycją wyjazdu do Polski. Nadszedł dzień, w którym przekroczyłem granicę z fałszywym paszportem, nie znając ani słowa po rosyjsku. Pierwszą osobą, którą spotkałem był Feliks Dzierżyński, drugą Leon Jogiches. Od razu zostałem przydzielony do redakcji centralnego pisma partyjnego, uczestniczyłem w wydawaniu pierwszego legalnego dziennika partyjnego „ Trybuna” i rzuciłem się w działalność propagandową wśród warszawskich mas pracujących”.

Radek został zmuszony do ucieczki z Polski i zamieszkał w Niemczech. W 1913 poznał Lenina i Grzegorza Zinowiewa i został bolszewikiem . 

Radek był szefem bolszewickiej propagandy zachodniej. Na tym stanowisku nawiązał bliskie relacje z Arthurem Ransomem z Daily News . Ransome przekonywał w swojej autobiografii: „Radek urodził się w Polsce i z największym trudem mówił po polsku (źle jak mawiała jego żona, bo za dużo mówił po niemiecku na emigracji), po rosyjsku (z wybitnie polskim akcentem) i po francusku. 

W kwietniu 1938 r., Po upadku drugiego rządu Bluma, Georges Bonnet został mianowany ministrem spraw zagranicznych przez Daladiera. Bonnet był zagorzałym zwolennikiem porozumienia monachijskiego z 1938 r. I stanowczo sprzeciwiał się podjęciu działań militarnych przeciwko ekspansji Niemiec, wolał postępować zgodnie z procedurą ugodową. Gdy był ministrem finansów ograniczał wydatki na zbrojenia mimo, że w tym samym czasie Hitler na potęgę zbroił Niemcy. Był zwolennikiem tezy, że Francja powinna się rozbrajać nawet w wypadku niemieckiego wyścigu zbrojeń.

Antyslawizm był bardzo częstym składnikiem włoskiego faszyzmu oraz niemieckiego narodowego socjalizmu podczas II wojny światowej.

W latach 20. XX wieku, włoscy faszyści, którzy wysuwali roszczenia terytorialne wobec Jugosławii atakowali Słowian południowych zamieszkujących jej tereny, a szczególnie Serbów oskarżając ich o „skłonności atawistyczne”. Faszystowska propaganda włoska głosiła także, że kraj ten był efektem masońskiej konspiracji, który powstał ze środków loży masońskiej Wielki Wschód.

Antypolska rycina propagandowa. Konflikt polsko-czeski, który zaważył na wzajemnych stosunkach w okresie międzywojennym rozpoczął się gdy 23 stycznia 1919, na rozkaz premiera Karla Kramářa i prezydenta Tomáša Masaryka, wojska czechosłowackie w liczbie 16 tys. żołnierzy, z pociągiem pancernym i artylerią (pod dowództwem płk. Josefa Šnejdarka), wkroczyły na Śląsk Cieszyński. Później, wysoko notowany na arenie międzynarodowej Edward Benesz raz po raz angażował się przeciw polskim interesom i racjom. Benesz w wielu stolicach podkreślał, że Niemcy nie są dziedzicznym wrogiem Czechosłowacji, wskazywał- mniej lub bardziej jasno na Polskę jako pierwszy i główny obiekt wrogości niemieckiej.

Bonnet vs Niemirowski vs Beck 

Bonnet miał, (Linda Colley Lewis Namier (Historians on Historians) wbrew woli Namiera, zignorować ofertę polskiego ministra spraw zagranicznych, pułkownika Józefa Becka w maju 1938 r., Aby Polska przyszła na pomoc Czechosłowacji w razie niemieckiego ataku. Bonnet zaprzeczył, że taka oferta została złożona, co skłoniło Namiera do oskarżenia Bonneta o kłamstwo i próbę sfałszowania zapisu. Namier zakończył debatę w 1953 r. Słowami: "Polska oferta, została najpierw storpedowana przez Bonneta, mężów stanu, a następnie wygumkowana z dziejów przez historyka Bonneta". Stawia to w złym świetle sojuszników Czechosłowacji zarówno Francję jak i Sowietów, którzy nie wykazali się wolą jej ratowania i pokazuje Polskę jako jedynego państwa w okresie międzywojennym realnie przeciwstawiającego się ekspansji niemieckiej.

„Granic się nie negocjuje o granice się walczy” - miał powiedzieć Sergiusz Wojciechowski w odpowiedzi na politykę appeasementu prowadzoną przed traktatem monachijskim. Wbrew iskrzeniu pomiędzy Pragą i Warszawą, zwolennik przymierza z Polską. Bo gdy spojrzeć z lotu ptaka, czym są wspólne niesnaski i konflikty graniczne w obliczu hekatomby wojny światowej i jak bardzo nielogicznym jest rezygnacja z tego sojuszu. Żaden inny sojusz czy to z Sowietami, czy z Rzeszą, czy też z państwami Zachodu w obliczu zbliżającego się konfliktu nie gwarantował obu państwom bezpieczeństwa. Wywiad wojskowy obu państw zdawał sobie z tego sprawę, prowadził zakulisowe rozmowy - jedyną realną możliwością przeciwstawienia się III Rzeszy było dla nich połączenie sił. Choć z drugiej strony trudno sobie wyobrazić sytuację, że w momencie zaatakowania przez Niemcy jedynie Polski armia czeska podążyłaby z pomocą swojemu sojusznikowi, raczej fortyfikacje sudeckie pełniłyby funkcje drugiej linii Maginota, zza której oczekiwałaby biegu wypadków.

W lipcu 1932 roku na Genewskiej Konferencji Rozbrojeniowej władze czechosłowackie nabrały pewności co do nieuchronności konfliktu zbrojnego, wybuch prognozowały na rok 1936. Zdecydowano wówczas o intensywnych przygotowaniach do przyszłej wojny. Czeska mobilizacja wojskowa poprzedzająca Monachium była dwukrotnie liczniejsza niż ta polska z 1939 roku. Magazyny dwukrotnie bardziej zapełnione bronią, sudeckie fortyfikacje zdawałoby się nie do zdobycia, pięciokrotnie bardziej zapełnione magazyny amunicją artyleryjską oraz broń ze Śkody, Zbrojovki, czołgi które później w niemieckich rękach stały się taranem kampanii wrześniowej.