Fajnie byłoby żyć w super państwie, rozciągającym się od morza do morza. W drugiej, po USA gospodarce świata. Bardzo atrakcyjna perspektywa. Jestem za. Diabeł tkwi jednak w szczegółach.
Wspólne państwo z Niemcami, Francuzami i Włochami? Byłoby to bardzo ciekawa koncepcja, pod warunkiem, że narody, a mówiąc precyzyjniej, politycy tych państw będą dbać o polski interes narodowy jak o swój własny. A czy będą? Mam wątpliwości. Podpisując traktat klimatyczny, nikt w Niemczech ani we Francji nie zająknął się nawet, że wprowadzając opłaty klimatyczne za emisje CO2 przede wszystkim brutalnie godzi w interesy głównie Polaków, których gospodarka oparta jest wyłącznie na węglu. Drugim przykładem jest gaz-rura, biegnąca po dnie Bałtyku. Niemców nie interesuje, że ogranicza ona funkcjonalność polskiego gazoportu w Świnoujściu, ważne żeby oni na tym korzystali.
Niemcy wielokrotnie udowodniły, że mają lekceważący stosunek do polskich interesów, więc czy zmienią swoje nastawienie, kiedy staniemy się ich kolejnym landem? Swoją drogą Hitler się zapewne przewraca w grobie i puka się w czoło - "Ja głupi wojska na nich wysyłałem, a wystarczyło trochę kasą sypnąć, a sami by mi się oddali w niewolę".
Tworzenie wspólnego państwa z przyjaciółmi - to bardzo dobra koncepcja, ale tworzenie wspólnego państwa z konkurentami - to koncepcja niebezpieczna. Kto nie tego nie rozumie, jest albo zwyczajnym głupcem, albo po prostu zdrajcą narodu, któremu winien służyć.
P.S.
Zwolennikom koncepcji Sikorskiego chciałbym zadać proste pytanie: czy chcieliby żyć we wspólnym mieszkaniu ze swoimi sąsiadami? Tak, z tymi z góry, z tymi z dołu i z tymi zza ściany? Zburzyć ściany i zamieszkać razem. Mieć wspólny budżet, wspólnie przyrządzać i spożywać posiłki, wspólnie sprzątać, opiekować się swoimi dziećmi i zwierzętami, a decyzje na jaki kolor pomalować ściany, czy i kiedy wytrzepać dywan, podejmować na zasadzie większości. No można tak żyć, oczywiście, ale po jaką cholerę?!
