Nadmiar tłuszczu na brzuchu to poważne zagrożenie dla zdrowia. Nieleczona otyłość brzuszna może doprowadzić do rozwoju cukrzycy i chorób układu krążenia. Walka polega na stosowaniu diety połączonej z aktywnością fizyczną.
Otyłość brzuszna, nazywana inaczej: centralną, androidalną lub typu „jabłko”, stanowi poważny problem zdrowotny, nie tylko defekt kosmetyczny. Główną przyczyną otyłości jest prowadzenie niezdrowego stylu życia, czyli brak regularnej aktywności fizycznej oraz dieta bogata w tłuszcze nasycone, potrawy smażone i wysoko przetworzone oraz cukier.
Otyłość brzuszna jest szczególnie niebezpieczna. Nadmiar tkanki tłuszczowej odkłada się nie tylko pod skórą, ale zaczyna gromadzić się również wokół narządów wewnętrznych. Prowadzi to do ich dysfunkcji i rozwoju poważnych chorób, takich jak: cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze, zespół metaboliczny, miażdżyca czy inne choroby układu krążenia.
Otyłość brzuszna a cukrzyca
Jednym z częstszych powikłań otyłości brzusznej jest cukrzyca typu 2. Nadmiar tkanki tłuszczowej w organizmie prowadzi do insulinooporności, czyli zmniejszenia wrażliwości tkanek organizmu na insulinę. Konsekwencją tego jest rozwój cukrzycy – choroby metabolicznej charakteryzującej się znacznie wyższym poziomem glukozy we krwi niż u osób zdrowych. Początkowo u osoby otyłej pojawia się nieprawidłowa tolerancja glukozy, jednak z czasem wskutek braku leczenia i przybierania kolejnych kilogramów problem narasta i dochodzi do cukrzycy typu 2. Choroba w początkowym okresie może przebiegać bezobjawowo. Możliwymi, późniejszymi symptomami są: uczucie ogólnego osłabienia, zmęczenie, wzmożone pragnienie, częstsze oddawanie moczu, suchość w ustach oraz nawracające infekcje, zwłaszcza układu moczowo-płciowego. U chorego mogą wystąpić również nudności i wymioty oraz mrowienie lub drętwienie rąk i stóp. Nieleczona cukrzyca typu 2 prowadzi do powikłań – uszkadza naczynia krwionośne w oku (retinopatia cukrzycowa), sercu, mózgu, nerkach oraz w nerwach.
Rozpoznanie otyłości brzusznej – na czym polega?
Otyłość brzuszna w większości przypadków dotyczy mężczyzn. Diagnostyka otyłości centralnej może być z łatwością przeprowadzona niemal w każdym gabinecie lekarskim. Polega wyliczeniu wskaźnika WHR będącego stosunkiem obwodu talii do obwodu bioder. W celu wykonania pomiarów należy stanąć prosto. Obwód brzucha mierzy się na wysokości 2 centymetrów powyżej pępka. Osoba badana nie powinna w momencie pomiaru wciągać brzucha. Obwód bioder mierzy się w ich najszerszej części. Interpretacja wyników jest zależna od płci:
- u mężczyzn otyłość brzuszną rozpoznaje się, jeżeli wskaźnik WHR jest równy lub wyższy niż 1
- u kobiet otyłość brzuszną stwierdza się przy wartości wskaźnika WHR równej lub wyższej od 0,85
Otyłość brzuszną rozpoznaje się również tylko na podstawie pomiaru obwodu talii, niezależnie od obwodu bioder. Przy tej metodzie u kobiet otyłość centralna rozpoznawana jest, gdy obwód talii jest równy lub przekracza 80 centymetrów, natomiast u mężczyzn – 94 centymetrów.
Zobacz też: Regularne drzemki związane z ryzykiem cukrzycy
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
Artykuł współfinansowany z funduszu prewencyjnego PZU.
