Policja używa siły w obronie kościoła – czy słusznie?

Najpierw część piesza procesji. Wszyscy wychodzą z katedry Notre-Dame, skręcają w lewo, przechodzą przez most na lewy brzeg Sekwany i schodzą na nabrzeże. Potem procesja idzie sobie wzdłuż rzeki.

 

W odległości niecałego kilometra czekają na te pare tysięcy osób wynajęte statki wycieczkowe i wszyscy kolejno do nich wsiadają.

 

I wtedy miał miejsce incydent.

 

Do pierwszego statku wsiedli oficjele: kilku biskupów, liczni inni duchowni, najważniejsi oficjalni goście, a na honorowym miejscu ustawiono figurę Matki Boskiej.

 

Wszyscy siedzieli na pokładzie statku, czekając spokojnie, aż cała kawalkada ruszy. Sporo ludzi kręciło się na nabrzeżu.

 

Do statku zbliżył się nagle raźnym krokiem jakiś jegomość. Stanął tuż przy barierce oddzielającej go od wody, statek i biskupi byli zaledwie o parę metrów od niego.

 

I jegomość, wyraźnie podekscytowany, zaczął na nich krzyczeć. Zapamiętałem jedno zdanie:

„Eh , l’archevêque ! C’est quoi ce bordel ?!”,czyli: „E, arcybiskup! co to za burdel (w domyśle: nam tu urządzasz) !?”

 

Trochę się ten pan pomylił, bo akurat arcybiskupa Paryża tam nie zauważyłem. Biskup pomocniczy był, ale właśnie skończył konferencję prasową z nami, więc też pewnie jeszcze nie doszedł.

 

Potem ten człowiek chciał coś jeszcze dokrzyczeć, ale nie zdążył.

 

Został w ciągu paru sekund zręcznie przechwycony przez trzech lub czterech policjantów, którzy dość stanowczo odprowadzili go na bok, prawie go zresztą niosąc.

 

No i nie wiem – czy policja laickiego państwa francuskiego miała rację, decydując się tak szybko na rozwiązanie siłowe w obronie spokoju duchownych, ograniczając przy tym prawo obywatela do wolności słowa, do wyrażania swoich opinii, włącznie z opinią o arcybiskupie, i do przebywania, nieco wprawdzie głośnego, w pobliżu biskupów i księży?  

 

A więc: słusznie, czy niesłusznie?