Jeśli gdzieś w Polsce są przejawy antysemityzmu, to w poglądach księdza Lemańskiego. Na początku słyszymy, czytamy, że ksiądz Lemański został potwornie obrażony w rozmowie z arcybiskupem Hoserem, aż tak że biedny ksiądz przez lata nie mógł dojść do siebie, że trauma spowodowana niesłychaną obelgą trwa i trwa, że zniewaga jest tak straszna, że powtórzenie jej nie przejdzie księdzu przez gardło, w końcu że ogrom zła o jaki biskup posądził kapłana jest tej rangi co postępowanie arcybiskupa O’Briana (obrzydliwość potraktowania księdza jest porównywalna z obrzydliwością pedofilii).
Po tej medialnej uwerturze, kiedy ciekawość widzów, słuchaczy, czytelników została rozpalona do czerwoności, kiedy wyobraźnia podpowiadała scenariusze najohydniejszych zachowań, najbardziej wyrafinowanych i bolesnych zniewag użytych przez arcybiskupa Hosera, ksiądz Lemański zdecydował się jednak powiedzieć co tak naprawdę się wydarzyło na pamiętnym spotkaniu z biskupem trzy lata temu. Otóż okazało się, że arcybiskup Hoser zapytał księdza Lemańskiego, czy ten jest obrzezany!
Czym jest zatem dla księdza Lemańskiego obrzezanie? Wygląda na to, że czymś wyjątkowo haniebnym, obraźliwym i stygmatyzującym. Ewentualność bycia żydem to obciążenie, niesamowity obciach, żenada i powód do wstydu. Czyż nie jest to kwintesencja antysemityzmu?
