Jak to się stało, że w dniach Tragedii Narodowej przeszła nie zauważona przez wielu z Bohemy nie tylko warszawskiej wystawa -WYSTAWA W WARSZAWIE Z pogranicza świata iluzji i rzeczywistości.
Prace największego malarza na świecie prymitywisty.
Nikifor Krynicki (1895-1968)
Salon Wystawowy MARCHAND 11.04.2010 - 11.05.2010
Gdyby Artysta żył zgromadziłby na swoje życiowe potrzeby spory majątek.
A tak jak najczęściej bywa korzystają z dorobku Twórcy różni Marszandzi.
https://culture.pl/pl/tworca/nikifor
Nikifor zwany też Nikiforem Krynickim; (właśc. Epifaniusz Drowniak) urodził się w 1895 roku w Krynicy-Zdrój, zmarł w 1968 tamże. Samouk, zaliczany do grona najwybitniejszych na świecie malarzy tzw. naiwnych, prymitywistów.
Dorobek Nikifora liczy kilkadziesiąt tysięcy prac. Najwybitniejsze – zdaniem znawców – pochodzą z lat 20.– 30. Wtedy określił zarówno swoje zainteresowania ikonograficzne, jak estetyczne. Znaczną ilość swoich dzieł rozdał bądź sprzedał za przysłowiowe grosze, w latach największej biedy. Jego talent odkrył ukraiński malarz, Roman Turyn. Był on również pierwszym zbieraczem akwarelowych kompozycji Nikifora (kolekcja, którą zgromadził, obejmowała blisko dwieście prac). Będąc w Paryżu, pokazał je przebywającym tam członkom Komitetu Paryskiego, z którymi łączyła go przyjaźń. Kapiści byli zachwyceni. Próbowali doprowadzić do indywidualnej wystawy prac Nikifora w Paryżu, ale zamiar ten nie powiódł się. Część "obrazków" włączono jednak do zbiorowej ekspozycji malarzy lwowskich i przedstawicieli École de Paris, przygotowanej przez lwowskie Ukraińskie Muzeum Narodowe w 1932 roku. Piórem aprobatę kapistów dla tej twórczości wyraził sympatyzujący z nimi Jerzy Wolff, autor pierwszej publikacji na temat krynickiego samouka ("Arkady" 1938, nr 3). Pisał on:
Ze sztuką tą (Nikifora) zetknęliśmy się ja i moi przyjaciele przed paru laty w Paryżu, zetknięcie było olśniewające, pamiętam dotąd chwilę, kiedy w pracowni Janów Cybisów stanąłem po raz pierwszy wobec tych małych akwarelek i [...] dotąd nie ochłonąłem z podziwu. Uderzyła mnie w tych pracach niezwykła dojrzałość i [...] odrębność [...]. Zamalowano w ciągu wieków niezliczoną ilość kawałków płótna i deski, a te kawałeczki papieru nie przypominały [...] nic, com widział. [...] Te małe obrazki są proste jak natura, jedyność ich polega wyłącznie na tym, że najzupełniej szczerze zobaczono rzeczywistość innymi niż wszyscy oczyma. [...] W absolutnej wrażliwości Nikifora na barwę, którą porównać można do absolutnego słuchu, przeglądają się [...] nasze własne marzenia malarskie [...].
https://marzenna79.flog.pl/wpis/5876575/cmentarz-w-krynicy-zdroj--grob-nikifora--malarza-prymitywisty-
Cmentarz w Krynicy Zdrój
Grób NIKIFORA
malarza prymitywisty
[*] [*] [*]
Nikifor Krynicki, urodzony jako Epifaniusz Drowniak
(ur. 21 maja 1895 w Krynicy zm. 10 października 1968 w Foluszu)
– polski malarz pochodzenia łemkowskiego, przedstawiciel prymitywizmu.
*******
Nikifor Krynicki (1895-1968)
Salon Wystawowy MARCHAND 11.04.2010 - 11.05.2010
O wystawie
Wystawa poświęcona twórczości Nikifora Krynickiego, artystycznego samouka zaliczanego do grona najwybitniejszych na świecie malarzy prymitywistów.
2
Nikifor Krynicki
(1895 Krynica - 1968 Folusz)
Ratusz z odwróconą chorągiewką
akwarela,gwasz/papier 31,5 x 23 cm
u dołu napis: KCANHOWMIASTOWILLAPRZYBOARYPOZASIE; na odwrociu napis: 'PROJEKT Z ROSI'
Cena:
5 000 zł
(sprzedany)
Wśród eksponowanych obrazków znalazły się te ukazujące najbardziej charakterystyczne dla Nikifora motywy: pejzaże z sylwetką cerkwi w tle, hieratyczne wizerunki świętych, krajobrazy miejskie – głównie krynickie, dworce kolejowe i wijące się między wzgórzami tory. Niewielkich rozmiarów malowidła przedstawiają świat z pogranicza jawy i wyobraźni – stanowiąc swoistą kompilację dwóch rzeczywistości, z którymi artysta codziennie się zmagał. Specyficzny nastrój tworzy wypracowany przez Nikifora styl, opierający się na pokryciu pola obrazowego gęstą siatką czarnego konturu i wypełnieniu jej nasyconymi barwami. Za podobrazia służyły skrawki austriackich druków urzędowych, kartki ze zużytych zeszytów szkolnych, opakowania po czekoladkach czy ścinki papieru pakowego. Mimo iż wybór był podyktowany trudną sytuacją materialną twórcy, dodaje pracom dziecięcej naiwności oraz szczerości.
Wszystkie prace Nikifora stanowią swego rodzaju kwintesencję czystej potrzeby tworzenia. Ze względu na swoje pochodzenie – wychowywany był samotnie przez matkę żebraczkę, oraz upośledzenie – posiadał wadę słuchu i wymowy, traktowany był początkowo przez społeczność Krynicy jako odmieniec. Tworzenie niewielkich rozmiarów prac plastycznych stało się dla niego formą wyrażenia siebie oraz sposobem na pokonanie izolacji psychicznej i fizycznej na jaką skazało go otoczenie. Codzienne rozkładanie „przenośnej pracowni” w różnych punktach miasta spowodowało, że z czasem Epifaniusz Drowniak – artysta tułacz na stałe wpisał się w jego krajobraz oraz zaskarbił sobie sympatię mieszkańców i kuracjuszy.
Odkrycia talentu Nikifora w latach 30. dokonał ukraiński malarz Roman Turyn. Jednak dopiero w latach 50. dzięki staraniom małżeństwa Elli i Andrzeja Banachów jego twórczość została rozpropagowana i spotkała się z szerszym uznaniem. Przełomowym momentem dla międzynarodowej kariery Nikifora stała się pierwsza indywidualna wystawa w galerii Diny Vierny w Paryżu, w kwietniu 1959 r. Dała ona początek wielu następnym ekspozycjom jego malarstwa na całym świecie. Najważniejsza w Polsce, retrospektywna wystawa, miała miejsce w 1967 r. w warszawskiej "Zachęcie". Wkrótce po tym Nikifor Krynicki został honorowym członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Fala popularności spowodowała wzrost zainteresowania jego obrazami, dzięki czemu znacznie poprawiła się sytuacja materialna artysty, chociaż nie wpłynęła na styl życia.
