WIZJA ASTRONOMII PLASTYCZNEJ
OBIEKTY TRANSNEPTUNOWE
5.1. EKSTREMALNE WARUNKI KOSMOSU
Obiekty transneptunowe to z reguły nieduże, choć czasem większe, ciała planetoidalno-kometarne, orbitujące na peryferiach Układu Słonecznego (rejon Pasa Kuipera i dalej), zbudowane ze zwartego materiału, głównie skalnego i skalno-lodowego z domieszką związków organicznych. Ich znaczenie wiąże się z tym, że, podobnie jak komety, stanowią pierwotny surowy materiał Układu Słonecznego, a więc jest to ich rola badawczo-naukowa. Poza tym mogą one wzbogacić naszą wiedzę o peryferiach naszego systemu planetarnego, rejonie słabego oddziaływania Słońca i jego promieniowania. Stąd możnaby też badać komety, ich tory, cechy, budowę, skład itd. To wreszcie potencjalnie duża ilość lodu-wody, co może mieć znaczenie eksploatacyjne. Tu również w przyszłości powstaną bazy. Na kometach zakładać je trudniej, zatem, zwłaszcza gdy obiekt transneptunowy jest w miarę duży (np. o średnicy kilkuset kilometrów), może to być w miarę użyteczne pod tym kątem. Tędy również wieść będzie przyszła droga do gwiazd – sond i pojazdów załogowych, jednak to raczej bardziej odległa przyszłość. Dlatego ten przyczółek ludzki może być ważny. To również interesujące pod względem naukowo-badawczo-technicznym ekstremalne warunki kosmiczne – mróz, zimno, pusto, brak osłony słonecznej, duże dystanse itd., stanowić więc może prorozwojowe wyzwanie techniczno cywilizacyjne.
5.2. ASTRONOMIA OBRZEŻY UKŁADU SŁONECZNEGO
To duża populacja ostatnio licznie odkrywanych ciał. Peryferie Układu Słonecznego jako mroczne, skute lodem obszary są interesującym miejscem. Chodzi tu np. o ich mechanizmy astrometryczno-orbitalne, jako uzupełnienie charakterystyki dużych, najbardziej zewnętrznych planet Układu Słonecznego, związek z ciałami kometopodobnymi i kometami oraz wzajemne oddziaływania ze sobą tej licznej grupy globów. Tutaj chodzi jednak o ich nieco mniej pokaźnych przedstawicieli.
Powyższe rysunki autora przedstawiają obiekty transneptunowe – ich powierzchnię i przyszłą eksplorację.
Bibliografia:
T. Z. Dworak, J. M. Kreiner, „Odległe planety w Układzie Słonecznym“, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000.
Obiekt transneptunowy – awaria stacji
Astrogeologia – badania obiektu transneptunowego
Tagi: obiekty transneptunowe, astronomia plastyczna, pas Kuipera
Inne tematy w dziale Technologie
