Nie wierzyłem w ostrą i rzeczową debatę, bo pomimo pragmatyzmowi obu polityków jest to kampania wyborcza w Polsce. W kraju, gdzie jedynym pomysłem marketingowców partyjnych jest wyciągnięcie haków na przeciwnika. Tak, więc dowiedzieliśmy się dzisiaj, że były Prezydent nie potrafiłby założyć firmy (czyli musiałby mieć jakiegoś prawnika), a Tusk kocha irlandzką wolność gospodarczą, a nie orientuje się w podatkach (a okazuje się, że nie ma tam podatku liniowego). Wiemy, że dla Tuska honor jest ważny i potrafi tworzyć w głowie w ciągu kilku minut patetyczne przemowy, a Kwaśniewski podkłada się sam mówiąc, że SLD i chciało samo wyjaśnić sprawę Rywina. Kłamstw i przekłamań w tej debacie było mnóstwo. Walka gestów i słów. Głównie o przeszłości o dziwo. Do końca, do podsumowania myślałem, że obaj panowie umówili się, że Tusk walczy o elektorat prawicowy, a Kwaśniewski o liberalny i lewicowy, a tutaj była niespodzianka. Tusk zaapelował, by głosować na PO, aby ratować kraj przed kolejnym zwycięstwem PiSu. Zaapelował do elektoratu lewicowego wobec, którego nie dokonał żadnego gestu. Nauczył się czegoś z kampanii prezydenckiej 2005, gdzie nie dogadał się w sprawie poparcia swojej kandydatury przez Leppera, ale nie dał nawet kawałka marchewki. Udawał nadal konserwatywnego w poglądach społecznych liberała gospodarczego. Tak jakby ślubu kościelnego nie brał "na chwilę" przed kampaniami 2005 roku.
Obaj politycy wyrzekli się także przyszłej koalicji i tego, że mogą postanowić budować porozumienia ponad podziałami na prawicę i lewicę. Była tak, więc to debata pozorów i pod publiczkę. Publiczkę w której stawką była ta niezdecydowana część wyborców, a także nie moherowy elektorat PiSu (dla Platformy to możliwy do połknięcia kąsek). Jak będzie? Obie partie będą zmuszone budować po wyborach koalicję i tworzyć jeden program. Liberałowie w moralności z liberałami w gospodarce. Oj będzie się działo:)
