Choroby cywilizacyjne: Kompleks ofiary

Historia świata, jak to ktoś zauważył, kołem się toczy. Tym kołem łamane było już wiele ras, narodów oraz grup społecznych. Przykłady zaczniemy z "grubej rury", przypominając Katolików rzucanych lwom Cezara. Wzięli za to godny odwet, parę wieków później zakopując hugenockie kobiety żywcem. Przyjrzyjmy się Żydom, wyklętej przez wieki nacji, która wykazując się inteligencją i sprytem bogaciła się jednocześnie kultywując własną kulturę. Przez odrębność zyskiwała kolejnych wrogów, na czym też potrafiła zrobić interes. Popatrzmy na Polskę, Mesjasza Narodów, która przez wieki wspinała się na szczyty by upadać, z reguły dzięki własnym elitom.

Większość tych grup, które były miażdżone przez tryby historii, nawet jeśli przetrwały i podniosły się, gdzieś w pamięci trzyma obrazy własnego upokorzenia i pamięć doznanego bólu. Polacy tą narodową pamięć hołubią niczym skarb. To samo czynią Żydzi po holokauście i Czarni rozpamiętując niewolnictwo i apartheid. W ten stan popadają nawet Rosjanie tęskniąc za mocarstwową "mateczką"! O ile naszą martyrologię traktujemy jako dowód na hart ducha narodu, a każda kroplę rozlanej Polskiej krwi jako cenę za wolną Polskę, to cudza pamięć nas mierzi.

Bardzo nie lubimy gdy przypomina nam się Jedwabne, a Żyd za krzywdę swoją, rodziny lub nacji żąda majątku. Oskarżenie bądź żądanie, słuszne lub nie, ale Żyd uważa że i tak ma do niego prawo. Dlaczego? Przez krew i ogień! Krew zatłuczonych w pogromach, ogień który palił tych co zginęli w Auschwitz. Z tych samych powodów "Czarne Pantery", w stanach, pamiętając Klu-Klux-Klan i niewolnictwo, nieraz próbowały mu dorównać w fanatyzmie. Analogicznie, Polacy są przekonani że Rosja, Niemcy i cała Europa jest nam coś winna. Za naszą bolesną historię.

Ten schemat nazwałem sobie 'kompleksem ofiary'. Ofiary, która mimo że wróg umarł lub leży u jej stóp, a życie toczy się dalej, jątrzy ledwo zabliźnione rany. Budzi gniew ze snu i żąda rachunku za to co uczynili martwi ludzie, innym martwym ludziom. Z przeciwnej strony odpowiedź jest taka sama, zwłaszcza jeśli stoi tam kolejna "ofiara historii". Od słowa do słowa ludzie zaczynają kanalizować swe frustracje. Dobrze jeśli kończy się na słowach, gorzej gdy na kolejnej krwawej wojnie.

Problemem jest tu roszczeniowa postawa każdej ofiary, bądź osoby uważającej się za ofiarę, na mocy przynależności narodowej, rasowej, religijnej. Żądanie kary dla sprawcy to mało, dla jego syna to mało, nawet kara dla jego wnuków to wciąż za mało. Przypomina mi to dzieciaka który powiedział "Nienawidzę Żydów! - dlaczego? - bo Jezuska zabili!". W ten sposób zachowują się mniejszości, narody, religie. Przyczyniając się do tego, iż płonie na świecie wciąż około 100-150 konfliktów zbrojnych, a nienawistne myśli zatruwają umysły milionów .

Jest to schemat Vendetty. Od jednego sporu rozpoczyna się mordercza droga nienawiści, która z jakimś ponurym fatalizmem, trup po trupie, ciągnie się przez lata. A dlaczego? Bo wszyscy czują się wiecznie pokrzywdzeni. Czarni, Biali, Żółci, Czerwoni... itd. Żydzi, Polacy, Serbowie, Jugosłowianie, Pakistańczycy, Burowie, Rosjanie...itd. Homoseksualiści, Nacjonaliści, Komuniści... itd. Katolicy, Muzułmanie...itd.

Widzieliście kiedyś scenę jak dwoje gówniarzy wykłóca się przez pół godziny kogo ostatnia bójka bardziej bolała, a potem z tej całej kłótni znów bierze się za bary? Przeżyłem to jako dzieciak, ale nie spodziewałem się że ten sam schemat ujrzę komentując rzeczywistość, teraz gdy stoję na progu dorosłości.