List Sobieskiego do Papieża i niezwykła zbieżność dat

Ojcze Święty,

Venimus, vidimus, Deus vicit.

Zechciej, Wasza Świętobliwość, uniżenie proszę, przyjąć łaskawie oraz jako nowe świadectwo mego synowskiego uszanowania wiadomość o świetnym zwycięstwie użyczonym wczoraj przez Boski Majestat całem Chrześcijaństwu, pod Wiedniem,

— gdzie mi się udało w paru wręcz chwilach zniszczyć przeważną część wojsk otomańskich, w liczbie 180 tysięcy wojowników.

Uchwycić wszystkie główne sztandary wielkiego wezyra, całą artylerię, jego własne konie, broń, sprzęty i namioty, — aż ostatecznie, po krwawej a nader zaciętej walce ośmiogodzinnej oraz ucieczce tegoż wezyra z resztą jego ludzi, zostało w mym posiadaniu całe jego obozowisko, które się rozciąga na ponad milę od Miasta.

Zbyt wiele miałbym do oznajmienia Waszej Świątobliwości, gdybym miał Ją informować o wszelkich szczegółach, tak co do mego pochodu, jak też i bitwy,

— ale ponieważ mam zamiar ścigać resztę uciekających Barbarzyńców zechciej mi, Ojcze Święty, pozwolić, abym się ograniczył do przypomnienia, że choć miałem zaszczyt pisać Waszej Świątobliwości z Raciborza na Śląsku obiecując się stawić pod Wiedniem za dwa tygodnie, — to zanim one one upłynęły znalazłem się już, z Boską pomocą, w samej twierdzy.

Sekretarz mój Talenti, który będzie miał zaszczyt przedłożyć ten list Waszej Świątobliwości, — jako obecny przy mnie w czasie działań

— będzie miał możność powiadomić Ją dokładnie o szczegółach zwycięstwa a przede wszystkim upewnić Waszą Świątobliwość o trwałości mego, należnego Jej ode mnie uszanowania oraz najżarliwszej mej gorliwości, którą żywię zawsze dla spray szerzenia wiary katolickiej oraz obowiązku przyczyniania się do tego wszystkiego, co może ode mnie zależeć – dla chwały i zadowolenia Waszej Świątobliwości, której, chyląc się wraz z ludami naszymi po błogosławieństwo, całuję Jej święte stopy.

Waszej Świątobliwości najposłuszniejszy Syn

Jan, król Polski

Niezwykła zbieżność dat: 13 IX 1683

12 września obie armie stanęły naprzeciw siebie w szyku bojowym by zakończyć bitwę 13 września.

Siły były prawie równe, sprzymierzeni mieli ok. 70 tys. ludzi i 80 dział, Turcy – 80 tys. i ponad 70 dział. Reszta wojsk tureckich, tj. ok. 30 tys. ludzi i ciężkie działa, oblegała nadal Wiedeń.

Król Jan III Sobieski, który sprowadził do Polski Zakon Kapucynów, 13 lipca 1683 roku, przed wyruszeniem na wyprawę wiedeńską, wkopuje kamień węgielny pod budowę, ufundowanego przez siebie kościoła kapucynów. I znów ta trójka (Boh Trojcu lubit), dokładnie w trzy miesiące później, 13 września 1683 roku, po Wiktorii Wiedeńskiej, w liście do Innocentego XI padają legendarne słowa: Przybyłem, zobaczyłem, Bóg zwyciężył. Kościół Kapucynów znajduje się w Warszawie przy ulicy Miodowej.