„Skała dotyka drzewo
Drzewo nią oddycha
Otwarte koło odnawia sojusz ziemi z niebem
Zamknięte koło odsłania tejemnice
W cieniu błąka się człowiek
Wreszcie zasiada przed swym królestwem”
- taoistyczny poemat przetłumaczony przez Zhongguo
Według légende, Li Bai wielki chiński poeta, wyśpiewywał podczas snu przy pełni księżyca swe wiersze. We śnie z wiatrem dotarł do góry zamieszkanej przez nieśmiertelnych. Ujrzał wokół siebie morze chmur, kwiatów i bujnych drzew. W pewnym momencie z morza chmur wynurzył się okazały pędzel niby kolumna z jadeitu.
Li Bai pomyślał:
"Gdybym miał taki wielki pędzel, pomalowałbym piękno świata, ziemia posłużyłaby za kałamarz, woda morska za atramentem, a niebieskie niebo za papier. Jak pięknie tutaj!"
Cudowne miejsce ośpiewane przez chińskich poetów i najpiękniej wymalowane przez chińskich malarzy znajduje się w „Zółtych Górach”.
Hong Ren – chiński malarz z XIX w.
Shitao - chiński malarz, tworzący we wczesnych latach panowania dynastii Qing.
Huángshān jest pasmem górskim leżącym we wschodniej prowincji Anhui. Obszar ten znany jest z piękna, które spoczywa na granitowych szczytach, na szukających światła wyginających się drzewach iglastych i na chmurach, otaczających górskie masywy.
Obszar ten jest także domem dla gorących źródeł mineralnych, które dostarczają naturalne baseny. Te mityczne góry nieustannie zmieniają swe oblicze podczas wiejących wiatrów i mgieł. Czasami malarze rozpaczając nad tą zmieniającą się scenerią, gdyż trudno jest im uchwycić piękno pejzażu - uprzywilejowanego tematu tradycyjnego chińskiego malarstwa i literatury.
Imponujący masyw od dawna inspiruje chińskich malarzy, poetów i architektów do „spekulacji” nad pięknem natury. Uważane za jedne z najpiękniejszych gór w Chinach, warto jest odkryć ich majestatyczne krajobrazy, które dotykają nieba.
Szczególnie warto zaszyć się na noc w górach i nad ranem zbudzić się jeszcze przd wschodem słońca i podziwiać niesamowity spektakl stworzony przez naturę. Góry schronione w chmurach ukazują się jak fale zanurzone w morskiej pianie.
Szlaki rozsiane w bujnej roślinność i schody wyryte w skałach prowadzą do szczytów, które odsłaniają zapierające dech w piersiach morze chmur przebite granitowymi szczytami.
Utkane historią góry są usiane starożytnymi świątyniami i napisami na skałach, które można odkryć wzdłuż nienagannie utrzymanych ścieżek.
Oprócz szlaków i panoramicznych widoków, góry skryły się wśród gęstych lasów z pięknymi wodospadami, strumieniami i gorącymi źródłami. Źródła są mile widziane przez wędrowców po kilku dniach wędrówki.
Góry Huangshan skupiają wiele szczytów, z których 77 przekracza 1000 m nad poziomem morza. Trzy najwyższe szczyty to Lotosowy Szczyt (Liánhuā fēng 莲花 峰, 1,864 m), Szczyt Światła (Guāngmíng dǐng 光明顶1860 m) i Niebiański Szczyt (Tiāndū fēng 天都峰 "Szczyt Stolicy Nieba" 1840 m).
Miejsca wpisane przez UNESCO na listę dziedzictwa światowego obejmują łączną powierzchnię 154 km².
Góry Huang są miejscem produkcji dwóch bardzo znanych zielonych herbat: Huang Shan Mao Feng i Huang Hua Yun Jian, powszechnie uznawanych w Chinach za najlepsze herbaty, których liście są zbierane na wysokościach między 300 a 800 metrów.
Poszukiwacze przygód, wędrowcy i fotografowie pokonują najbardziej strome i najbardziej niebezpieczne ścieżki wśród sosnowych granitowych szczytów pod czarującą mgłą. Masyw Huangshan powstał około 100 milionów lat temu. Jego specyficzne formacje skalne uformowały się przez kolejne okresy lodowcowe.
Podczas dynastii Qing, masyw Huangshan nazywał się Yishan. Dopiero w 747r. góry znalazły swoją obecną nazwę na cześć Żółtego Cesarza (Huang Di), legendarnego przodka Chińczyków Han. Legenda głosi, że to poprzez Góry Huang Żółty Cesarz dotarł do raju.
W 1982 r. Państwowa Rada Chińskiej Republiki Ludowej uznała Huangshan za "miejsce o niesamowitym pięknie i historycznym znaczeniu". W 1990 r. miejsce zostało wpisane na Światową Listę Dziedzictwa UNESCO ze względu na swój przepiękny krajobraz i wyjątkowo bogatą florę.
Każda pora roku przynosi w górach Huang wiele niespodzianek i naturalnego piękna.
Wiosną wszystko wydaje się odradzać, pojawia się zielona soczysta roślinność ukazana w najlepszym świetle, wszystko pod melodyjnymi śpiewem ptaków zachwyconych widokiem pięknych dni. Obfite opady deszczu w tym sezonie zasilają wodospady, które stają się bardziej spektakularne niż podczas innych sezonów.
Latem góry pojawiają spokojniejsze i ukojone. Roślinność zaczerpnęła maksymalne korzyści z wiosennych deszczy i ukazuje swą wylewność w dolinach i wapiennych skałach. Błękitne niebo i prażące słońce czasami przebudzają burze, które upiększają tę ekstrawagancką naturę. Latem również spadają ulewne deszcze. Nie zaleca się wędrowania po górach tuż po burzliwej pogodzie.
Jesienią kolory stają się jaśniejsze dzięki złocistym i brunatnym odcieniom. Panującą atmosferę można porównać do wiosny, z bardziej jednak dojrzałym pięknem naturalnym. Morze chmur, które kontempluje ze szczytów jest bardziej imponujące niż latem.
W okresie zimowym miejsce Wielkiego Kanionu jest zamknięte. Panuje tutaj ekstremalne zimno, mimo to Huang Shan nie traci swego piękna, które nim rządzi. Morze chmur jest częściej obecne niż jesienią, a skały pokryte śniegiem i lodem błyszczą jak klejnoty. Miejsce czasami sprawia wrażenie samotności na świecie.
Warto tutaj dotrzeć!
