Napis.

- O której? - zapytał.

- Wyjdziemy tak po 23. Masz farbę?

- Tak. Powinno wystarczyć – popatrzył na mnie i roześmiał się. - Chyba, że chcesz machnąć dwumetrowe litery?

Pokręciłem przecząco głową.

- Ta rura jest gdzieś metrowej średnicy. Ale z kolejki ją dobrze widać.

 

Wieczór był chłodnawy, mimo że w dzień słońce grzało jak wściekłe. Na ulicy było pusto; czuliśmy się trochę nieswojo, ale z drugiej strony mieliśmy w sobie ten pewien rodzaj zacięcia, który występuje tylko wtedy, kiedy robi się coś z przekonaniem. Doszliśmy do końca płotu jakiegoś zakładu; rury ciepłownicze biegły gdzieś na jego tyłach, musieliśmy więc się przedrzeć przez jakieś chaszcze.

- Tędy – powiedziałem cicho, wskazując na niemal niewidoczną ścieżkę.

Jeszcze raz zlustrowaliśmy ulicę; w zasięgu wzroku nikogo nie było widać, więc szybko ruszyliśmy w stronę krzaków. Po kilku minutach byliśmy na miejscu; wyciągnąłem z plecaka słoik z farbą i dwa pędzle.

- Jak zwykle? - usłyszałem.

Roześmiałem się.

- Jak zwykle? Przecież ostatni raz robiliśmy to ponad dwadzieścia lat temu... Tak, ja pierwszą literę, ty drugą i lecimy. Tylko się nie pomyl! - roześmiałem się. - Pamiętasz, jak wtedy, ma tamtym bloku...

- Odczep się... Wtedy się spieszyliśmy, bo byliśmy na widoku i …

- Dobra, dobra, dawaj, jedziemy...

 

- Kurczę, trochę się upiep... - usłyszałem cichy szept.

- Gdzie? - zapytałem, próbując coś dostrzec w ciemnościach.

- Na ręce... na ubraniu chyba nie...

- Trzymaj...- podałem mu butelkę z rozpuszczalnikiem. - O kurcze, tylko nie mam żadnej szmatki...

- Cholerka, ja też nie... Dobra, nie ma rady, rozpuszczalnik szybko wysycha...

 

Właśnie przejeżdżała kolejka, jedna z ostatnich; światło padające z jej okien pozwoliło nam zobaczyć nasze dzieło.

- Dobrze wyszło... Do rana nie będą wiedzieć, że jest napis; a rano nie zdążą go za szybko zamalować i trochę ludzi go zobaczy, jak będą jechać do centrum...

- Myślisz... Naprawdę myślisz, że to coś da? - usłyszałem w jego głosie lekkie powątpiewanie.

- Ci starsi sobie przypomną, jak to kiedyś bywało... - roześmiałem się, ale szybko spoważniałem. - A ci młodsi się będą zastanawiać, o co chodzi. Te gnojki nie mogą nas dalej tak zlewać. Myślą, że jak mają w łapach telewizję i tych wszystkich krętaczy na swoich usługach, to mogą ludziom wmawiać te brednie, że naprawdę jest jakieś śledztwo...

- Taaa... W sumie napis daje do myślenia...

Spojrzałem jeszcze raz, choć teraz napis był już niemal niewidoczny w ciemnościach nocy:

 

SMOLEŃSK – ŻĄDAMY PRAWDY

 

- A kiedyś pisałem Solidarność Zwycięży... I wydawało mi się, że oni też są z naszej paczki... Mocno, jak mocno się pomyliłem... No dobra, spadamy stąd. Jutro machniemy następny, co?

- W sobotę, przed świętem?

- No pewnie... nie zamalują do wtorku.

- Może tym razem coś o Tusku?

- O, dobry, bardzo dobry pomysł...