Ale to od NAS zależy czy zaraza jak stonka w latach 50 XXw. w odmianach kolejnej FALI BETA, DELTA OMIKRON etc. etc pojawi się jak kwaśny deszcz z nieba!
Kolor żółty – kolebka stonki, pomarańczowy – obecny zasięg; zielony – kolebka ziemniaka.
Leptinotarsa decemlineata, czyli stonka ziemniaczana, występowała w Polsce sporadycznie już przed II wojną światową. Jednak jej masowy atak w latach 50. propaganda komunistyczna wykorzystała do oskarżenia o amerykański sabotaż.1 cze 2017
Tytuł we wrocławskim dzienniku "Słowo Polskie" z lipca 1950 r.
Plaga stonki w PRL
Jeszcze według Wielkiej ilustrowanej encyklopedii powszechnej, wydanej w latach 1929-1938, stonka ziemniaczana występowała w Polsce „tylko sporadycznie”[3]. Upowszechniła się i zaczęła stanowić poważny problem w latach 50. Według propagandowego komunikatu Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych zamieszczonego 1 czerwca 1950 roku w Trybunie Ludu chrząszcz ten miał zostać zrzucony w masowych ilościach przez amerykańskie samoloty do Bałtyku, skąd wypełzł na wybrzeże i rozplenił się po całym kraju, rozpoczynając wymierzone w socjalistyczną Polskę dywersyjno-sabotażowe działania, polegające na zachłannej konsumpcji upraw ziemniaczanych[4].
Problemem zainteresowały się władze PRL: zostało wydane rozporządzenie Ministra Rolnictwa z 16 czerwca 1951 w sprawie zwalczania stonki ziemniaczanej[5] oraz uchwała Prezydium Rządu z 28 kwietnia 1951 w sprawie ochrony kraju przed stonką ziemniaczaną w 1951[6]. W sierpniu 1951 stonką zajęło się Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego[4]. W okresie lat 40. i 50., przed upowszechnieniem się chemicznych środków walki z owadami organizowano akcje zbierania chrząszczy i larw stonki[7]. W następnych latach stosowano środki zawierające DDT.
Występowanie stonki wykorzystywano do propagandy politycznej[8], głównie „mobilizacji mas”. Przez pierwsze dziesięciolecia PRL-u, a szczególnie lata 50., stonka ziemniaczana traktowana była jako główny powód niedoborów na rynku żywności. Występujące wówczas letnie plagi stonki („pasiastego dywersanta”) tłumaczone były społeczeństwu jako dywersja wrogów socjalizmu („Trybuna Ludu” w maju 1950 r. zatytułowała tekst nt. stonki: „Niesłychana zbrodnia imperialistów amerykańskich”), a 18 stycznia 1953 roku rząd PRL podjął uchwałę w sprawie walki społeczeństwa ze stonką ziemniaczaną (ówcześnie nazywanej „żukiem kolorado”).
Pomnik stonki ziemniaczanej w Hédervár na Węgrzech
KU PRZESTRODZE RZĄDZĄCYCH - OBY COVID-19 NIE ZJADŁ NAS JAK STONKA ZJADLA PRL- w latach 50 i 60 XX w.
Dr Zbigniew HAŁAT - CZLOWIEK KTORY URATOWAŁ WIELE ISTNIEŃ LUDZKICH W AFRYCE - Żarliwy katolik poświęcił się do KOŃCA.
jak Chrystus do końca umiłował swoich pacjentów.
NIECH ODPOCZYWA W pokoju PO TRUDNEJ ZIEMSKIEJ WĘDROWCE WŚRÓD GRZECHU, OBŁUDY I ZAKŁAMANIA. AMEN.
R.I.P.
Marsz pamięci dr Zbigniewa Hałata. Prezydent Siemianowic zaprasza
3 maja we Wrocławiu odbędzie się Marsz pamięci dr Zbigniewa Hałata. Wydarzenie rozpocznie się Mszą świętą za zmarłego w Kolegiacie Świętego Krzyża na Ostrowie Tumskim.
https://www.youtube.com/watch?v=x0z-pW5Ouis
Wrocław miasto Noblistów i Edyty Stein - męczennicy z Auschwitz-Birkenau.
http://spacerempowroclawiu.pl/index.php/ciekawostki/47-wroclawscy-noblisci
Utworzono: sobota, 12, styczeń 2013 11:55
Agnieszka
Wrocław „wydał na świat” kilkunastu noblistów. Nie wszyscy byli co prawda wrocławianami, ale każdy z nich miał jakieś związki z przedwojennym Breslau :) Tak więc w kolejności dat przyznawania:
• W 1902 r. laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury został Theodor Mommsen, prawnik i historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
• W 1905 r. Nagrodę w dziedzinie fizyki otrzymał Philipp von Lenard, fizyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
• W 1907 r. Nagrodę w dziedzinie chemii uzyskał Eduard Buchner, chemik, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
• W 1908 r. Nagrodę w dziedzinie medycyny przyznano Paulowi Ehrlichowi, lekarzowi, bakteriologowi i chemikowi. Ehrlich urodził się w Strzelinie, ukończył gimnazjum i studia medyczne we Wrocławiu.
• W 1912 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury otrzymał Gerhard Hauptmann, pisarz. Hauptmann był uczniem szkoły realnej (późniejszego Technikum Odzieżowego przy pl. Teatralnym), a także studentem rzeźbiarstwa.
• W 1918 r. laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie chemii został Fritz Haber, chemik. Haber urodził się i studiował we Wrocławiu.
zbrodniarz wojenny, wynalazca Cyklonu B - Niemiec pochodzenia żydowskiego!
Zagładził własny Naród
• Trzynaście lat później również za zasługi dla rozwoju chemii nagrodzono Friedricha Bergiusa. Bergius urodził się w ówczesnej wsi Złotniki (dziś osiedle w granicach miasta), studiował i doktoryzował się na wrocławskim uniwersytecie.
• W 1933 r. Nagroda w dziedzinie fizyki trafiła do Erwina Schrödingera, fizyka, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego.
wielki fizyk !!!
• W 1943 r. laureatem w dziedzinie fizyki został Otto Stern, fizyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Stern od 4 roku życia mieszkał we Wrocławiu, tu ukończył gimnazjum św. Jana, a następnie studiował chemię i doktoryzował się.
W latach II Wojny Światowej Szwedzi przyznawali Nagrody Nobla ???!!!
• W 1954 r. Nagroda z fizyki trafiła do Maxa Borna, fizyka, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego. Born urodził się we Wrocławiu i tu zdobył wykształcenie (ukończył gimnazjum im. Króla Wilhelma, studiował we Wrocławiu). To jedyny „wrocławski” noblista, którego uhonorowano nazwą placu.
• W 1994 r. Nagrodę z dziedziny ekonomii otrzymał Reinhard Selten, ekonomista. Jest on jedynym żyjącym noblistą urodzonym we Wrocławiu.
