Pogoda dopisuje niesłychanie - na dworze (albo na polu ;-)) ...naście stopni Celsjusza, zapach tak pomiędzy wczesną jesienią, a wczesną wiosną (tylko drzewa smutne, bez liści) i aż trudno uwierzyć, że już pojutrze narodzi się Zbawiciel - aura tak niepodobna do "klasycznych", śnieżnych, a przynajmniej mroźnych polskich Wigilii. W 2012 pisałem "Wigilię na Syberii", a w niej:
Za oknem prawie Syberia, śnieg wiruje, zakleja okna. Wielu, bardzo wielu Polaków, bardzo wiele rodzin ma dodatkowo Syberię w sercu i w duszy. Rozłączone rodziny z powodu "zesłania" za pracą, mnóstwo biednych ludzi harujących gorzej, niż w XIX wieku, na śmieciowych "umowach", przepełnionych strachem o jutro...
Teraz nie ma Syberii za oknem, a w duszach wielu, wielu Polaków zakiełkowała Nadzieja. Jak co roku w te dni, ale... Ale może zaczyna się spełniać to, o czym marzyliśmy? Może Polacy przestaną być pariasami we własnym kraju, a ich nadzorcy, tacy pewni siebie i butni wobec nich, a tacy ulegli i lokajscy wobec zagranicznych możnych właśnie zostają zepchnięci na margines? Dzieje się, dzieje i nawet przyroda zachowuje się buntowniczo, nieoczekiwanie i szokująco...
Chciałbym, by tak wlaśnie było i życzę tego nam wszystkim, i z nadzieją czekam na przyjście Zbawiciela. Bądźcie zdrowi i bądźcie ufni, i przyjmijcie życzenia dobra wszelkiego, spokoju, radości i miłości!
Podnieś rękę, Boże Dziecię!
Błogosław krainę miłą,
W dobrych radach, w dobrym bycie
Wspieraj jej siłę swą siłą.
Dom nasz i majętność całą,
I Twoje wioski z miastami!
A Słowo Ciałem się stało
i mieszkało między nami!
--- Franciszek Karpiński
