Poparcie dla jedynego obecnie typowo lewicowego ugrupowania jakim jest LiD spadło do poziomu nie gwarantującego miejsca w parlamencie. Oznacza to, że jej dotychczasowy elektorat uznał, że partia polityczna o stricte lewicowym profilu nie jest im wcale potrzebne. Równie dobrze inne ugrupowanie – wcale nie odwołujące się do równości, wolności i braterstwa - może wypełnić ich potrzeby.
Początkowo partią tą był PiS, który rozpoczął proces przejmowania elektoratu SLD jeszcze w 2005 roku ogłaszając budowę państwa solidarnego. Niemniej lewicowi wyborcy głosujący wtedy na PiS zawiedli się na partii braci Kaczyńskich. Jednak nie wrócili już do SLD a nieoczekiwanie wybrali PO, które w końcówce kampanii zaskoczyło swoich oponentów otwierając się na elektorat lewicowy. Ponadto, partii Tuska udało się przeciągnąć także innych dotychczasowych wyborców klasycznej lewicy. Dodatkowo okazuje się, że proces ten może być trwały bowiem elektorat LiD także po wyborach wciąż przechodzi na stronę PO. I jeżeli obecna tendencja się utrzyma to właśnie ugrupowanie odwołujące się w głównej mierze do wartości liberalnych stanie się partią reprezentującą cały elektorat lewicowy.
Wydaje się to być zresztą naturalne – tak jest bowiem w większości państw o dojrzalszych demokracjach, w których to właśnie partie liberalne są jedynymi lewicowymi odgrywającymi jakąś rolę. Zatem proces zaniku poparcia dla partii o korzeniach postkomunistycznych oznacza, że nasza polityka wkracza pomału w nowy okres – klasycznego już w krajach zachodnich podziału sceny politycznej na liberałów i konserwatystów.
Nietrudno jest sobie nawet wyobrazić, że w niedługim czasie w parlamencie liczyły się będą w Polsce tylko trzy partie – liberalna PO, ugrupowanie konserwatywne powstałe na bazie PiS i części byłych członków partii Tuska oraz PSL, który będzie dbał o interesy wciąż dużej grupy rolników.
Inne tematy w dziale Polityka
