Mowa o filmie, którego tytuł został zgodnie z wieloletnią tradycją przetłumaczony na „życie na podsłuchu”. W filmie tym było pokazanych kilka ciekawych scen.
Dramatopisarz zapatrzony w socjalizm produkuje sztuki ku uciesze zarówno władzy jak i socjalistycznych elit. Ponieważ władza lubi mieć wszystko pod kontrolą postanawia znaleźć haka na pisarza.
Tutaj do akcji wkracza najbardziej zagadkowa postać kapitan Gerd Wiesler HGW XX/7. Jest on jakby ucieleśnieniem tezy Olejniczaka (przypomnę „W SB było wiele porządnych ludzi”). Czy aby na pewno? Kapitan został skierowany do zadania, ponieważ miał spore doświadczenie oraz wzorowy przebieg służby. Stosował wobec wrogów socjalizmu nieludzkie metody przesłuchań, co zostało pokazane już w pierwszej scenie. Jest chłodny (żeby nie powiedzieć mroźny) i wyrachowany. Niewątpliwie podczas II WŚ zrobiłby równie olśniewającą karierę w gestapo jak w latach 80 tych w STASI. Uświadamia nagle sobie niemoralność swojego postępowania i postanawia pomóc swojemu podopiecznemu.
Wszystko ładnie pięknie, ale ja napisałbym trochę inne zakończenie. Zamiast bezinteresownej ochrony zamknięcie w prywatnym sejfie odpowiednich taśm i malutki szantażyk. Następnie zamiast degradacji do sekcji rozpakowywania kopert owocna współpraca obu panów zakończona wielkim happy endem w postaci posady dyrektorskiej w koncernie gazowym dla kapitana i wielomilionową sprzedażą książek uznanego i wrażliwego pisarza.
Oczywiście koncerny gazownicze nie mają tyle posad dyrektorskich, co STASI kapitanów – jednak zapotrzebowanie na ludzi z kontaktami jest przecież ogromne, a sektorów gospodarki niemało.
Muszę jednak przyznać, że niemiecka wersja naszych rodzimych „Psów” jest znacznie subtelniejsza i polecam doradzając odrobinę krytycyzmu.
Inne tematy w dziale Polityka
