Fake newsy prasy izraelskiej o zniszczonych w Polsce żydowskich grobach.
Tennessee Williams:
"Gdyby ludzie zachowywali się tak, jak zachowują się narody, to ubierano by ich w kaftany bezpieczeństwa".
Polityka post-prawdy zwana także polityką post-faktograficzną i polityką post-reality jest kulturą polityczną, w której debatę kształtują głównie apele o emocje odłączone od szczegółów polityki. Chociaż została opisana jako współczesny problem, istnieje możliwość, że od dawna była ona częścią życia politycznego, ale była mniej zauważalna przed pojawieniem się Internetu i powiązanych z nim zmian społecznych.
"Post-prawda" znalazła się w słowniku oksfordzkiem ze względu na jej rozpowszechnienie w kontekście referendum w sprawie Brexitu i relacji mediów z wyborów prezydenckich w USA.
Według Oxford Dictionaries, termin post-truth został po raz pierwszy użyty w eseju z 1992 roku przez nieżyjącego serbsko-amerykańskiego dramaturga Steve'a Tesicha. Colin Crouch użył zwrotu "post-demokracja", aby określić model polityki, w którym "istnieją wybory, które mogą zmieniać rządy", ale "publiczna debata wyborcza jest ściśle kontrolowanym spektaklem, zarządzanym przez rywalizujące ze sobą zespoły specjalistów w zakresie technik perswazji, a także biorą pod uwagę niewielki zakres zagadnień wybranych przez te zespoły. "
HL Jayne profesor na Uniwersytecie Harvarda, opisała wzrost post-prawdy jako powrót do praktyk politycznych i medialnych w Stanach Zjednoczonych z okresu XVIII i XIX wieku. Broszury, które powstawały wtedy wraz z rozwojem druku i piśmiennictwa, począwszy od 1600 roku, opisuje jako wczesną formę polityki post-prawdy. Oszukańcze i poszukujące sensacji broszury były tanio drukowane i szeroko rozpowszechnione, a emocje, jakie wywołuwały doprowadziły do wojen i rewolucji, takich jak angielska wojna domowa i amerykańska wojna o niepodległość. Podobne działania stosował Luter.
Cechą polityki post-prawdy jest to, że uczestnicy debaty wciąż powtarzają zmyślone historie, nawet jeśli uznają je za nieprawdziwe media lub niezależni eksperci.
W skrajnym trybie polityka post-prawdy może wykorzystywać, fałszywe plotki i stają się one głównymi tematami wiadomości.
W przeciwieństwie do zwykłej nieprawdy, pisarze tacy jak Jack Holmes opisują proces jako coś nowego, mówiąc: "Jeśli więc nie wiesz, co jest prawdą, możesz powiedzieć, co chcesz, a to nie będzie kłamstwem".
Jayson Harsin w 2015 roku ukuł termin "reżim post-prawdy", który obejmuje wiele aspektów polityki post-prawdy. Twierdzi on, że zbieżny zestaw wydarzeń stworzył warunki społeczeństwa post-prawdy: rozwój profesjonalnej komunikacji politycznej opartej na wiedzy kognitywnej, która ma na celu zarządzanie percepcją i przekonaniami społeczeństwa za pomocą takich technik, jak mikroukłady (w tym strategiczne wykorzystanie plotki i fałszerstwa); tabloidyzacja i infotainment.
Niektóre media oskarżane są o wpływ na wzrost polityki post-prawdy, forma prezentacji i osobowość dziennikarzy mogą mieć większy wpływ na odbiorców niż fakty.
Jednym z czynników przyczyniających się do rozprzestrzeniania się post-prawdy są agencje informacyjne, których zamiarem jest polityczne wpływanie na odbiorców. Według Petera Pomerantseva, brytyjsko-rosyjskiego dziennikarza, który pracował dla TNT w Moskwie, jednym z jego głównych zadań było podważanie wiarygodności instytucji zachodnich, w tym struktur rządowych. Powtarzanie fałszywych informacji przez media tłumaczy się koniecznością przyciągnięcia uwagi szerszej publiczności lub wolnością słowa.
"Kłamstwa raz wyszeptane do wybranych uszu są teraz podsłuchiwane przez wszystkich"
Media społecznościowe dodają dodatkowy wymiar post-prawdzie, ponieważ sieci tworzone przez użytkowników mogą stać się rezonatorem politycznego punktu widzenia, gdzie nie dopuszcza się do analizy twierdzeń, ignoruje sprawdzanie faktów lub odrzuca sprawdzanie jako motywowane uprzedzeniami.
Nowa kultura cyfrowa pozwala również każdemu z komputerem i dostępem do Internetu publikować swoje opinie w Internecie i oznaczać je jako fakt. Taki głos jest legitymizowany jako fakt przez echo-komory i innych użytkowników walidujących się nawzajem. Zawartość jest często oceniana na podstawie liczby wyświetleń.
Wzrost polityki post-prawdy zbiega się ze spolaryzowanymi przekonaniami politycznymi ci, którzy mają najbardziej spójne poglądy ideologiczne po lewej i prawej stronie, otrzymują strumienie informacji, które różnią się od siebie.
Obsesja na punkcie danych i statystyk również przenika na scenę polityczną, a debaty i przemówienia polityczne są wypełnione fragmentami informacji, które mogą być błędnie zinterpretowane, fałszywe lub nie zawierać całego obrazu..
