Zbliżają się wybory jedne i drugie, a im do nich bliżej tym bardziej w kraju będzie wrzeć. Teraz strajkują nauczyciele, protestują rolnicy, a po nich lub wraz z nimi będą zapewne strajkować inni. Na rękę to wszystko oczywiście totalnej opozycji, która w strajkach widzi powrót do własnej koryto-władzy. Komentatorzy zadają sobie więc pytanie: jak to możliwe? Mieliśmy złoty róg a teraz mamy sznur? Telewizja publiczna stara się wprawdzie tę mroczną przyszłość rozpędzać pozytywnymi słupkami poparcia dla rządzących, ale przynosi to raczej odmienny skutek. Nie tędy droga. Właściwie drogi to już nie ma, dlatego na niewiele się zda propagandowy wysiłek rządzących, bo jak mawiają starzy piłkarze niewykorzystane sytuacje się mszczą. Po drugie, kto pierwszy atakuje ten już w połowie wygrywa. Tymczasem PiS po ataku miast iść dalej cofnął się do obrony, zaś sytuacje podbramkowe zawalał wręcz hurtem. Trudno więc dzisiaj liczyć na wzrost poparcia, skoro dało się dyla lub obiecało zbyt wiele ponad stan faktyczny lub zwyczajnie wyborców w kilku istotnych sprawach cynicznie oszukało. Z tego powodu mnożą się dla zmyłki te wszystkie medialne plusy, z których za chwilę wyjdą same minusy. Strajk nauczycieli kręcony akurat przez lewicę oraz inne, które lada moment zapewne wybuchną pokazuje dobitnie, że jak się coś modernizuje na pokaz, iluzorycznie lub dla poklasku niemal zawsze wychodzi za jakiś czas bokiem. A wszystko przez to że w Polsce nie mamy elit z prawdziwego zdarzenia a jedynie silnych w gębie, zwartych przy żłobie i gotowych do ucieczki.
