Motto:
Pani Gizela Oleksandrowicz z Rarańczy w ubiegłym roku poprosiła nas o przywiezienie płyty nagrobnej dla jej siostry Joanny, która zmarła mając 12 lat. Napis musiał być w języku polskim. Na płycie nasza Rodaczka z Rarańczy poprosiła również o napisanie jej nazwiska. Twierdzi, że nie będzie miał kto jej pochować. Pani Gizela ma wielkie pragnienie przyjechać na zawsze do Polski. Czuje się samotna. Córka nie opiekuje się matką. Kiedy złożyliśmy jej wizytę pani Gizela była chora, a w domu nie było nic do jedzenia. Płakała. Udzieliliśmy jej wsparcia, ale z Wrocławia na Bukowinę jest ponad 1000 kilometrów. Ile razy w roku można tam dojechać? Rozważymy możliwość sprowadzenia naszej Rodaczki do Polski. Musi się to jednak odbyć za zgodą jej córki. Czy taka zgoda będzie? – relacjonuje redaktor Grażyna Orłowska-Sondej ze Studia Wschód, która wraz ze swoją ekipą niemal co tydzień przemierza tysiące kilometrów na Kresach, by dotrzeć do potrzebujących rodaków.
Biskup Zawitkowski przytoczył słowa ROTY Marii Konopnickiej a zapomniał zarowno o Autorce tekstu jak i Feliksie Nowowiejskim z Barczewa na Warmii k/Olsztyna który napisał muzykę.
https://www.youtube.com/watch?v=5qK7dsl9PGE
Rota Feliksa Nowowiejskiego w wykonaniu chóru Bel Canto.
Нововейский, Феликс
В Википедии есть статьи о других людях с фамилией Нововейский.
https://ru.wikipedia.org/wiki/Нововейский,_Феликс
Феликс Нововейский
Феликс Нововейский (польск. Feliks Nowowiejski; 7 февраля 1877, Вартенбург/Вартемборк — 18 января 1946, Познань) — польский композитор, органист-виртуоз, педагог, музыкальный и общественно-политический деятель.
Биография
Нововейский родился в городе Барчево в восточнопрусском регионе Вармия — тогда, когда Польши, разделённой между Россией, Пруссией и Австро-Венгрией, не существовало. С детских лет Нововейский связывается с органом, играя в знаменитом монастырском костёле в Святой Липке. Профессиональное музыкальное образование получал в Регенсбурге и Берлине (по композиции занимался у Макса Бруха). По возвращении на родину принимал, подобно Падеревскому, активное участие в агитационно-общественном движении, приведшем в конце концов к возникновению возрождённого Польского государства (1918 г.), помогал в организации Народного референдума в Вармии (Варминско-Мазурский плебисцит) по вопросу государственного самоопределения; тем самым разорвал всякие связи с берлинской академической средой, стоящей на пронемецких позициях.
К этому времени относится самое известное поныне сочинение Нововейского — патриотическая песня «Рота» на слова Марии Конопницкой (Не оставим землю, откуда наш род…). Впервые она прозвучала 15 июля 1910 года в австрийском в то время Кракове, на 500-летие битвы под Грюнвальдом, исполненная соединёнными силами нескольких хоров под управлением композитора. С тех пор, а особенно во время Второй мировой войны и в годы военного положения, песня приобрела роль символа борьбы за свободу, а в своё время рассматривалась даже как возможный национальный гимн.
Период между двумя мировыми войнами — пик творчества композитора. В возрождённой стране Нововейский действует как дирижёр и хормейстер — сперва в Кракове, позднее (с 1920) в Познани, где он становится профессором по классу органа Познаньской консерватории. Выступает с органными концертами по всей стране. Его еженедельные органные концерты в Познаньском фарном костёле св. Марии Магдалены, имеющем прекрасный орган Фридриха Ладегаста, транслируются Польским Радио. Когда в 1939 г. началась Вторая мировая война, Феликс Нововейский оказался в гестаповских списках польской интеллигенции, представляющей угрозу немецкой власти и подлежащей экстерминации (Intelligenzaktion Posen). Поначалу композитор получил убежище в монастыре эльжбетанок, но пребывать в Познани, присоединённой к Краю Вартеланд, было всё более небезопасно. Тайком Нововейский перебирается в Краков, где и провёл в нужде и лишениях всё время оккупации. К началу 1940-х годов относятся последние сочинения композитора, в декабре 1941 г. перенёсшего инсульт. После войны, тяжело больной, он возвращается в Познань, где и умирает в январе 1946 года.
Феликс Нововейский принадлежит к нескольким стилевым направлениям в музыке — позднему романтизму, постромантизму (модернизму) и неоромантизму, сочетая в своём творчестве академизм с новаторством. Композитор оставил очень плодотворное наследие, до сих пор полностью не изученное и не изданное. Среди его сочинений — 9 симфоний и 4 концерта для органа соло, оперы, оратории, хоровые произведения, духовная музыка (мессы), оркестровая музыка (симфонии, увертюры, концерты, симфонические поэмы), фортепианные и вокальные произведения. За свою музыку композитор получал многочисленные награды, премии, призы, почётные членства и звания в разных странах Европы и Америки. Кроме прочего, он получил за свои сочинения Премию им. Дж. Мейербера (дважды), почётное членство в Лондонском Обществе органной музыки, звание Папского камергера, командорский крест Ордена Возрождения Польши.
Органные симфонии, пожалуй, составляют самую известную сейчас часть творчества Нововейского. Он был едва ли не единственным польским композитором, работавшим в этом жанре. Его органное наследие было наиболее весомым вкладом в польскую органную культуру нового времени. Используя этот жанр, традиционный для французских композиторов-органистов, Нововейский преломил в своих симфониях сразу несколько направлений, соединяя традиции французского жанра с музыкальным языком более характерным для Макса Регера, одновременно насыщая музыку польским тематизмом (в качестве тем композитором многократно использовались польские церковные песни, что способствовало большему узнаванию, концепционному восприятию музыки у слушателей) и обогащая материал собственными виртуозными исполнительскими возможностями (хотя известно, что сам композитор исполнял лишь немногое из своих органных симфоний). Одну из его органных симфоний исполнял в парижском Нотр-Дам знаменитый Марсель Дюпре.
В настоящее время творчество Нововейского переживает свой ренессанс. Этому способствует появление дискографии, общее стремление к поиску незаслуженно забытой музыки, а также регулярно проводимый в Познани Международный Органный конкурс им. Феликса Нововейского. Проводится также ежегодный Международный фестиваль хоровой музыки им. Нововейского в Барчево.
Именем Феликса Нововейского названа Академия музыки в Быдгощи, Филармония в Ольштыне, многочисленные музыкальные школы и училища в Польше, а также улицы и микрорайоны польских городов (Познань, Быдгощ, Катовице, Ополе, Ольштын, Кошалин, Ченстохова, Гдыня, Забже, Шамотулы, Свиноуйсьце, Бартошице, Барчево, Мальборк, Лукув и т. д.)
https://www.youtube.com/watch?v=g-szNgI05ZA
Feliks Nowowiejski - „Znalezienie Świętego Krzyża”
Nadzwyczajny koncert z okazji Roku Feliksa Nowowiejskiego. „Profesor Mieczysław Nowakowski in memoriam”. W programie wydarzenia znalazło się monumentalne oratorium Feliksa Nowowiejskiego „Znalezienie Świętego Krzyża” op.35 na alt, baryton, chór mieszany, orkiestrę symfoniczną i organy.
Wykonawcy:
Ewa Biegas - alt
Krzysztof Szumański - baryton
Chór Filharmonii Narodowej
Bartosz Michałowski - dyrektor chóru
Sinfonia Varsovia
Sebastian Perłowski - dyrygent
Dofinansowano ze środków Instytutu Muzyki i Tańca w ramach programu Muzyka i Taniec – Interwencje 2017.
Основные сочинения
Оратория «Возвращение блудного сына» (1902)
Романтическая увертюра, op. 3 (1902)
Увертюра «Сваты польские», op. 6 (1903)
Увертюра «Конрад Валленрод» (1903)
Симфонические поэмы op. 17:
«Беатриче» (1903)
«Нина и Перголези» (1905)
«Смерть Элленаи» (1915)
Оратория «Обретение святого Креста» (1906)
Оратория «Quo vadis» (1907)
Опера «Эмигранты» (1917)
Опера «Легенда Балтики» (1924)
Опера-балет «Король вихрей» («Татры»), op. 37
Опера «Обежисасы», op. 46
Опера «Ондрашек»
Опера «Кашубы», op. 47
Славянский концерт для фортепиано с оркестром op. 60, ре минор
Виолончельный концерт op. 55, ми минор
4 Симфонии:
1. «Семь цветов Ирис», op. 12, си минор
2. «Труд и ритм», op. 52
3. «Беловежская», op. 53
4. «Симфония мира», op. 58
4 Мессы op. 49:
1. Месса Девы Марии Ясногорской (Missa Mariae Claromontanae)
2. Месса Лизьё (Missa de Lisieux)
3. Месса за мир (Missa pro pace)
4. Месса Stella maris (Missa Stella maris)
9 Органных симфоний, op. 45 (ок. 1920-35):
1. Ля минор
2. Соль минор
3. Ля минор «Лурдская»
4. Ре минор
5. Ми минор
6. Ля минор
7. Ля мажор «Disputa»
8. До мажор «Моя смерть — мои похороны»
9. Фа минор (памяти Л. ван Бетховена, с духовым оркестром ad libitum)
4 Органных концерта, op. 56 (ок. 1930-40):
1. До мажор
2. Ля мажор
3. Соль мажор
4. Си-бемоль мажор «Святой Иоанн Боско»
Органная поэма «In Paradisum», op. 61 (1941, последнее сочинение композитора)
Кантаты, ок. 600 песен, органные и фортепианные сочинения.
Источники
Феликс Нововейский на сайте польской культуры (поль.)
О Феликсе Нововейском (поль.)
Феликс Нововейский на сайте общества своего имени (поль.)
то же (анг.)
Ссылки
commons: Нововейский, Феликс на Викискладе
Органные сочинения Феликса Нововейского на сайте www.organ-music.net
Prawykonanie miało miejsce w Krakowie 15 lipca 1910 roku w 500 rocznicę Bitwy pod Grunwaldem pod Zaborem austriackim (najmniej represyjny reżim katolickich Habsburgów gdzie Polacy mieli dużą autonomię):
https://www.youtube.com/watch?v=GzAGSBOMsI4
Pani Anastazja Jankowska z Wolicy ma 96 lat. Przez całe swoje życie opiekowała się cmentarzem, na którym pochowała męża oraz 43 innych zamordowanych przez UPA Polaków. Choć dziś jest w podeszłym wieku i straciła wzrok, nadal nie zapomina o ojczyźnie. Doskonale pamięta też patriotyczne pieśni. Pani Anastazja prosi rodaków o odwiedziny...
W listopadzie 2016 roku, niedługo po naszej ostatniej wizycie, Pani Anastazja odeszła na wieczną wartę. Będziemy dbać o jej grób oraz o mogiły jej sąsiadów, którymi opiekowała się całe życie.
Historia życia Pani Anastazji: http://www.studiowschod.pl/strazniczk...
http://www.studiowschod.pl/strazniczka-polskich-mogil-w-wolicy-kim-sie-urodzilam-tym-bede-umierac-studio-wschod-studio-wschod/
Strażniczka polskich mogił w Wolicy: Kim się urodziłam, tym będę umierać
Pani Anastazja Jankowska z Wolicy to niezwykła osoba. Przez całe życie opiekowała się mogiłami Polaków pomordowanych przez banderowców, ryzykując nawet przy tym życiem. Dziś nasza rodaczka ma 95 lat, straciła wzrok i potrzebuje naszej pomocy. Dzięki Studiu Wschód, pani Anastazja mogła uczestniczyć w mszy świętej w Buszczu.
Nasza rodaczka jest bardzo przywiązana do polskości. Przez całe życie kultywowała narodowe tradycje i podtrzymywała język polski. Mimo wielu trudów i życiowej tragedii, nigdy nie wyparła się związków z ojczyzną. Co zresztą potwierdza i dzisiaj.
– Ja zostałam jedyna Polka. Ja się tego nie wstydzę i nie boję. Niektórzy Polacy się poodrzekali i poszli na Ukraińców. Ja nie idę, ja się nie boję. Kim się urodziłam, tym będę umierać – mówi nam rodaczka, która przeżyła atak banderowców, w trakcie którego zginął jej mąż oraz wielu innych mieszkańców Wolicy. Pani Anastazja Jankowska sama pochowała pomordowanych rodaków i przez kilkadziesiąt lat sama dbała o cmentarz, na którym spoczywają.
Tę wypowiedź, jak i piękny śpiew naszej rodaczki, zobaczyć można w materiale wideo.
Więcej o pani Anastazji przeczytasz tutaj:
Strażniczka polskich mogił w Wolicach na Ukrainie
Niedawno informowaliśmy o innej z naszych rodaczek, pani Gizeli Oleksandrowicz z Rarańczy. To ostatnia Polka w tej miejscowości. Niestety dziś jest samotna, schorowana i często nie ma co jeść. Zamierzamy sprowadzić ją do Polski, a dopóki nie zrealizujemy tego celu, pomagać na miejscu. Dlatego apelujemy o wsparcie, abyśmy mogli wesprzeć zarówno panią Anastazję, jak i Gizelę.
Samotna Polka z Kresów apeluje ze łzami w oczach o pomoc [wideo]
https://www.youtube.com/watch?v=HbhGFUNzEJ0
https://www.youtube.com/watch?v=7a_G1bxRy4s
Zachęcamy do zbiórki darów dla rodaczki i dostarczanie ich pod adres.
Gdy ostatni raz odwiedziliśmy panię Gizelę z Rarańczy, nasza rodaczka była chora, a w jej domu nie było nic do jedzenia. Polka płakała. Udzieliliśmy jej wsparcia, jednak nie możemy okazać go na co dzień, bo Bukowinę i Wrocław dzieli ponad 1000 kilometrów. Pani Gizela ma wielkie pragnienie przyjazdu do Polski, ale do tego czasu trzeba jej pomóc. Przed kamerą nasza niekryjąca łez rodaczka apeluje o wsparcie.
PANOWIE RZĄDZĄCY, PANIE młody PŁAŻYŃSKI (kandydat PiS-u na urząd prezydenta miasta Gdańska) ruszyć głowy i tyłki i spieszyć z pomocą.
Ponoć dla Was to jest priorytet w działaniu!
Gdy ostatni raz odwiedziliśmy panię Gizelę z Rarańczy, nasza rodaczka była chora, a w jej domu nie było nic do jedzenia. Polka płakała. Udzieliliśmy jej wsparcia, jednak nie możemy okazać go na co dzień, bo Bukowinę i Wrocław dzieli ponad 1000 kilometrów. Pani Gizela ma wielkie pragnienie przyjazdu do Polski, ale do tego czasu trzeba jej pomóc. Przed kamerą nasza niekryjąca łez rodaczka apeluje o wsparcie.
Pani Gizela Oleksandrowicz z Rarańczy w ubiegłym roku poprosiła nas o przywiezienie płyty nagrobnej dla jej siostry Joanny, która zmarła mając 12 lat. Napis musiał być w języku polskim. Na płycie nasza Rodaczka z Rarańczy poprosiła również o napisanie jej nazwiska. Twierdzi, że nie będzie miał kto jej pochować. Pani Gizela ma wielkie pragnienie przyjechać na zawsze do Polski. Czuje się samotna. Córka nie opiekuje się matką. Kiedy złożyliśmy jej wizytę pani Gizela była chora, a w domu nie było nic do jedzenia. Płakała. Udzieliliśmy jej wsparcia, ale z Wrocławia na Bukowinę jest ponad 1000 kilometrów. Ile razy w roku można tam dojechać? Rozważymy możliwość sprowadzenia naszej Rodaczki do Polski. Musi się to jednak odbyć za zgodą jej córki. Czy taka zgoda będzie? – relacjonuje redaktor Grażyna Orłowska-Sondej ze Studia Wschód, która wraz ze swoją ekipą niemal co tydzień przemierza tysiące kilometrów na Kresach, by dotrzeć do potrzebujących rodaków.
Na poniższym filmie można zobaczyć rozpaczliwy apel Polki o pomoc. Nasza rodaczka przyznaje, że czasem nie ma co jeść i prosi o jak najczęstsze odwiedziny. W Rarańczy pozostawiona jest sama sobie. W najbliższym czasie akcji ”Wyprawka szkolna dla Kresowiaka” planujemy ponownie ją odwiedzić.
– Już ciężko bardzo, nikogo nie ma, z kim porozmawiać, sama jedna. Bóg zapłać wam wszystkim. Dziękuję wam, że przyjechaliście z tak daleka. Bardzo o to proszę, bo ja sama, a trzeba przynieść coś, kupić, a ja czasem jestem głodna – mówiła ze łzami w oczach nasza rodaczka, zwracając się do pomagających jej wolontariuszy. Pani Gizela Oleksandrowicz jest ostatnią Polką w Rarańczy.
Aby dojechać z darami, potrzebujemy funduszy na pokrycie kosztów transportu
Fundacja Studio Wschód
Nr konta: 40 1540 1030 2103 7457 2565 0001 (Bank Ochrony Środowiska)
Kosulaty i konsulowie - zrobić LISTY i udzielać systematycznej POMOCY potrzebującym RADAKOM na Wschodzie. Czy Wam nie wstyd!
