Osoby często ucinające sobie drzemki w ciągu dnia powinny sobie zbadać poziom cukru we krwi. Badania wskazują bowiem, że są one bardziej narażone na cukrzycę typu 2.
Zależność tę zaobserwowano w wielu badaniach, a ostatnio została ona potwierdzona przez naukowców japońskich z Uniwersytetu Tokijskiego. Przeanalizowali oni ogromną liczbę danych z badań prowadzonych w Europie i Azji, w których udział wzięło łącznie ponad 300 tys. osób. Na tej podstawie wyliczyli, że ludzie, którzy ucinają sobie w ciągu dnia co najmniej godzinną drzemkę, mają o 45 proc. wyższe ryzyko cukrzycy typu 2 niż ci, którzy nie drzemią wcale. Z kolei drzemki krótsze niż 40 minut (a nawet trwające do 60 minut) nie są związane ze wzrostem ryzyka cukrzycy.
O zależności między regularnymi popołudniowymi drzemkami a większym prawdopodobieństwem zachorowania na cukrzycę informowali już wcześniej inni badacze. Na przykład w 2009 roku brytyjsko-chiński zespół naukowców wykazał, że osoby ucinające sobie drzemki mają o 26 proc. wyższe ryzyko cukrzycy. Nie sprawdzono jednak wówczas, czy ma to związek z czasem ich trwania.
Specjaliści zajmujący się leczeniem cukrzycy są zgodni, że prace te nie dowodzą, iż drzemki zwiększają ryzyko cukrzycy. Nie pozwalają one stwierdzić, czy ucinanie sobie drzemek jest jedynie skutkiem zaburzeń metabolizmu glukozy, które rozwijają się w organizmie, czy też w jakiś sposób się do nich przyczynia.
Ponadto, osoby potrzebujące snu w ciągu dnia mogą cierpieć na różne schorzenia i zaburzenia, które zwiększają ryzyko cukrzycy typu 2. Zalicza się tu np. zespół bezdechu sennego, który objawia się zatrzymaniami oddechu podczas snu dłuższymi niż 10 sekund i chrapaniem. Powoduje to niedotlenienie tkanek i przyczynia się do niewyspania oraz przewlekłego zmęczenia. Bezdech senny powiązano z wyższym ryzykiem zaburzeń metabolicznych - może on powodować zaburzenia w wydzielaniu hormonów regulujących apetyt i przemianę materii (w tym metabolizm węglowodanów) w organizmie. Większą tendencję do drzemania w ciągu dnia mają też osoby cierpiące na depresję, która jest uważana za czynnik ryzyka cukrzycy, gdyż zwiększa ryzyko niezdrowego odżywiania się i braku aktywności fizycznej.
Na wyjaśnienie związku między drzemkami a ryzykiem cukrzycy trzeba będzie jeszcze poczekać. Już teraz jednak lekarze uczulają, by osoby odczuwające większą potrzebę snu w ciągu dnia regularnie badały poziom glukozy we krwi. Wczesne wykrycie cukrzycy typu 2 i skuteczne jej leczenie daje bowiem szansę na uniknięcie wielu poważnych powikłań tej choroby.
Cukrzyca typu 2 może rozwijać się przez wiele lat, nie dając wyraźnych objawów, a jednocześnie stopniowo uszkadza niemal wszystkie narządy i tkanki, w tym układ krążenia, nerki, nerwy obwodowe, oczy. Choroba znacznie zwiększa ryzyko zawału serca, udaru mózgu, niewydolności nerek, ślepoty i amputacji nóg z powodu zaburzeń czucia i niegojących się owrzodzeń (tzw. stopa cukrzycowa). Głównymi czynnikami rozwoju cukrzycy typu 2 są: brak ruchu oraz nadwaga lub otyłość.
JM
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
